Davranış Bozuklukları oğlumla baş edemiyoruz..

Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
canım anladığım kadarıyla tek çocuk,geneli böyle oluyor.vurmak yerine onu en sevdiği şeylerden bi süreliğine mahrum bıraksanız ceza olarak.tek çocuklarda, çocuk evde tek olduğunu biliyor kendini paşa gibi görüyor,kardeşi olmalı bence hemen,doğan cücelioğlunun kitabında okumuştum.'annesinin kardeşini emzirdiğini görmeyen çocuklara çok üzülüyorum demişti.bir çocuğun mutlaka kardeşi olmalı anne baba sevgisini oyuncaklarını paylaşmayı öğrenmeli.kardeşini kıskanması,kendi içinde yaşadığı bocalama ,çocuğun olgunlaşmasını sağlıyormuş.bir süre zorluk çekersiniz ama bebek toparlayınca kendini abi koruma iç güdüsünü aşılarsanız oğlunuza.hem evde hem hayatında daha mutlu sağlıklı bir çocuk olacağına inanıyorum.
 
bugün bu konuda attığım üçüncü mesaj. Ne yalan söyleyim eve gelince umutsuzdum ama şimdi iyiyim. Tek sorunlu benimki değilmiş. Aslında normal olduğunu biliyorum doktorda söylüyor ama dayanmak çok zor. Özellikle anne olmak çok zor. Gerçekten hepimize kolay gelsin...
 
böyle zor çocuk büyütenlere ikinci bir çocuk tavsite etmeyin derim,ya ikincisi de bu kadar yaramaz olursa nolacak?şahsen ben girmem bu riske,niyetim hiçç yok
 
merhaba tatlım seni çok iyi anlıyorum çünkü yazdıklarının aynısı benim oğlumdada var...oğlum 3 yaşında...aşırı huysuz inat dikkafalı bir çoçuk...yapma dediğimizi indaına yapıyor...terbiyesiz konuşuyor bana ve babasına sinirlenince vuruyor...paylaşmayı bilmiyor arkadaşlarınıda vuruyor küçğk büyük farketmez...beni resmen parmağında oynatıyor nasıl davranacağımı inan artık bilmiyorum...oğlum yüzünden bende bir yere gidemiyorum yada evime çağıramıyorum...markette çarşıda her yere saldırıyor...görende diyecek çoçuk mağaradan çıkmış...bir ara deprasyona girdim dr ye gittim 6 ay deprasyaon hapı kullandım...bende dr ye götürmeyi düşünüyorum...allah yardımcın olsun tatlım...allah yavrularımızı durultsun...
 
merhaba adaşım :) çok dolmuşsun belliki sakin olmaya çalış,tut kendini erkek çocukları daha yaramaz oluyor bu bir gerçek :) benim de bir kızım var 2005 doğumlu 10 çocuğa bedel. bizde aynı sorunları yaşıyoruz bu yaşlarda normal oldu artık, eskiden annelerimiz bize höt dedimi tırsardık :) bir gözünü açardı annem korkardım ne yalan söliyim:) ... şimdi zamane çocukları biraz rahat büyüyorlar yüzsüzleşiyorlar sanrım... bende senin gibi çıkmazdayım konuşmaya ihtiyacın olursa bana özel mesaj da ata bilirsin...
* karı koca arasında huzursuzluk varsa yada zıtlaşmalar oluyosa çocuklar daha beter oluyor ... mesela benim eşim bana bu konuda hiç yardım etmez benim hayır dediğime evet der ve kızımda o na güvenerek daha yaramazlaşır ...
allah yardımcımız olsun ne diim vereliniortak ...

ah ah bu konuda tek dertli tek çıldırmış ben değilim diye hem sevindim hem üzüldüm çünkü öle günler oluyoki tansiyonum düşüp bayıldığımı bilirim sinirden.benimde 2004 ekim doğumlu bir oğlum var. burda ne yazdıysanız hatta daha beteri benim oğlumda mevcut.Denizcim benimde eşim tıpkı seninki gibi anne hayırcı baba evetçi eşimin ağzından bi gün olsun beni destekleyen bi kelime duymamışımdır bazen kızsana oğluna derim yanlış bişey yaptığında benim cocam derki oğlum yapma bak annen kızıyo buyur burdan yak ya beni niye katıyon sen kendi adına kızsana baba olarak otoriteni göstersene neymiş ben kız çocuğu gibi yetiştiriyomuşum o erkekmiş falan filan eşimle aramızdaki tek anlaşmazlık ya oğlumun yüzünden kocamla hırlaşır olduk neymiş ben rahat bırakacakmışım o çocukmuş istediği gibi oynasın istediğini yapsınmış ohh ohh yazarken bile içim daraldı bende hacettepe çocuk psikiyatrisinden gün almaya çalışıyorum ama bi türlü alamadım 2 gündür yarın tekrar denicem bakalım.. bi arkadaş kendini anti depresana vermiş herhalde benim sonumda o olacak yoksa böle rahat bir baba ve böle agresif yaramaz şımarık vs vs.. bi çocuğa dayanacak inanın sabrım kalmadı sırf ona vurmamak için kendimi ya dışarı ya balkona atıp hava alıyorum olmadı soğuk duşun altına giriyom sinirlerim yatışsın diye...
 
eski günlerim aklıma geldi sizleri okuyunca.
gerçektende çok zor,ama beterin beteri var.benim bir yakınımında böyle bir oğlu vardı.pedagoga götürdü.dikkat dağınıklığı ve hiperaktivite teşhisi kondu.şuan %80 iyileşmiş.bayagı faydasını görmüşler.
birde tavsiyem çocuklara katkı maddeleri içeren gıdalardan uzak tutun.bol bol toprak ve suyla oynmasına izin verin.bu onun negatif enerjisini boşaltmasına yardımcı olur.
kolay gelsin şimdiden.
 
eskiden çocukları sokağa salarlardı akşama kadar canları çıkana kadar oynarlar eve gelince kösülür uyurlardı. normal olan bu. e şimdi böle bi olanak yok çocuklar enerji sarfiyatı için ne yapacaklarını şaşırıyolar sanırım. şimdinin çocuklarına çok üzülüyorum
 
kızlar istanbul bağcılardayım avrupa yakasında olan çocuk prikiyatri bölümü olan bildiğiniz hastaneler varsa bildirebilirmisiniz
 
benimki çok yaramaz üçbuçuk yaşında en sonunda kreşe vermek zorunda kaldım doğrumu yaptım bilmiyorum fikrinizi almak istiyorum arkadaşlar.çünkü depresyona girdim artık .başa çıkılmaz derecede yaramaz.
 
Benim henüz çocuğum yok ama hareketli ve bu şekilde davranan çocuk hiperaktif değildir kafasında başka sorunlar vardır ya dikkat çekmek, ya daha fazla ilgi görmek bir şekilde bir uzmana gidebilirsiniz bir de dktorum programına gelen bir bayan vardı çocuk psikoloğu orda da vardı böyle çocuklar kadın sözlerle çok güzel telkin ediyordu kitapları da var ayrıca. İnternetten araştırıp bulabilirsin ben işe yarayacağını düşünüyorum biraz kendinizi acındırın üzüldüğünüzü bariz ona gösterin belki sizi kaybedebileceği korkusuyla vazgeçebilir.
 
hiçbirşey kar etmiyor sizi öyle bir kullanıyorki etraftaki herkes bunu görebiliyor.siz anlamıyorsunuz bile kullanıldığınızı.sosyal çevreniz sıfıra düşüyor bir anda.arkadaşilede oynamayı bilmiyor.vuruyor sürekli.belkide kreş iyi fikirdir. siz ne dersiniz.doğrumu yaptım acaba.çünkü çalışmıyorum.ev hanımı olup çocuğunu kreşe veren varmı aranızda arkadaşlar.lütfen fikirlerinizi yazarmısınız.
 
sanki burda anlatılan bütün çocklar bnm kızıma benziyor,3.5 yaşında,çok üzüyor beni,başına buyruk,hep onun dediği olsun istiyor,ağlamayla yaptırıyor,yapmayacam diyorum zırıltısına dayanamıyorum,kafayı yemek üzereyim yani,evden dışarı çıkmaya korkuyoruz,o önde biz arkada koşuyoruz,araba çarpacak diye aklımız çıkıyor,ev hanımıyım bnde ,belki biraz düzelir,hayır kelimesinin ne anlama geldiğini öğrenir diye 3 aydır kreşe gidiyor,öğretmenleri memnun,ordada bikaç kez ağlayarak yaptırmaya çalışmış ama yapılmayınca vazgeçmiş,ama yinede kreşe rağmen bnce pek ilerleme kaydedemedik,dövüyorum olmuyor,anlatmaya çalışıyorum olmuyor,çok saplantılı,istediği şey mutlaka olacak,artı hiçbişeyden mutlu olmuyor,parka gidelim diyor gidiyoruz 5 dakika sonra başka bişey,onu yapıyoruz 5 dk sonra başka bişey,ne istediğini kendi bile bilmiyor,çok çaresizim(
 

hiç üzülmeyin.aynen ben de yaşamıştım.4 yaşında yarım gün vermişitm.çok rahat etmişitm.biraz nefes almıştım...
yaşadığınız şehirde oyun grupları varsa aslında o daha iyi olur-anca büyük şehirlerde vardır dediğim-
enerjisini atar en azından..
birde eve çocuklar için trambolin var.onu almanızı tavsiye ederim.
koruma demirli,netten araştırırsanız bulursunuz...
 

kesinlikle haklısın.
birde eskiden geniş aileler vardı,insan bu kadar yorulmuyordu.
şimdiki anneler de zor durumda.tek başlarına,apartman dairesinde çocuk büyütmeye çalışıyorlar...
 
sizin kıznız da minik ergenlik döneminde...kısaca onunla çatışmaya girmeyin derim...
uzmn pedaogo adem güneş 'in programlarını en baştan dinlemenizi öneririm. benim dinlediğim ve not aldığım kadarıyla kısaca minik ergenliği 20 ekim 2009 tarihli programda anlatıyor.aslında birçok prgramda analtıyor da -ben not aldığımı söylüyorum-
isterseniz ona soru da sorabilirisniz.hem sitesi var.hemde radyo programı...
kkda konu açılmış daha önce incelemenizi tavsiye ederim...

http://www.kadinlarkulubu.com/nasil...-programquot199ocuk-deyip-ge231meyinquot.html
 
kreşin ikinci haftasındayız. babamız pek istemiyor gitmesini ne yapacağımı şaşırdım.bir ay gitsin bırrakalım yazık diyor babası.beni okadar haşat ettiki etrafımda birtek arkadaşım bile kalmadı. çocuk kreşteyken ne yapacağımı bile bilmiyorum.üniversiteyi okuyup bir zamanlar çalıştığımı,resimler yaptığımı, özgürce gezdiğimi çoktan unutmuşum bile.tamamen bir ota dönüşmüşüm.insanlar üç beş çocukla nasıl yapıyor anlamadım.nasıl mutlu ve rahat olmayı başarıyorlar algılayamıyorum.panik ataklar başladı .tedavi görmeye başladım bu arada.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…