günümüz ebeveynleri daha bilgili, çocuklarını yönlendirebiliyor, eskiden anaokulu imkanı da büyük bi kesim için yoktu. haliyle şimdiki çocuklar daha meraklı, daha istekli ve bazı şeyleri çabuk kapıyor. ben sınıf öğretmeniyim henüz atanmadım ama stajda gözlemlediğim kadarıyla çocukların yarısından çoğu harfleri tanıyordu. bu çocukların ilgisi çabuk dağılıyor ve bilmeyenleri de engelliyordu. hocalarımız da (malesef bireysel eğitime önem vermediğinden), harfleri tanıyan öğrencileri görünce sanki bütün sınıf öğrenmiş gibi kanıya varıp hemen konuyu atlıyordu. sonrası malum, geride kolan öğrencileri biz toparlamaya çalışıyorduk. her okulda bu imkan yok. tabi dönem sonuna doğru çocukların hepsi durumu toparlıyordu ve artık hepsi son harfleri tanıyor, hece-kelime türetebiliyordu. benim tavsiyem; şimdi alfabeyi a,b,c sırasıyla öğretilmiyor. e,l,a,t i,n,o,r,m ... olarak gidiyor. çocuğunuza harfleri sadece tanıtmanız, özellikle son harfleri. okuma-yazmayı öğretmeyin. zaten baştaki harfler olmadan(e,l,a,t..) bu mümkün degil. böylece dönem başında sınıftakilere depar atıp sıkılıp ilgilerini kaybetmezler.
bi başka tavsiyem de, dil zekası kuvvetliyse bu alanda çalışma yapmanız. sonucta ilk okuma-yazma 1. sınıfta tüm yılını alacak, ama dil dersleri eğitim hayatının küçük bir bölümünü. bu alanda kendini yetiştiren çocuklar daha az, sınıfta dikkati dagılsa bile kendine eşlik edecek arkadaş bulamayacagı için okuma-yazma dersi kadar zarar görmez. daha sonra yabancı dil seviyesine göre okullara yönlendirirsiniz, akranlarıyla eş zamanlı eğitimine devam etmiş olur.