- 8 Eylül 2006
- 2.927
- 12
Omrumuz Kelebek Misali
Onu sevdigini soylemek icin yalnizca bir saatin kalsaydi…
"Benimki kanar, senin tirnagina cop batsa…" Bu sozu kim soylemis, ne zaman ve ne icin soylemis bilmem; ama kim soylemisse gidip alnindan opmek isterim. "Zaten senin disinda kimsenin de bu kadar kafa yordugu yok." demek isterim.
Hepinize gonulden selamlar bu arada. Farkli bir giris yaptim ama kalbimden ilk gecen dusunceyle baslamak istedim. "Anlamsiz savaslar yuzunden sonen hayatlar icin bizlerin birey olarak yapabilecegi bir sey yok mu?" diye sesli dusunmek istedim. Evet basimda bombayla uyanmadigim icin sukur de ettim, ama birileri olum korkusuyla gozunu bile kirpamazken, "Dun gece sicaktan uyuyamadim." diye sIkayet ettigim icin kendimden nefret ettim.
"Nerelerdesin?" diye soran maillerinize bile yetisemedim. Sizleri monologa surukledigim icin ozur dilerim. Amma velakin "Bedenim burada ama ruhum nerede bilmiyorum." diyerek kafanizda daha cok soru yaratmak istemedim.
Kitap 3. baskiya eristi. Ne mutlu degil mi? Ama inanin gercek manada mutlanamiyorum. "Satislar nasil gidiyor?" diye soranlara "3. baskiya girmis." diyorum da, karsimda durup beni tebrik edenler kadar kendimi kutlayamiyorum. Velhasil ben dunyanin 3. buyuk savasa girecegi endisesiyle su siralar umutlarimi pek yesertemiyorum.
Kendi umutlarimi yesertemiyorum ama size diyecegim bir seyler var yine de. Bir saniye olsun dusunun. Kirik kac kalp biraktiniz geride? Allah korusun ama, tipki su an Kana'da oldugu gibi burada da anons edilseydi "Sehri terk etmeniz icin yalnizca bir saatiniz var." diye; ilk anda kimleri aramak isterdiniz? Hangi pismanliklar agir gelirdi kacarken? Kime "Seni cok sevdim." ya da "Seni kirdim. Beni affetmeni istiyorum." derdiniz?
Zihninizde isimler siralanmaya basladi degil mi? Oyleyse dusunmeye, beklemeye deger mi?
Nasilsa omrumuz kelebek misali…
Onu sevdigini soylemek icin yalnizca bir saatin kalsaydi…
"Benimki kanar, senin tirnagina cop batsa…" Bu sozu kim soylemis, ne zaman ve ne icin soylemis bilmem; ama kim soylemisse gidip alnindan opmek isterim. "Zaten senin disinda kimsenin de bu kadar kafa yordugu yok." demek isterim.
Hepinize gonulden selamlar bu arada. Farkli bir giris yaptim ama kalbimden ilk gecen dusunceyle baslamak istedim. "Anlamsiz savaslar yuzunden sonen hayatlar icin bizlerin birey olarak yapabilecegi bir sey yok mu?" diye sesli dusunmek istedim. Evet basimda bombayla uyanmadigim icin sukur de ettim, ama birileri olum korkusuyla gozunu bile kirpamazken, "Dun gece sicaktan uyuyamadim." diye sIkayet ettigim icin kendimden nefret ettim.
"Nerelerdesin?" diye soran maillerinize bile yetisemedim. Sizleri monologa surukledigim icin ozur dilerim. Amma velakin "Bedenim burada ama ruhum nerede bilmiyorum." diyerek kafanizda daha cok soru yaratmak istemedim.
Kitap 3. baskiya eristi. Ne mutlu degil mi? Ama inanin gercek manada mutlanamiyorum. "Satislar nasil gidiyor?" diye soranlara "3. baskiya girmis." diyorum da, karsimda durup beni tebrik edenler kadar kendimi kutlayamiyorum. Velhasil ben dunyanin 3. buyuk savasa girecegi endisesiyle su siralar umutlarimi pek yesertemiyorum.
Kendi umutlarimi yesertemiyorum ama size diyecegim bir seyler var yine de. Bir saniye olsun dusunun. Kirik kac kalp biraktiniz geride? Allah korusun ama, tipki su an Kana'da oldugu gibi burada da anons edilseydi "Sehri terk etmeniz icin yalnizca bir saatiniz var." diye; ilk anda kimleri aramak isterdiniz? Hangi pismanliklar agir gelirdi kacarken? Kime "Seni cok sevdim." ya da "Seni kirdim. Beni affetmeni istiyorum." derdiniz?
Zihninizde isimler siralanmaya basladi degil mi? Oyleyse dusunmeye, beklemeye deger mi?
Nasilsa omrumuz kelebek misali…
