Merhaba. Cok uzuldum. Ben de bosanmis 14 yasinda ergen bir oglu olan anneyim. Oglum sizin oglunuz kadar olmasa da gecenlerde beni cok uzmustu. Ben de babasini aradim. Olanlari anlattim. O da olur oyle seyler, ergenlik falan diye gecistirdi. Ben de dedim "ben sanirim beceremiyorum bu isi, sen de akıl verdigine gore sanirim benden daha iyisin. O zaman biraz da sen de kalsin" dedim. Yok yok hayir dedi. Neyse kizginlikla evden giden oglum geri geldi. "Biz sanirim yapamiyoruz" dedim ogluma. " sen biraz da baban da kal". Yok dedi. Sonra ben ders calis demeyi falan biraktim. Hic ilgilenmedim. Harclik da vermedim. Babasinin verdikleriyle okula gitti geldi, parasiz da kaldi umursamadim. Sabahlari da uyandirmadim. Servisi kacirdiginda da okula yuruyerek gitti. Hic birakmadim. Bana ne saatini kursaydin dedim. Yemek de hazirlamadim. Kendi evde yumurta kirdi, makarna yapti yedi. Hic ilgilenmedim. Kendi isimi yaptim. Bir hafta on gun falan sonra "bu evin kurallari var. Nasil ki okulun var, otobuse bile binme adabi var, oyle istedigin gibi davranamazsin. Begenmiyorsan da cikip gidebilirsin" dedim.
Sizin durum daha travmatik. Ben olsam babasina gonderirdim. Bu is konusmayla falan olacak birsey degil. Burnunun surtmesi lazim. Kotu bir aliskanligi da olabilir Allah korusun.