kızlar perşembe günü büyük umutlarla 2. kez hcg ölçümü için doktora gittim. (1.de 33çıkmiştı) sonuç için 3saat kadar beklerken mutlu bir bayram sevinci vardı içimde. sonra doktorum eşimle beni görüşmeye aldı. yüzünden anladım zaten. ve - ilaçları kesiyoruz, şuan devam eden bi gebelik gözükmüyor dedi... yaa o ne kötü bi andı. sanki 1,5 yıl bütün tedavi boyunca çektiğim sıkıntılar ve bebeğimin hasreti bir anda kocaman bir gözyaşı yumağı olup içime aktı. hiç bişey söyleyemedim. sonra Konak'ta denize karşı oturup ağladım da ağladım. canım eşimde çok kötüydü ama beni teselli etmeye çalışıyordu. keşke dedim hiç başlamasaydık. çocuğum yoktu yine yok. ama hayal kırıklığı çok fena. bide güya olmama ihtimaline kendimi hazırlamıştım!!! tabiiki Allah dilediği zaman bebeğimi gönderecek ona şüphe yok ama insanız işte, içimin yanmasına engel olamadım. şimdi bir süre forumdan ve bu düşüncelerden uzaklaşmak istiyorum. kendimi çok yıpranmış ve bitkin hissediyorum. şimdilik 2. denemeyi yazdan önce düşünmüyorum. bilmem zaman ne gösterir. iki aydır beni merak eden bana heran destek olan bütün KK dostlarıma teşekkür ediyorum Allah razı olsun hepinizden. ve herkese dileklerine kavuştuğu güzel günler diliyorum. SEVGİLER... :a015: