Özlü Hikayeler

ALLAH RIZASI
Cüneyd-i Bağdadi, birisi ona gelir sorar:
-İhlâsı kimden öğrendiniz?

-Mekke-i Mükerreme'de harçlıksız kalmıştım. Basra'dan para bekliyordum ama gelmemişti. Saçım sakalım çok uzamıştı. Bir berbere girdim.

- Peşin peşin söyliyeyim param yok, dedim,

- Allah rızası için saçlarımı düzeltebilir misin?

Berber o anda mevki sahibi birini traş etmekteydi. Onu bırakıp bana başladı. Adam itiraz etti.

Berber:

- Kusura bakmayınız efendim. Sizi ücreti mukabilinde traş ediyorum. Ama bu genç Allah rızası için istedi, dedi.

Berber dahasını da yaptı, bana harçlık verdi. Aradan birkaç gün geçti, beklediğim para geldi. Ona bir kese altın götürdüm.

- Asla alamam. İnan Allah'ın rızası daha değerli, dedi.

Nemrut, hazırlattığı devasa odun yığınında Hz. İbrahim’i (a.s.) ateşe attırır; tam o sırada minnacık bir serçe belirir, ateşin üstünde gagasındaki bir damla suyu alevlerin üzerine bırakır.

Serçeye sorarlar:

“Be hey gafil, bir damlacık su koskoca ateşe ne yapar ki?”

Serçe cevap verir:

“Bir şey yapmayacağını ben de biliyorum ama hiç değilse tarafım bilinsin istedim.”

Hz. Davut (a.s.) bir gün dedi ki;

Ya Rabbi! Üzerimdeki nimetlerin en düşüğünü bana bildir.

Allah-u Teâlâ vahyetti.

Ey Davut nefes al! Davut (a.s.) nefes aldı. Cenab-ı Hakk;

İşte! buyurdu, sana verdiğim nimetlerin en küçüğü.

Müminlerin emiri Hz. Ömer (r.a.): ‘’Nefsin arzularına gem vurun. Çünkü nefsani arzular, insanı şerrin en kötüsüne götüren bir kılavuzdur. Hakikat nefse ağır ve acı, yanlış olan ise hafif ve hoş gelir. Ayrıca günahları terk etmek, işlenen günahlara tövbe etmekten daha kolaydır.’’ diye buyurmuştur.

Abdülkadir Geylani Hazretlerinin oğluna hitabı:

“Ey oğul, bir eline dünyayı, öbür eline ahireti al. İkisini yan yana getir. Bir yere yerleştir. Aralarından çık, Mevla’na yönel!

Câbir bin Abdullâh (r.a) anlatıyor:
Rasûlullâh (s.a.v) buyurdular ki:
“Hazret-i Dâvûd’un oğlu Süleyman (a.s)’ın annesi, oğlu Süleyman’a:
“Yavrucuğum! Geceleyin fazla uyuma! Zîrâ geceleyin fazla uyku, kişiyi kıyâmet günü fakir bırakır.” demiştir.”

Cebrail (a.s), Hz. Nuh’a sordu:

Sen peygamberlerin en uzun ömürlüsüsün, dünyayı nasıl buldun?

Nuh (a.s) cevap verdi:

Birinden girip diğerinden çıktığım iki kapılı bir han gibi.

Selçuklu Sultanlarından biri Mevlânâ'yı ziyaret etmek istemiş. Bu ziyaretini gerçekleştirdiğinde ona, saltanatları arasında ne gibi bir farkın olduğunu sormuş.

Hz. Mevlânâ söz konusu soruya şu cevabı vermiş:
"Senin saltanatın gözlerin açık olduğu müddetçe vardır. Oysa benim saltanatım, gözlerimi kapadığımda başlar."

Mevlana hazretleri karşılaştığı bir papaza sorar:

“Sen mi büyüksün, sakalın mı?” Papaz cevap verir:

“Ben sakalımdan yirmi yaş daha büyüğüm.”

Bunun üzerine Mevlana, “yirmi yaş senden küçük olan sakalın ağarmış da sen hala karanlıklar içindesin. Yazık değil mi? diyerek muhatabına şefkatiyle derinden tesir eder ve bu kısa sohbet papazın Müslüman olmasıyla neticelenir.

ESAS AKIL
Bir akıl hastanesini ziyareti sırasında, adamın biri sorar:
"Bir insanın akıl hastanesine yatıp yatmayacağını nasıl belirliyorsunuz?"
Doktor, "Bir küveti su ile dolduruyoruz. Sonra hastaya üç şey veriyoruz. Bir kaşık, bir fincan, ve bir kova. Sonra da kişiye küveti nasıl boşaltmayı tercih ettiğini soruyoruz. Siz ne yapardınız?", der.
Adam, "Ooo! Anladım. Normal bir insan kovayı tercih eder. Çünkü kova, kaşık ve fincandan büyük."
"Hayır," der doktor, "normal bir insan küvetin tıpasını çeker."
Ders: Akıl, sadece bize sunulanlar dışında çözüm bulmaktır.

ÖLÜMDEN KAÇIŞ

Hayvanlarla konuşabilen ve rüzgara, maddeye hakim olabilme yeteneği ile donanmış Peygamber, Hazret-i Süleyman, bir gün Kudüs’te, çadırında arkadaşları ile oturup sohbet ederken, içeriye bir adam girer. O mecliste oturan bir kişiye dikkat ve hayretle bakarak çıkıp gider.

Şaşıran adam, Hazret-i Süleyman’a sorar:

– Bu adam kimdi?

Peygamber cevap verir:

– Azrail’di.

Bu cevabı alan adam müthiş bir paniğe kapılır ve Hazret-i Süleyman’a yalvarır:

– Ya Süleyman, Azrail bana çok tuhaf baktı. Ne olur beni buradan kaçır. Uzaklara gönder.

Arkadaşının ricasını kırmaz gül yüzlü Peygamber. Rüzgar emrindedir ya bindirir rüzgara ve gönderir Hindistan’a. Adam ertesi gün Hindistan’da birden karşısında, bir gece evvelinden gördüğü ve artık tanıdığı Azrail’e rastlar. Başına geleceği anlar ve konuşur:

– Anladım, benim canımı almaya geldin. Yalnız bir sorum var, ona cevap ver öyle al canımı, der. Dün beni Süleyman’ın çadırında görünce neden yüzüme hayretle baktın?

Azrail cevap verir:

– Ben dün senin canını, ertesi gün Hindistan’da almak emir almıştım. Seni Kudüs’te Süleyman’ın çadırında oturur görünce, ‘Bu adam bir günde Hindistan’a nasıl gidecek?’ diye hayret ettim der.

Kıssadan hisse, size tayin edilen vakitten kurtulup daha fazla yaşamanız mümkün değildir.

Ecelden kaçılmaz. Ve ecel, bir gün mutlaka başımıza geleceğine göre ha bugün ha yarın, ne fark eder?

aaynaa .!.:

HZ. MUSA (A.S.)’IN CENNETTEKİ KOMŞUSU
Hazreti Musa:

— Ya Rabbi! Bana Cennetteki komşumu bildir, diye ilticada bulunmuştu.

Hak Teâlâ Musa Aleyhisselâma:

— Falan yere git! Senin komşun falan yerdeki kasaptır, diye talimatta bulundu.

Hazreti Musa tarif edilen yere gitti, kasabı buldu ve evine misafir oldu.

Kasap akşam eve gelirken yanında bir miktar et getirmişti. Eve geldikleri zaman misafirden izin istedi ve onları pişirdi, bir zembil içinde tavanda asılı olan annesini indirdi, altını kuruladı ve eti parçalara bölerek onun ağzına vermeye başladı. Musa Aleyhisselâm Cennet komşusunun kim olduğunu öğrenmeye başlamıştı, sinek vızıltısı gibi bir sesin geldiğini farkedip:

— Ne diyor? diye sordu.

Kasap annesini yerine astıktan sonra misafire:

— Bu benim annemdir. Ben bunu senelerden beri bu şekilde yedirir, içirir ve bütün ihtiyaçlarını temin ederim. O da bana her zaman: «Oğlum Allah seni Cennette Musa (a.s.)’ya komşu eylesin», diye duâ eder, dedi.

O zamana kadar kendisinin kim olduğunu gizleyen Musa Peygamber, kendisinin Musa (a.s.) olduğunu söyledi ve Cennet komşusunu müjdeledi.

Genişletmek için tıkla...

bu hikayeyi herkes okusun ama biz insanlarda o kadar sabır olmuyor ne yazık ki kendimde de

ZALİM PADİŞAH’IN ÖLÜMÜNE SEVİNEN AZRAİL
Cenab-ı Hak, Azrail (a.s);

-”Ya Azrail!. Bir kimsenin ruhunu alırken hiç üzüldüğün oldu mu? diye sormuş.

Azrail de edeple :

-” Ya Rabbi her şey Sana malum…Yalnız bir kulunun ruhunu alırken çok üzüldüm. Oda bir gemi dalgalar arasında parçalanıp batmıştı. Fakat o gemide kundakta bir bebek vardı.

Anasının ölümü emrolunmuştu, bebeğin annesinin ruhunu alırken çok üzüldüm.

Sonra o bebek bir tahta parçasını üzerinde karaya çıkarak kurtuldu ve öksüz kaldı dedi.

Bu sefer Hak Teala:”Sevinerek ruhunu aldığın bir kimse hatırlıyor musun? diye sual ettiğinde Azrail(a.s)

-Evet Ya Rab!Zalim bir hükümdar vardı. Halk ondan bizar kalmıştı. İşte o zalim sultanın ruhunu kabzederken de sevindim, dedi.

Allah(celle celalühu):

-”Kim olduğunu hatırlıyor musun,o zalim padişahın?

Azrail(a.s):

-”Hayır hatırlamıyorum Ya Rab! deyince,

Cenab-ı Hak şöyle buyurdu:

-”Hani o anasının canını üzülerek aldığın bebek var ya, işte o bebek büyünce o zalim padişah olmuştu!