azıcık anllatayımda gülün ağlanacak halime..ben bir gün kolumda uyuşma ve baş ani baş ağrısıyla soluğu acilde aldım..aslında doktora gerek yoktu yoldayken ben teşhisi koydum felç oluyordum:)acile gidilir..tansiyon cıkmış 17 lere..muayene yapılır..iğne yapılır..pasiflora verilir eve gönderilrsin:)ertesi gün hala uyuşma devam eder..bu defa internette araştırma yapılır...ve yeni tanı konur..evet evet ben ms hastasıyım..hemen yeni bir hastane ve nörolog..mr lar çekilir..kan tahlilleri yapılır..citol verilir eve gönderilirsin..ertesi gün hala uyuşma var..e sanki göğsümde ağrı var..bu defa kardiyolog kapısı çalınır...tansiyon..ekg..e kalptede bişey yok..Allan tan psikiyatir kapısını 10 günün sonunda çaldım da daha fazla sürünmedim hastenelerde..
benim yoğun uyuşma şikayetiyle gittim..çoğunluğun aksine kalp çarpıntısı yok bende..panik ataktan ayıran bu sanırım..huzursuzluk vardı ama ne..hiperaktif çocuklar gibi..bi yerde oturamıyodum.. en çok da o zorladı beni..bide depresyon eklenince katmerli oldu...neyse hamd olsun şimdi iyiyim..kızlar siz ilaç kullanırken yüzde yüz iyileşiyormusnuz yoksa az da olsa sıkıntılarınız devam ediyormu?
Of çok tanıdık geldi :) Allahtan ben panik atağa yakalandığımda internet yoktu da, çalışmalarım sınırlı kalmıştı :)) Her gün ansiklopedilerden birşeyler araştırıyordum. Annem kitap okumamı yasaklamıştı :)
Dünyada hiç bir şey yüzde yüz değildir. Bunu sakın unutma. Çok çok çok mutluyken, otorup düşünsen, mutsuz olacak bir ayrıntı bulursun. Çok çok çok üzüntülüyken, birden kahkaha atıverirsin. Çok çok çok açken, bir bardak su içsen açlığını bastırırsın. Bu acıya dayanamıycam derken, bi bakmışsın, katlanmışsın da, günler geçmiş....
Yüzde yüz iyileşmek istiyorsak bunu ilaçlarla birlikte ancak biz başarabiliriz. Tabi Allah yazmışsa...
Hamileyken çok başım dönüyordu. Ama nasıl!! Hiç geçmemecesine. Psikiyatrımı aradım. Başım dönüyo geçmiyo dedim. Adamın nasıl bi anına denk geldiysem, bundan sonra hiç geçmese napıcaksın dedi. Kalakaldım. Böyle bi ihtimal de var tabi. Hiç düşünmemişim.
O kadar çok isterim ki panik ataktan kurtulayım. Ama itiraf edeyim, panik ataktan önce nasıldı unuttum. Belki de daha kötü olacaktım, bu benim iyi halimdir belki de. İçim burkuluyor bazen. Kalabalığa giremiyorum, mağazalara giremiyorum vs... Kısıtlı bi hayatım var. (Tekrar doktora gidip ilaç dozunu ayarladığımda bunları biraz yenebilirim.) Sonra düşünüyorum, ben küçükken de darlanırdım böyle kalabalıktan gürültüden. Buymuş işte halim. Geçenlerde yazmıştım. İlaç içmeye razıyım. Yeter ki panik atak gelmesin.
Sen de bu yüzde yüz olasılığına bağlama kendini. Ha yüzde yüz geçerse o da sana Allah'ın lütfu olur. Sen şimdi sadece dünden daha iyi olmaya bak. Hayatını kolaylaştıracak çözümler ara. Azdan başla, çoğu sürpriz olsun :)