Öncelikle çok geçmiş olsun, erken doğan bebeklerde malesef ki bu tip rahatsızlıklar daha sık görülüyor.Bizim ufaklık biraz zayıfça doğmuştu, gece uykularımız kabus gibiydi sabaha kadar nefesini dinlerdim,burun kanallarını açardım iki parmağımın ucuyla, odasına nefes açıcı kokular mı buharlar mı yapmadım, sabah hiç uyumadan işe gitmek vs vs... o günler gerçekten kabus gibiydi sürekli hastalanırdı yavrucağım, genizetinin büyük olduğunu doktora götürmeden zaten biliyordum.Gidincede teyid etmiş olduk, 3 yaşında kesin ameliyat dediler, emin olmak için hem devlete hem özele hemde aile hekimimize danıştım,yapacak bişi yoktu mutlaka ameliyat olmalıydı.Yetersiz oksijenden dolayı yüz kemikleri her geçen gün dahada zayıflıyor cene yapısı değişiyordu.Aile büyükleri bu yaşta ameliyat mı olur deyip sürekli beni engellemeye çalıştılar.Ama yavrumun ne çektiğine benim kadar şahid olmuyorlardı.
Karar vermek benim gibi hasas bir anne için son derece zor bir süreçti.Ama inan arkadaşım iyi ki yaptırdım ameliyatı, resmen yavrum yeniden doğmuş gibi oldu.En güzeli ne biliyormusun, o rahat rahat nefes alırken mışıl mışıl uyurken artık bende nefes almaya başlamıştım, meğersem psikolojik olarak bende nefes almıyormuşum onu farkettim
Allah'a şükürler olsun ki atlattık o günleri, 4 yaşında yapıldı ameliyatı keşke dedim keşke 3 yaşındayken yaptırsaymışım. Yavrum çok etkilenmesin diye yoğun ısrarlarım üzerine ameliyata bende girdim, uyutulana kadar yanak yanağaydık...
Ameliyata karar verirseniz eğer operasyon sonrasında özellikle ilk 3-4 gün bağırmasına izin vermeyin.Sinirlendirmeyin elinizden geldiği kadar ağlatmayın...
Allah yardımcınız olsun şimdiden geçmiş olsun.