- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Özgüvenli biri olmak için.
- Konu Sahibi Noraa89
- Başlangıç Tarihi
- 7 Aralık 2011
- 11.162
- 7.215
düşünce gücü pozitif olumlamalar sayfamıza bekletim, baştan sona bir kitap gibi okursan çok çok faydasını görürsün inşallah.
Dengeye inanıyorum öncelikle onu belirteyim.Ve size de önerim denge inancı olacak.Insan nedir?insanın tanımı sensin,benim yani başka bir sey değil.Sen,ben neyiz?Zaman zaman iyi,zaman zaman da kötü olabilen,bazen akıllı,bazen de aptal olabilen,arada sen diyen ama çoğunlukla ben diyen varlıklarız.Kısacası kimse kimseden farklı değil aslında.Belki diplomalarımız ,belki ekonomik durumlarımız veya inanclarımız vs. fatklı olabilir ama hepimiz aslında bir sohbete başlarken aynıyız..Terazinin bir kefesinde sen digerinde karsı taraf var.Denge bizim kendimizi esit görebilmemizde gizli.Eger kendimizi azaltırsak karşı tarafı otomatikman artırmış oluriz.Lütfen bakış açını dengele bak o zaman neler değişecek.Aslında karsılıklı sohbet ediyor olsak çok daha uzun anlatırdım ama yazınca bu kadar oldu.insallah anlatabilmisimdir.Ben ne zaman karsimdaki insanin kendini artirdigini görsem kendimi nerde eksilttigimi düşünürüm.Karsimdaki ile ayni ortamdaysam zaten esitizdir diye bakarım onun kendini yüceltmesine fırsat vermem tavırlarımı denge üzerine ayarlarım.umarım anlatabilmisimdir.
- 25 Aralık 2014
- 8.151
- 27.720
Ozguven sorununun cocuklukta yasanan travmalardan ve cekiniklikten kaynaklandigina inanirim. Sonradan kazanmak biraz zor gibi sadece hedefler koy ve basar insana bi guven geliyor her konu da olabilir. Onun disinda kendini sev hatalarini sev canim kendim de. Birazcık egonun ozguvene yatirim oldugunu dusunurum. 
Merhaba, mesajınız için teşekkür ederim.
Kesinlikle çok önemli bir konuya parmak basmışsınız. Ben bu denge olayını yapamıyorum, beynimde çözemiyorum. Kendimin farkında olmayıp insanları kendimden çok yüksekte görüyorum. Benden kariyerli biri her ne olursa olsun benden daha üstün gibi. Ya da tanıştığım bir erkek aynı şekilde. Hep kendimi daha aşağıda görme eğilimi var. Bu da özgüvenimi zedeliyor. Nasıl aşabileceğimi de bilmiyorum inanın.
- 23 Nisan 2019
- 4
- 4
- 44
özgüven bana her türlü sorunun temelinde gibi gelio. uzun zamandır bununla uğraşıyorum ama sanki her an herkez beni izliyomuşda hata yapmamı beklio gibi. gçen gün bununla ilgili bir yazı okudum. maddeler hoşuma gtti. https://www.simapsikoloji.com/ozguven-problemi-ve-basa-cikma-yollari/
Bir zamanlar bende senin gibiydim(sen diyorum kusuruma bakma).Herkes,her şey sanki benden üstündü ve önemliydi, kendimi ezik görüyordum.Önemsiz biriydim kendi dünyamda..Önemsiz..Ezik..Aşağılıyordum kendimi.Daha doğrusu zihnimde beni aşağılayan bir seyler vardı.Annem ve anne tarafım ,onların zihnimde oluşturduğu cümleler.Nasıl da benimsemisim ki beni yönetebilen,ezikleyen,aşağılayan bir ton laf.Zamanla laf olmaktan da çıkmış hatta ve yaşamışım resmen.Ben kendimden bıkmıştım.Kizaran kendini aşağılayan ezik ezik konuşan benden çok sıkılmıştım.Neden diye düşünmeye başladım.Ben neden böyleyim diye cok sordum kendime.Zamanla beni kim bu hale getirdiye kadar uzandı sorularım.Cevabı bulmuştum.Annem ve etrafındaki insanlar.Ben sonra onlari da sorguladım.Kımdi ki onlar.Ne yapmislardi üzerimde,deney falan mi uyguladilar..Derken işte bu sorgulamalardan sağ salim çıkarabildim kendimi.Sorun bende degildi,sorun onlarin tavirlarindaydi.Sende sor kendine NEDEN diye..Neden böyleyim,kimler beni bu hale getirdi..Nedenini bilirsen eger çözümün kolay olur.Bakış açın değişir.Bakış açın degisince otomatikman düzelirsin diye düşünüyorum.Ayrıca kimse kimseden üstün değil.Kimisinin hayatı daha kolay şekil alırken kimisinin ise daha zor sekil alabiliyor.Kimse kimsenin hayatını bilmeden artistlik yapmamalı.Yapıyorsa da zaten kendini aşağı çekmistir zerre saygı duyamam.Aslında anlatmak istediğim şu:Hepimiz kendimizi yansıtırız yani karakterimizi.Karakterimizi değilde diplomamizi veya maddi şeyleri ön plana çıkarıyorsak karakterimiz zayıf demektir.Dolayısıyla kendini maddi özellikleriyle ortaya koyan birinin karşısında eğilip bükülmek eziklenmek konuşamamak gibi bir durum olamaz.Tabi bunun farkindaysak.Karsimizdaki ne olarak var.Karakteriyle mi yoksa maddi birikimleriyle mi..Ben yalanciyimdir karsimdaki dürürst ezileyim o zaman ama ben okuyamadım o okumuş meslek edinmiş eziklenmem veya diploması üst düzey olabilir,o sartlarini degerlendirmis ne güzel ama belki benim oyle sartlarim olmadi veya o sartlari kullanacak kadar kendimde degildim gibi..Neyse sözü çok uzattım insallah faydali olur.
- 10 Mayıs 2019
- 35
- 97
- 30
Tabiki kazanırsınız büyük ihtimalle böyle hissetmenizi gerektirecek bazı olumsuzlar yaşamışsınız hayatta ama bunu toparlayabilirsiniz tavsiyem sosyalleşin derneklere kulüplere katılın..kitap okuyun, film izleyin ufkunuzu genişletin psikolojik destekte alabilirsiniz. Böyle kabullenmeyin kendinizi değişmeye çalışın kimse kimseden üstün değildir hepimiz insanız.Kendinizi sevin, kendinize değer verin bu hayata bir kere geliyoruz değil mi ? İçinize kapanırsanız daha çok böyle hissedersiniz kabuğunuzu yırtın
- 4 Nisan 2012
- 113
- 34
Bu özgüven eksikliği beraberinde çekingenlik ve yalnızlığı getiriyor maalesef. Bazen çok çektiğim oldu bu konuda ama aşmaya çalıştım. Bu durum kesinlikle çocukluktan geliyor. Ebeveyn ilgisizliğinden veya sevgisizliğinden. Annem küçükken hep çocuksun deyip dinlemezdi, başkalarının yanında azarlardı, küçük düşürürdü o yüzdende çocukluğumdan beri içime kapanık büyüdüm. 20 yaşımda bu durumu aşmalıyım dedim. İşe girdim, ev tuttum ve ayaklarımın üzerinde durucam deyip bu durumu aşmaya çalıştım. Şuan 32 yaşındayım ve aşabileceğim kadarını aştım ama içimde hala o çekingenlik duygusu kalabalık ortamlarda devam edebiliyor. Tam olarak aşmak çok zor. Çevrede önemli tabii ki. Şuan kızımın özgüvenli büyümesi için uğraşıyorum. Ben de olmayan özgüveni ona aşılamaya çalışıyorum
Aynen,bunu gorunce ben mi yazmistim acaba bunlari dedim biraz once.
annem ve tarafi maalesef benim cocuklugumun,ergenligimin,gencligimin heba olmasina yol acan buyuk sorun.oyle kafama kafama vurmus ki adeta ailip atamiyorum 30 yil boyunca ozguvenimi baltaladilar.yerin dibine sokup cikardilar.30 yili silemiyorum ki iate hayatimdan.simdi ise yoklar.hicbiri ortada yok.ama ben hatayi kimsede degil sadece annemde goruyorum.onlarla bir olup insan cocugunu ezip durur mu.delirtir mi.topu topu 2 cocuk sahibi olan bir anne cocuklarini buyuturken onlari sadece madden degil ruhen de koruyabilmeli,hep yanlarinda olabilmeli degilmi.o sicakligi hicbir zaman hissedemedim.o yuzden hayatimda hep birseyler eksik gibi hissediyorum.ozguvenim yok.elimden birsey gelmuyor artik İçim acıdı yaşadıklarınızı hissettim.İnsallah tez zamanda hisleriniz yoluna girer.Aslında zor olanı halletmişsiniz yani sorunun kaynağını bulmak,bilmek ve görmek kısmını.O nedenle bundan sonrası daha kolay olacaktır.Ben başardıysam inanın sizde başarırsınız.Çünkü benim sizden sizinde benden bir farkınız yok.Sadece hislerinizin üstüne üstüne gidin yeter..Annelerimiz hayatlarını bu şekilde sürdürmeyi seçmişler zaman zaman bizleri zaman zaman da kendilerini ezdierek sosyalleşmişler veya kendilerini varedebilmişler.Yaptıkları çok yanlış ama zamanı da geri alıp yaşadıklarımızı düzeltme şansımız yok.Yapabileceğimiz tek şey kendimizi onarmak duygularımızı yeniden inşaa etmek.Ben bunu yaptım kendimle çok konuştum ve kendimle konuşurken bir tek kendime iyi davrandım.Hatalı olan annem de olsa ona kızdım annemdir yapar demedim, kendimi sevdim ve bunu yaparken de çok ağladım yani kendime her türlü rahatlama imkanını verdim.Kendimle de tanışmış oldum bu sayede içimdeki coşkuyu yakaladım.Böyle böyle kendimi iyilestirdim.Benim annem rahmetli oldu yasasaydı sanırım ona çok kızardım.Neyse.Sizede önerim içinize doğru yani hislerinize doğru bir yolculuk yapmanız olacak inanın çok rahatlayacaksınız.Aynen,bunu gorunce ben mi yazmistim acaba bunlari dedim biraz once.
- 3 Eylül 2011
- 319
- 163
Bendede var tedavi bile biraz ise yaradi.kendi kendime eft yapmaya calisiyorum.sosyal fobi yasiyorum asiri derecede kapana kisilmis gibiyim uzeimden gitmiyor bu lanet
- 3 Eylül 2011
- 319
- 163
- 17 Haziran 2019
- 12
- 1
- 28
Bende yıllardır bu sorunla uğraşıyorum tamamen çocukluktan gelen bir durum kısmen atlatmış olsam da tam olarak özgüvenli olduğumu hala söyleyemem 32 yaşındayım şuan ve 3 aylık bir oğlum var hem kendi sorunumu çözmek istiyorum hem oğlumu özgüvenli biri olarak yetiştirmek istiyorum benim gibi olmasın inşallah birbirimize burdan destek olalım
- 20 Haziran 2019
- 2
- 1
- 25
Bende bu sorunu yaşıyorum 20 yaşındayım çok çekinik ve içine kapanık olmasam da insanlarla konuşurken çok heyecanlanıyorum panik yapıyorum ve onları hep kendimden üstte görüyorum korkuyorum konuşurken acaba hata yapar mıyım yanlış bişey soylermiyim ya benle dalga geçerlerse ya ONAYLAMAZLARSA!!!(evet insanlar konuştuğum şeylere muhalefet ederlerse çok kiriliyorum ve konuşurken daha da çok panik oluyorum) maalesef benimde iletişim bozuklugum kaygı bozuklugum ve sosyal fobim var 
benim yüzümü bile görmeyi haketmeyen babam bana onca şey yaşamasına rağmen hala gamsiz gamsız sanki hiç bişey yapmamış gibi egoistlik yaparken ben onun konuştuğu seyleri hep onaylarken buluyorum kendimi (küçüklüğümde beni çok asagiladi ezikledi insanların yanında kendisi de hem çok narsist hem rahatına düşkün egoist hem de asagilik kompleksi olan birisi onunla yaşamak dunyanin en zor şeyi hep diyorum Allah dusmanima bile böylesine vermesin aşırı derecede kendini önemseyen herşeyi ben biliyorum diyen ama aslında hiç bişey bilmeyen ,bilinçsiz,değişen hayata adapte olamayan bir insan yani kafa yapısı olarak)en saçma salak fikirlerini bile elimde olmadan bilinçsizce onaylıyorum sadece onun kini değil diğer insanlara da bu şekilde yapıyorum insanları o kadar çok onaylıyorum ve öyle çok haketmedikleri kadar değer veriyorum ki sonunda benim hiç bir değerim kalmıyor ve yine üzülen kaybeden ben oluyorum kesinlikle insanların soyledikleri şeyleri o anda sorgulayamiyorum belki kendi başıma kalınca sorgulayip farkına varıyorum ama onlara asla muhalefet edemiyorum insanları kaybetmekten aşırı derecede korkuyorum ama buna ragmen 20 yaşında olmama raen tek bir yakın dostum arkadaşım yok hiç bir özelliği olmayan insanlar herşeyi başarırken benim bu iletişim bozuklugum gereksiz heyecanim çok zoruma gidiyor 
önceden başarılı bir öğrenciydim sonra akademik basarimda düştü Allahım nasıl toparliycam bilmiyorum lütfen yardım edin bı fikir verin kafayı yiycemmm
benim yüzümü bile görmeyi haketmeyen babam bana onca şey yaşamasına rağmen hala gamsiz gamsız sanki hiç bişey yapmamış gibi egoistlik yaparken ben onun konuştuğu seyleri hep onaylarken buluyorum kendimi (küçüklüğümde beni çok asagiladi ezikledi insanların yanında kendisi de hem çok narsist hem rahatına düşkün egoist hem de asagilik kompleksi olan birisi onunla yaşamak dunyanin en zor şeyi hep diyorum Allah dusmanima bile böylesine vermesin aşırı derecede kendini önemseyen herşeyi ben biliyorum diyen ama aslında hiç bişey bilmeyen ,bilinçsiz,değişen hayata adapte olamayan bir insan yani kafa yapısı olarak)en saçma salak fikirlerini bile elimde olmadan bilinçsizce onaylıyorum sadece onun kini değil diğer insanlara da bu şekilde yapıyorum insanları o kadar çok onaylıyorum ve öyle çok haketmedikleri kadar değer veriyorum ki sonunda benim hiç bir değerim kalmıyor ve yine üzülen kaybeden ben oluyorum kesinlikle insanların soyledikleri şeyleri o anda sorgulayamiyorum belki kendi başıma kalınca sorgulayip farkına varıyorum ama onlara asla muhalefet edemiyorum insanları kaybetmekten aşırı derecede korkuyorum ama buna ragmen 20 yaşında olmama raen tek bir yakın dostum arkadaşım yok hiç bir özelliği olmayan insanlar herşeyi başarırken benim bu iletişim bozuklugum gereksiz heyecanim çok zoruma gidiyor önceden başarılı bir öğrenciydim sonra akademik basarimda düştü Allahım nasıl toparliycam bilmiyorum lütfen yardım edin bı fikir verin kafayı yiycemmm- 20 Haziran 2019
- 2
- 1
- 25
Bende buna benzer şeyler yaşadım annem çok ilgisiz gelgitli değişik ruh hali olan bir insandı bana hiç değer vermedi ben yapım gereği anneme düşkün bir insan dim o yüzden senelerce bunu fark etmedim farketsemde bişey yapamadım ama artık kaldıramıyorum en çok değer vermesi koruması kollamasi gereken kişi ben iken o benim dışında herkese değer verdi korudu kolladi hem de dikkat ettim hep onu aşağılayan ve ona değer vermeyen insanlara değer verdi hani bı söz varya deveye diken insani eden yaranir diye o laf sanki anneme cuk oturuyo bende daha yeni yeni mesafemi koymaya başladım ama babam bı yandan annem bı yanda ömrümü curuttuler tez zamanda Allah hayırlısıyla kurtarsın beni diyorum fikir ve önerilerinizi açığım
- 24 Mayıs 2008
- 3.719
- 5.929
