- 11 Mayıs 2008
- 43
- 2
Bu hastalıktan bıktım benimki şu an çok ilerlemiş durumda.Ölmek istiyorum kurtulmak istiyorum.Ama ölürsem diye bile korkuyorum.Ellerimi bir seferde 50 defa yıkamassam birşey olur diye korkuyorum.Sorun şu ki benim hastalığım sadece ev ile sınırlı.Naasıl anlatacağımı bilemiyorum ama ben bu hastalıkla 8 senedir boğuşuyorum 5 yasında farkettim ilk.Gece uyurken kalkıp yatağımın burusmus yerleini düzeltirdim.Ortaokul da okurken yeniden nüks etti.Etme sebebini anlatmaya utanıyorum aslında .Olay şu ki ben çok kez annemle babamı ilişki yaşarken gördüm.Onlar ortada yapmıyordu ama ben bgördüm çünkü annemden ayrı yatamazdım.Sonra onlardan iğrenmeye basladım ev de 1 kaç kez kondom buldum ve 8 senedir inanırmısınız anneme babama sarılamıyorum ölmek istiyorum onları sevemiyorum çünkü sarılamıyorum koklayamıyorum.Evedeki hiç bir şeyi ellemyiyorum çamasırları 10 defa ykatıyorum.Ama bunların hiçbiri dısarda olmuyoor.Arkadaslarıma ya da diğer insanlara dokunabiliyorum öpebiliyorum.Baska evde kalıyorum onların kapılarını herseylerini engeleyebiliyorum.Bana defalarca ilaç tedavisi oldum yine de banamısın demedi.Durur gibi oldu ama asla gecmedi.Şimdi ise defterlerim kirlenicek diye ders bile çalısamıyorumçok kötüyüm nereye kadar devam edicem bilmiyorum şu an istanbuldayım varsa gercekten güvendiğiniz paragöz olmayan 1 doktor yardımlarınızı isterim hoşçakalın
benimde geçti derken şimdi daha beter bir hal aldı çocuğum olması ve işten ayrılmam nedeniyle ben yalnızlığa gelemiyorum hiç hemen artıyor evlenmeden önce panik atak okb ve depresyon tedavsi gördüm.geçti derken 2 yıl sonra yenden başladı benim bir çok korkum var korkularımın hepsi bir noktada birleşiyor ölümde yani.tek sayı çift sayı takıntım ver herşeyi tek olarak yaparım ve bu işkenceye dönüşüyor mesela iki tabak yersem yemeği 3.yü zorla yiyorum çif olmasın diye bir yeri yada bir kere yada 3 kere siliyorum.sanki çift yaparsam hemen başıma ölüm falan gelecek gibi hissediyorum.üst geçitten geçemiyorum anki düşüp öleceğim bu yüzden tek başıma bir yere gidemiyorum.kapının nünden taksiye binmek zounda kalıyorum buda beni maddi olarak tüketiyor param olmadığında çıkmıyorum yada eşimle beraber gidiyorum.iş bulsam düşünü şe otobüse binip gidemiycem.evde yaptığım bir işi yaptığımı bildiğim halde yaptım mı diye defalarca kontrol ediyorum.değişikliğe asla gelemiyorum sanki bu bir uğursuzluk.bilgisayarı açınca bile hergün standartı bozamadan sıraya gireceğim sitelere giriyorum.
utanıyorum artık bunları defalarca gidip doktora anlatmaktan.
slm
Peki ilaclar alanlar ne diyor? bende ilaca baslamayi düsünüyorum ama ise yarazmaz siye korkuyorum.
Bu konuda biligis veya tecrübesi olna var mi? Hangi tedavi en iyi veya hangi ilac?
:asigim: sevgilerle