E
EU1
Ziyaretçi
- Konu Sahibi EU1
- #1
Birkaç yıl önce işin yüzünden eve geç geldiğin geceler isyan ederdim ağlardım kendimi dünyanın en şanssız en bahtssız kadını zannederdim.Bunu yaşayan tek kadın bendim Allah bana eziyet ediyordu sanki,yanlızlığa mahkum etmişti beni.Gene öyle bir akşam çocukları uyutmuş yapayalnız kapının eşiğinde oturmuş bütün lambaları söndürmüş ağlıyordum, kimseler görmesin diye.Telefonum çaldı arayan en yakın dostumdu.'napıyosun 'dedi dedim 'napabilirim herzamanki gibi ağlıyorum'.Güldü arkadaşım ' eşin eğlenmede değil sizin için bu çabası.hem bir düşün bir beklediğin var. Bu bile ne güzel bir olay ,ya hiç beklediğin olmasaydı ya o iki çocukla kapını kapayıp oturmaktan başka yapacağın bişey olmasaydı, onları tek başına büyütmek zorunda kaldığını düşünsene, bu durumu yaşıyan kaç anne var.Şükret tanrıya bunun için,bir beklediğin var ne güzel.' Söyleyen dostum benden 3 yaş küçüktü içime su serpildi.Daha bir dikildim hayata karşı.Şimdi başka yerdeyiz mesailerin vakitli.Vakitli olmasada bişey değişmez artık,özlemek de güzel beklediğim sensen yeterki gelecek ol.Bebeğim seni hala ilk günkü kadar çok seviyorum ve özlüyorum.inan yıllar içimden hiç bir şey almadı tamtersi ekledi.ıçimde büyüttü kocaman yaptı seni.Canım iyiki varsın,evimin ışığı,gün aydınlığım..seninle direniyorum bu hayata ben..:asigim:
Son düzenleyen: Moderatör: