zaten zorlanıyorum,
hamilelikte sık raslanmayan bir sorun yaşıyorum fazla iş yapamıyorum
eşimin dagınıklığa karşı antipatisi son hızla devam ediyor.
son zamanlarda bir dağınıklık gorse laf eder hale gelince, karşılığını da alıyor tabii.
(halden anlamıyorsun, elimden geleni yapıyorum, bencilsin vs gibisinden)
karşılık verdiğimde de ;
sen benimle nasıl yaşayacaksın?
sen benimle yaşayamazsın.
biz boyle bir ömürü nasıl geçirecez gibi laflar telafuz etti.
ben bir karşılık vermedim.
en sonunda bir yere gideceğiz,
dedim o taraftan değil bu taraftan, burası daha kısa yol.
fazla yürümek istemediğimden israr ettim, meğer benim dediğim yanlışmış.
sırf ispat etmek için benim dediğim yerden geri gidelim diye tutturdu.
dur diyorum dinlemiyor. beni peşinde koşturuyor.
5 dk hızlı yürüsem ağrı giriyor. şu an senin ego ispatınla uğraşamam,
yanlış yolsa beni götürme boşa, yanılmış olabilirim, yürüyecek halim yok dedim.
yine dedi "seninle nasıl yaşayacağız" biz diye.
artık patladım. sokak ortasında,
"yaşamak istemiyorsan buyur. zorlayan yok. evlenirken asla boşanmayacağız diye senet imzalatmadım, cocuk doğunca yoluna bakarsın dedim."
lafı boşanmaya niye getiriyorsun oldu?
Allah aşkına bunun kullandıkları lafı boşanmaya getirmek degil de, benim kullandıgım mı oyle?
boşanma dediğim için tavırlı bana hala.
geri adım atması gereken ben miyim?