- 25 Ağustos 2017
- 35
- 8
- 1
- 28
Sanırım daha hayata atılmadan tükendim
Sabah uyanir uyanmaz aklima kötü bir dusunce gelir ve yüzüm asık baslarim güne.. ama bunun olma sebebi artik kendimi baya bir yorgun hissetmem.
ne yapmam gerektigini bilmiyorum kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum..
Zihnim o kadar yorgun ki birini dinlemek, odaklanmak, yeni birşey ogrebmek bile zor geeliyor. Annem babam iki yil önce ayrıldı,
Kardesim ve annem ben otururken dışarı çıkmak istiyorum yaz tatilimi hep evde geçirdim dedim,kardesim hic arladasin yok mu senin, ortaokul,lise, drshane bi tane bile yok mu? dedi.. hakli ama yok. Arkadas yapamadim. Universiteye basladim. İnanin o günleri hatirladikca kendimden midem bulaniyo.
Yeni arkadaslarimla bi kac gun tanistim yanlarina gitmek istemezdim kendimi kötü hissediyordum. Bana hep cok uzgunduruyon ölmüş gibisin derdiler. Bende o ara cidden ölü gibiydim..
Aile sorunlarindan dolayi herşeyden bikmistim..
Oyle bi babam var ki, akillanmaz ve kafayi yemis gibi.cok sık gorusmuyoruz zaten. Güzel bi bölümde okuyorum ama gelecekte ne yapicam bilmiyorum tek basimayim çünkü bi yol gosteren yok.
Bu yil 3. sinifim. İki senedir depresyonla ugrastim ama beni dibe batiran interneten tanistigimm kisi oldu. Sadece internette kaldi konusmamiz. Psikolojik olarak beni cok etkiledi. Kendimde eksik gordugim her konuda kendini geliştirmişti. Cok iyiydi yani. Ona aşık oldum, sonra bitti bizim konusmamiz. 3 ay oldu. Kendimi toplamaya çalıştım, kitap okudum, film izledim biseyler yapmaya calistim ama yine cok kötü ruh halim var. Ne yapmaliyim bilmiyorum bi bosluktayim, hayati yasayamiyorum. Depresyon suratini bilirsiniz heo o haldeyim. Bazen aşırı, bicimsiz, ahenkli guluslerim oluyor. Orantisizim.
Okul açılınca arkadaşlarımla gorusmek bile istemiyorum. Napicam bilmiyorum o yüzden yazmak istedim. Daha da var ama bu kadsr simdilik anlatmak istediklerim.
Lutfen post yazacaklardan ricam beni kiracak bisey degil yol gosterici olmaniz!
Çünkü cidden yorgun ve kötü biseyi kaldiracak halde degilim.
Sabah uyanir uyanmaz aklima kötü bir dusunce gelir ve yüzüm asık baslarim güne.. ama bunun olma sebebi artik kendimi baya bir yorgun hissetmem.
ne yapmam gerektigini bilmiyorum kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum..
Zihnim o kadar yorgun ki birini dinlemek, odaklanmak, yeni birşey ogrebmek bile zor geeliyor. Annem babam iki yil önce ayrıldı,
Kardesim ve annem ben otururken dışarı çıkmak istiyorum yaz tatilimi hep evde geçirdim dedim,kardesim hic arladasin yok mu senin, ortaokul,lise, drshane bi tane bile yok mu? dedi.. hakli ama yok. Arkadas yapamadim. Universiteye basladim. İnanin o günleri hatirladikca kendimden midem bulaniyo.
Yeni arkadaslarimla bi kac gun tanistim yanlarina gitmek istemezdim kendimi kötü hissediyordum. Bana hep cok uzgunduruyon ölmüş gibisin derdiler. Bende o ara cidden ölü gibiydim..
Aile sorunlarindan dolayi herşeyden bikmistim..
Oyle bi babam var ki, akillanmaz ve kafayi yemis gibi.cok sık gorusmuyoruz zaten. Güzel bi bölümde okuyorum ama gelecekte ne yapicam bilmiyorum tek basimayim çünkü bi yol gosteren yok.
Bu yil 3. sinifim. İki senedir depresyonla ugrastim ama beni dibe batiran interneten tanistigimm kisi oldu. Sadece internette kaldi konusmamiz. Psikolojik olarak beni cok etkiledi. Kendimde eksik gordugim her konuda kendini geliştirmişti. Cok iyiydi yani. Ona aşık oldum, sonra bitti bizim konusmamiz. 3 ay oldu. Kendimi toplamaya çalıştım, kitap okudum, film izledim biseyler yapmaya calistim ama yine cok kötü ruh halim var. Ne yapmaliyim bilmiyorum bi bosluktayim, hayati yasayamiyorum. Depresyon suratini bilirsiniz heo o haldeyim. Bazen aşırı, bicimsiz, ahenkli guluslerim oluyor. Orantisizim.
Okul açılınca arkadaşlarımla gorusmek bile istemiyorum. Napicam bilmiyorum o yüzden yazmak istedim. Daha da var ama bu kadsr simdilik anlatmak istediklerim.
Lutfen post yazacaklardan ricam beni kiracak bisey degil yol gosterici olmaniz!
Çünkü cidden yorgun ve kötü biseyi kaldiracak halde degilim.
