Normal Doğum Hikayemi Birde Ben Yazayım

Hamileliğim boyunca normal doğum taraftarı olup o fikirde bi doktorun takibindeydim. 38. haftada başlayan doğum korkusu beni sezeryan olma düşüncesine itti ve gittim tam 40+1 e sezeryan günü aldım farklı bir hekimden.tabi ya bebek doğarsa diyede korkuyorum ama o zamana kadar gelirse normal olacak çünkü devlet hastanesine gidiyorum ve 40ı gecmeden sezeryana almıyorlarmıs bla bla. 39+3 de sabah 10da kahverengi bi lekenme oldu ardından devam etti bu nişan diyorlarmış sümüksü bir yapı diyim ama sancı yok.Doğuracam diye korkudan üç bucuk atıyorum.akşam 6 da hafif sancılar başladı ara ara saatte yarım saatte falan ama hafif sekilde. Korkuyla yattım tabi gece 4de bir sancıyla yandımki ooo heen eşimi uyandırdım dakika tuttuk 8 dakikada 1 geliyordu sancı.doktoru aradım saat 8 de gel dedi.saat 9da anca hazırlanıp gidebildik hastaneye 3cm acıklık var dediler ve 4 dakikada bir geliyordu sancılar nst ye bağladılar yatışım yapıldı.saat 12de 5-6 cm açıklık vardı ve sancılar katlanılabilirdi. Ebe geldi suyunu patlatıcaz dedi elinde kocaman örgü şişi gibi ucu kancalı bişeyle ben yıkıyorum ortalığı olmaz diye acımıycak söz dedi ve gercekten acımadı suyu patlattı.12.30 da sunni sancı verdiler ki o berbat bişey hemen eşime haber gönderdim çıkar bei götür burdan sezeryan olacam özele gidicez dedim.izin vermediler yolda doğurursun dediler.saat 14.00 olmuştu ama ac susuz boğazım çok kurumus bi damla su vermiyorlar yasakmıs.başım dönüyor sancı girdikçe muayene ediyorlar ki o en fecisi.kendimi hiç bu kadar aciz caresiz hissetmemiştim bi ara ölsem artık yada bebek falan istemiyorum beni rahat bırakın dedim. 8cm acıklık olmusstu ufaktan ıkınma hissi gelmiş ve o pozisyon senin bu pozisyon benim degişik oturma bıcımlerinde sancın gelince ıkın demeye başladılar.bi ara kendimi kaybettim gözüm karardı bayılıcam sandım ve onlarda kendini bırakma falan diyorlardı.bi gayretle ıkınıyorumki biran önce cıksın diye ama rezzil bi durum ya.neyse apar topar sancı odasından doğumhaneye aldılar catala cıktım 5 ıkınmada falan bebek geldi.çok şükür bin şükürdü allahım nefes aldım bi kızımı kucagıma verdiler hemen emmekistedi direk sütüm geldi.kızımı giydirirlerken dikiş attılar cok acımıyor uyusturuyorlar.Arkadaşlar ebn cok zorlandım psikolojik olarak hazır degildim zaten bide devlette doğurunca kimse özel ilgi göstermiyor doğursun gitsin gözüyle bakıyorlar.Başka bebek düşünmüyoruz ama allah verirse ilk işim sezeryana randevu almak olur bi daha cesaret edemem ben.Sağlıcakla bebeklerinizi kucagınıza almanız dilegiyle

Bu arada kızım 11 aylık oldu teyzeleri bende 53 kilo ile başladığım hamileliği 70 ile bitirdim hiç çatlağım olmadı çok şükür sürekli yağlandım ama.kiloya gelincede suan 51 kiloyum hersey yoluna giriyor zamanla hiç doğurmamış gibiyim kiloyu falan dert etmeyin ben cok taktım ama boşunaymıs kendiliğinden gidiyo.