baskıcı bi ailede büyüdüm en küçük örnegi cogu kisinin yasadıgı dısarı cıkmakmıs vs. bu yuzden hep yanlıs seylere yonelme istegi dogdu icimde .tabi baskıyla büyüyen insan merak eder alkolu bilmem baska seyi , üniye ggectim suan istedigimi yapmakta özgürüm tabi ,aile evinde planladıgım seyler farklıydı mesela annemlerle her kavgamızda "üniye gecince barlardan cıkmayacagım hergun icecegim vs" kullanıyordum ama unide boyle olmuyor hani rahatsın ya istersen yaparsın ,kısaca o kadar da guzel ve eglenceli birsey olmadıgını ogrendim ,yinede arada bir icerim gezerim tozarim barada gitmisligim var 1 kez falan , ama ben bunları yaptıgım zaman o kadar kotu hissediyorum ki normal dıseı cıksam bile vicdan azabı cwkıyorum sanki bu gercek ben deilmis gibi her dısarı cıkısımda birsey yapmasam bile sanki kar gibi anca geziyomusum gibi his geliyor icime kötü oluyorum , aileme ihanet ediyomusum gibi hissediyorum . dısarı cıktıgımda (genel olarak hergün cıkıyorum kafamı dagıtmak icin, yurtta duramıyorum cok asırı sıkılıyorum ve yurtta durdugum zamanlar cok dusundugum icin olayları, sürekli ağlıyorum) yani icmesem dahi vicdan azabı cekiyorum yaptıgım herseyde aileme karsı gelmis gibi hissediyorum sonucta onlar beni buraya okumaya gonderdiler , ama kendimide alıkoyamıyorum (yurtta durdugum her saniye vok dusunuyorum cunku yapıcak hicbirsey tok kitap ba okuyorum ama kafam dagılmıyor cozumu dısqrı cıkmakta buluyorum) kısaca böyle yani ne yapmalıyım?