- 23 Nisan 2018
- 1.992
- 5.270
- 108
- Konu Sahibi beautifulsweet
- #1
Belki yasanmisliklar..Belki tahammülsüzlük..Adi nedir bilemiyorum? Cogu insanla konusurum arkadaslarim,ailem,cevremdeki insanlarla paylasimlarim vardir yalniz degilim aslinda..Insanlar fikirlerime önem verir keza benim de düsüncelerine deger verdigim insanlar var..Ama ne bileyim iste? Bazen mutluyum,umutluyum..Bazen mutsuz..Bu siralar erkeklere karsi inanilmaz önyargi icerisindeyim..Yorucu bir iliskiden yeni yeni kurtulmaya baslamisken daha ciddi bir problemim oldugunu hissetmeye basladim..Karsi cinsten nefret ediyorum!! Güvensiz,samimiyetsiz,cikarci geliyorlar cinsiyetcilik olarak algilamayin lütfen..Gerek reel hayatimda gerek burda kadinlarin cogu mutsuz..Insanlar da bir samimiyetsizlik maskesi sahte geliyor bir cok seyleri..Maddi manevi problemim yok sukurler olsun psikolojik destek almak mantikli ama genis vadede ne kadar faydasi olur bilmiyorum ama yasam denen seyden zevk alamiyorum hersey bos sacma gereksiz geliyor.Sanirim sebebini biliyorum..ama kendim icin bisey yapamayacak hale gelmekten korkuyorum ve isin kotusu bunu kimse bilmiyor.Güçsüz görünmekten korkuyorum.Gözyaslarimi görmelerinden benim gibi duygusal bir insan icin cok ama cok zor..Güclü kalmak zorunda olmak bazen sinir bozucu..Catisiyorum..Anlasamiyorum kendimle.Buna ragmen insanlar etrafimda seviliyorum deger goruyorum ama kimse bana yardimci olamiyor artik..Git gide icime kapaniyorum..Bu surecte ailem ve dibe vurmamam tek avantajim,sansim..Vardiyeli calismamdan sebep dusunmeye firsatim cok oluyor..Yoruluyorum beynimde milyonlarca soru üretmekten bunlara cevap aramaktan verdigim cevaplari begenmedikce zihnimi bicaklamaktan! Yoruluyorum ayni anda bir kac seye yetismek zorunda hissetmekten kendimi..Biseylerin hep iyi olmasi zorunlulugunu hissettigim icin kiziyorum kendime..
Yasamis oldugum,nefes aliyor oldugum hayat..Bir duvar gibi karsimda..Yikmaya takatim yok isin kötüsü yikilmasi da bir anlam ifade etmez hale geldi..Disardan göründügümün aksine..Okadar kirilgan,ruhumda büyütemedigim ordan oraya kosan bir cocuk var..Artik o da kosmuyor,kipirdamiyor..
Bazen geciyor,yine kahkahalarla gülebiliyorum icten icten..Ama sonra yine o karanlik icine icine cekiyor beni yapayalniz birakiyor en derinlerde öylece..
Karanliktan korkmuyorum bu yüzden..
Yasamis oldugum,nefes aliyor oldugum hayat..Bir duvar gibi karsimda..Yikmaya takatim yok isin kötüsü yikilmasi da bir anlam ifade etmez hale geldi..Disardan göründügümün aksine..Okadar kirilgan,ruhumda büyütemedigim ordan oraya kosan bir cocuk var..Artik o da kosmuyor,kipirdamiyor..
Bazen geciyor,yine kahkahalarla gülebiliyorum icten icten..Ama sonra yine o karanlik icine icine cekiyor beni yapayalniz birakiyor en derinlerde öylece..
Karanliktan korkmuyorum bu yüzden..