Herkese yeniden merhaba, daha önce şu konuda (
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/lutfen-bir-fikir-verin.814478/ ) arkadaşım adına fikir istemiştim büyük ablalarımdan, şimdi de kendim için istiyorum :)
17 yaşındayız diye dertten saymamazlık etmeyin bunları lütfen :)
Şimdii, ben ne çok güzel ne de fiziği düzgün zayıf bir kız değilim. Hiç olamadım da zaten. Hatta bu konuda psikolojim özellikle lisenin başlarında öyle bozuktu ki anca anca kendime çok çok azıcık güvenim var diyebilirim(13 kilo verdiğimn halde)
Kendimi birazcık güzel görüyorsam o da okuduğum kitaplar sayesindedir diyebilirim. Otobüste, evde, boş bulduğum her vakitte okumaya çalışıyorum. Çok seviyorum.
Konuya gelecek olursak, her saba aynı saatte otobüse biniyorum. Ve otobüste bir çocuk (kendisi benim yaşımda) çok dikkatimi çekiyor. Bunun sebebi sürekli kitap okuyor olması ya da test çözmesi. Yani nasıl desem, o kadar aklı başında ve temiz biri gibi görünüyor ki. Hele benim bulunduğum yer o kadar uç tiplerin yaşadığı bir yer ki, hal böyle olunca bu çocuk güneş gibi parlıyor resmen :)
Geçen seneden beri hep aynı otobüsteydik, o zaman bu kadar dikkat etmiyordum ama artık her sabah onu görebilmek için otobüs saatimi değiştirdim resmen.
İyi biri olduğunu hissediyorsunuz içinizde.
Ben ki her otobüs yolculuğumda mutlaka kitap okur ders çalışırdım ama resmen sabahları ona bakmaktan ne bir şey okuyabiliyorum ne de okuduğumdan bir şey anlıyorum.
Sürekli bakmak da istemiyorum, yanlış anlaşılmamak için ama elimde değil. Onda beni ona çeken çok kuvvvetli bir şey var. Onunla arkadaş olmak, sohbet etmek ve yanında olmak istiyorum.İsmini dahi, bilmiyordum. Arkadaşlarım sayesinde zar zor bulduk. Hatta sınıfımdan çok sevdiğim bir kızın ilkokul arkadaşı çıktı. Bugüne kadar kime sorduysak, hakkında hep olumlu şeyler duydum. Saygısından tut, efendiliğine, iyi kalbine kadar. Zaten ben otobüste onu izlediğim için az çok biliyordum. Yaşlı birini taa durakta gördüğü an toparlanmaya başlar oturması için, otobüste tanıdık birini gördüğü zaman mutlaka onunla konuşur, selam verir hal hatır sorar. Bugüne kadar kızlarla hiç işi olmamış. (gerçi koca adam değil sonuçta ama insan 7'sinde neyse 70'inde de odur...)
Facebook'tan buldum kendisini önce. Hem kendi isteğimle, arkadaşlarımın gazıyla ve bir anlık deli cesaretiyle ona mesaj attım arkadaş eklemeden. mesajım da aynen şuydu:
"En sevdiğin kitabın en sevdiğin cümlesi hangisi? yoksa sen kitapları çizmeye kıyamayanlardan mısın?" Bir hafta kadar bekledim ve mesajı görmedi. Meğer arkadaş eklemeden önce atılan mesajlar için bildirim gitmiyormuş. Tabi ben de yine bir cesaret bu sefer istek yolladım hala duruyor. Sanırım internetle pek arası yok. zaten telefonunu bile cebinde değil çantasında taşıyor, arada bir oyun oynuyor sonra hemen kapatıyor ve bir kitap açıyor. Otobüste gördüğüm kadarıyla tabii ki :)
Ne yapacağımı bilmiyorum. Ama onunla dost ya da daha başka hiç fark etmez, bir arada olmayı o kadar çok istiyorum ki. Oturalım, kitaplardan ve hayattan konuşalım diyorum. Ama sonra kendimi düşünüyorum, güzel değilim, zayıf değilim. (Kendisi de benim yanımda epey yapılı kalıyor gerçi) Erkeklerin hoşlarına giden hiçbir şey yok bende. Sırf kitap okuyorum diye beni sevecek hali de yok.
Bazen otobüste yanı boş oluyor, otursam, kitaplardan sohbet açsam diyorum ama o zaman da yanlış anlaşılmaktan, basit biri gibi görünmekten korkuyorum. Bir de kızlarla pek haşır neşir olmadığı için terslenmekten de korkuyorum.
Ne yapayım ki ben?
Yarın çocuğa gülümseyin ve başınızla ufak bi selam verin. Ama konuşma adımını bu sefer ona bırakın. Bu da benden tavsiye
