Hala inanamıyorum. Normal doğurdum. Başından beri herşey normaldi, doktorum normal doğum yapabileceğimi söyledi hep, bende olabilecekse elbette normal olsun istedim ama son zamanlara doğru biraz tedirginlik vardı, doktorumun hep son zamanlarda normal olmuyor, sezeryan diyebileceğini düşündüm. 16.09.2008 de kontrole gittiğimizde 2 cm açılma olduğunu ve 2 gün sonra gelmemi istediğini, belki yatışımın yapılabileceğini söyledi. 18.09.2008 sabahı gittik ama ben doğuracağımı bilmiyorum, sancım yok, oldukça rahatım, beni muayene edip, sancılanınca gelmememi isteyecek ya da sezeryan randevusu verecek diye düşünüyorum. 4 cm açılma olduğunu ve yatışımın yapılmasını istediğini söylemez mi? O gün doğuracaktım hemde normal normal. Gözyaşlarımı tutamadım. Eşim yatış işlemlerini yaparken, bende doğuracağımı hazmedebilmiş bir hal almış, içimi tarifi mümkün olmayan bir heyecan, mutluluk kaplamıştı. Odamıza yerleştik. Üzerime pembe,yanları ve omuzları cırtlı elbise giydirdiler, lavman yaptılar ve yatağıma yatırdılar. Suni sancı vermeye başladılar,saat 11 gibi serum takıldı, sancılarım yavaş yavaş şiddetlenmeye başladı. Annem, ablam, kardeşim, kayınvalidem ve eşim yanımdalar. Saat 12 ye doğru iyice şiddetlenen sancılarla kıvranmaya başladım. Doktorum geldi muayene etti açılmam 6 cm olmuş, suyumu patlattı, harika olduğumu, dayanıklı olduğumu, herşeyin çok güzel olacağını söyledi ve gitti. Suyum boşaldıktan sonra sancılar iyice şiddetlendi, annem gözyaşlarını tutamıyordu, sancıların şiddetiyle eşimin elini kolunu sıkmaktan morartmışım. dakikada bir sancı geliyordu 20sn. kıvranıyorum, ardından bu 40 snyeyi iyi değerlendirmeliyiz diyorum neşeli davranmaya çalışıyorum. Saat 13 e doğru halim kalmadı artık. Hemşirelerden birini çağırılmasını istedim, hemşire yakınlarımı dışarı aldı ve muayene etti açılmam 8-9 cm olmuş ve bebeğinin kafasını hissediyorum demez mi? Hastanede bir panik, hemen beni sandalyeye aldılar, koşa koşa doğumhaneye gidiyoruz, benim elimde serum şişesi bir yandan ağlıyorum, bir yandan gülüyorum. Doğumhaneye girdik, beni çatala yatırdılar, doktorumu aradılar, sancılarım tam gaz devam ediyor, Doktorum geldi, 10 dakika sonra oğlum doğdu, doğduğu anı gördüm, ağladığı anı duydum, benim bakımım yapılırken, yavrumu sarıp, yanıma getirdiler, üşümesin diye hemen götürdüler. Kolay olmadı ama oğlumu gördüğüm an herşey geçti. Doğumhaneden çıktığımda herkes beni bekliyordu, odamıza geçtik, oğlumuz geldi, onu kollarıma aldığım an gözyaşlarımı tutamadım, aylarca karnımda taşıdığım, konuştuğum, okşadığım, biricik yavrum artık kollarımdaydı, hemşire yardımıyla ilk emzirme deneyimimi yaşarken salya sümük ağlıyordum. İşte böyle.. Allah isteyen herkese bu duyguyu yaşamayı nasip etsin. Allah yavrularımıza sağlıklı, hayırlı, uzun ömürler versin inşallah.
Oğlumun ismini henüz koymadık, pazartesi gününe kadar karar vermeliyiz artık. Oğlum 18.09.2008 saat 13.15 de 3.200gr, 52cm 38+3 de dünyaya geldi.
Oğlumun ismini henüz koymadık, pazartesi gününe kadar karar vermeliyiz artık. Oğlum 18.09.2008 saat 13.15 de 3.200gr, 52cm 38+3 de dünyaya geldi.
allah analı babalı büyütsün canım
