Merhaba ablalarım.
Akıl danışmaktan çok, öyle derdimi anlatıp rahatlamak istiyorum.
Konu başlığı her şeyi anlatıyor aslında.
Lise son sınıf öğrencisiyim, bu eylülde yeni mezun bir öğretmen atandı okuluma, onu geldiği ilk günden beri seviyorum sanırım. öğretmenler odasında ya da derste olmadığı zamanlar eğer erkek öğrenciler olmazsa hep benim gıcık olduğum kızlarla vakit geçirir, test çözerdi. Aylarca ağladım, onu görünce yüzüm asılır, gözlerim yaşarırdı. sınıf öğretmenimiz olduğu halde birinci dönem sonlarına kadar adımı bile öğrenemedi, hep "kızım" dedi.
Sonra bizim sınıfdaki erkeklerden birine "bu kızın problemi ne?" demiş. Anlatmayınca geldi bi de bana sordu. "Anlatamam" dedim, "çok güzel yazıyorsun, yazarak ver madem" dedi. gene kabul etmedim ama akşam oturup üç sayfa yazdım. sadece "hep başkalarıyla vakit geçirmesi, adımı öğrenememesi, dışlanma hissi..." gibi şeylerden bahsettim.
Ertesi gün bi test kitabı hediye etti bana, düzenli olarak çözüp yapamadıklarımı ona götürecekmişim.
Bir aydır aramız hayal edemediğim kadar iyi, hiç yanından ayrılmıyorum, tenefüslerde bahçede oturup sohbet ediyoruz, derslerde bazem sadece benim anlayacağım espriler yapıyor. Geçen hafta okulda fenalaştım, götürüp lavaboda saçlarımı toplayıp elleriyle yüzümü yıkadı
Ona olan ilgimin farkındadır her halde. yani o kadar salak olamaz. "Hocam size bişi anlatmak istiyorum" diyip dört beş kez caydım. Anlatsam ne olur acaba? Yani o kadar yaş farkı yok aramızda, ben 96'lıyım, o ise 92'li. hem buralı, ailesini tanıyorum. hislerimi ortaya dökünce aramızdaki yakınlığı da kaybetmekten korkuyorum. Diğer yandan "artık bir şeyler olmalı" diyorum...
Çok kararsızım.
Akıl danışmaktan çok, öyle derdimi anlatıp rahatlamak istiyorum.
Konu başlığı her şeyi anlatıyor aslında.
Lise son sınıf öğrencisiyim, bu eylülde yeni mezun bir öğretmen atandı okuluma, onu geldiği ilk günden beri seviyorum sanırım. öğretmenler odasında ya da derste olmadığı zamanlar eğer erkek öğrenciler olmazsa hep benim gıcık olduğum kızlarla vakit geçirir, test çözerdi. Aylarca ağladım, onu görünce yüzüm asılır, gözlerim yaşarırdı. sınıf öğretmenimiz olduğu halde birinci dönem sonlarına kadar adımı bile öğrenemedi, hep "kızım" dedi.
Sonra bizim sınıfdaki erkeklerden birine "bu kızın problemi ne?" demiş. Anlatmayınca geldi bi de bana sordu. "Anlatamam" dedim, "çok güzel yazıyorsun, yazarak ver madem" dedi. gene kabul etmedim ama akşam oturup üç sayfa yazdım. sadece "hep başkalarıyla vakit geçirmesi, adımı öğrenememesi, dışlanma hissi..." gibi şeylerden bahsettim.
Ertesi gün bi test kitabı hediye etti bana, düzenli olarak çözüp yapamadıklarımı ona götürecekmişim.
Bir aydır aramız hayal edemediğim kadar iyi, hiç yanından ayrılmıyorum, tenefüslerde bahçede oturup sohbet ediyoruz, derslerde bazem sadece benim anlayacağım espriler yapıyor. Geçen hafta okulda fenalaştım, götürüp lavaboda saçlarımı toplayıp elleriyle yüzümü yıkadı
Ona olan ilgimin farkındadır her halde. yani o kadar salak olamaz. "Hocam size bişi anlatmak istiyorum" diyip dört beş kez caydım. Anlatsam ne olur acaba? Yani o kadar yaş farkı yok aramızda, ben 96'lıyım, o ise 92'li. hem buralı, ailesini tanıyorum. hislerimi ortaya dökünce aramızdaki yakınlığı da kaybetmekten korkuyorum. Diğer yandan "artık bir şeyler olmalı" diyorum...
Çok kararsızım.
Son düzenleme: