Nurettin Kurtuluş

sana sevda doluyum

bazen bulutlar gelip geçiyor

gölgemden önce ayaklarına,

koştuğum beklediğim

kaldırımlara bakıyorum bu günden

geride kalmış,

koştuğumuz

beklediğimiz

kaldırımlar

sokaklar

yaşıyor bu gün de

görüyoruz

istemiştik

ve

neyi sevdiğimiz neyi seveceğimiz

açık artık,

dördümüz yaşıyoruz

birbirimizi tamamlayarak

bir süre gülücükler

arada gözyaşlarıyla

avuçlarımız yüzlerimizde birbirimizin

az önce fesliğen dokunmuştuk

gözlerimiz yarı açık ve içimiz ısınıyor

...ve

sana sarılıyorum incecik bedenin

zeytin gözlerin koca alnın

o güzelim uzun kömür saçların

saklıyor beni

içime dolduruyorum olanca nefesini

doyumsuyorum

hüzünlerimle sevinçlerimle

sarsılıyorsun

sevdam benim

... ve bende halâ sen kokuyorsun...

Nurettin Kurtuluş (Stöcken 1984)

Andante…

Ağırdan çalıyordun

Öyle ki sözler boğazında tıkanıyordu

Şimdi

Kıyametler koparıyorsun

Senden başka

Kimsenin onuru yok sanıyorsun

Göz yaşların yağmur gibi dökülürken

Hıçkırıkların poyrazın nefesini boğuyor

Yüreğimden vuruyordu

Nasıl bitecek bu demek istemiyordun

Sevgi nedir sevmek nedir biliyor muydun?

Kendinle barışık değilsin

Mutluluk mu?

Aradığını sanıyor bulamıyordun

Gittin gidebilirsin

Sen devrimini kullanıyorsun

Giderken bittiğimi söylüyorsun

Oysa sen varken de yalnızdım

Ölüme mahkûm edersen beni

Sevdamı da yanıma alıp giderim biliyorsun…

Nurettin Kurtuluş 19 Mart 2007 Trilya