Öğrencilerime karşı çok hassaslaştım

İyi geceler,

Sadece içimi dökmek, duygularımı yazmak ve sizlerle de paylaşmak istiyorum. Derdime nasıl bir derman bulmam gerektiği konusunda henüz gerçekçi bir fikrim yok, tamamen duygularımla hareket ediyorum.

Arkadaşlar ben anaokulunda çalışıyorum, 3-5 yaş arası bir sürü öğrencim var. Onlara en iyi eğitimi vermek için çırpınıyorum. Ailelerinden ayrı oldukları zamanlarda tek hissetmesinler diye ağladıklarında fiziksel temastan kaçınmıyorum, öpüyorum, seviyorum. Ayrımcılık yapmıyorum, kızmıyorum, korkutmuyorum. Onları o kadar çoook seviyorum ki...

Ne yazık ki her oryantasyon sürecimde böyle oluyorum, onları görünce içim cız ediyor, bize muhtaçlar resmen. Ailelerine de üzülüyorum, her yıl bir sürü öğretmen ve müdür değişikliği oluyor, çok korkuyorlar. Gözlerindeki tedirginliği hissediyorum. Bize inandıkları için okuldan memnun olsalar olmasalar bile en değerli varlıklarını emanet ediyorlar.

Anne babalar, çocuğum yok, açıkçası çocuk sahibi de olmak istemiyorum ama emin olun sizi çok iyi anlıyorum. Özel sektördeki öğretmen sirkülasyonuna bir dur dense, öğretmenlerin şartları iyileştirilse, hiçbir öğretmen mutsuz olmasa... Herkes de öğretmen olmasa!

Çocuklarımı ilkokula hazırlayabilsem, benden mutlusu olmaz. Fakat ücretler saatlik yapılıyor, maaşlar asgariden yukarı gitmiyor. Özel anaokulu sektörü hiç iyiye gitmiyor.

Merhabalar. Ben de Seda öğretmen. Öncelikle memnun oldum sizinle tanıştığıma meslektaşmisiz hatta bende 3 ay öncesi ayrıldım kurumumdan kpss çalışıyorum hem de hamileyim zaten:) bence kpss çalışıp atanmak daha makbul özellerden asgarinin bir lira üstü bile verilmiyor. Ekstra derse kaldın ücret yok. Çok hak yeniyor. Ben 2024 den ümitliyim çalışmaya başlarsanız size de inanıyorum isteyen her türlü başarır inanın hem evliyim hem hamileyim her gün min 4. 4.5 saat çalışıyorum. Ya nasip...