Nolur yardım edin psikolojim bozuk

Sheldon_Cooper

Sheldon_Cooper

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
1 Eylül 2018
1.192
858
123
27
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
 
Majör depresyon geçiriyor olabilirsin psikolojik destek alman şart. Geç olması sadece sinirlerini harap eder başka bir olumsuz yanı olmaz. İlaç takviyesi yardımcı olur.
 
Geçmiş olsun doktorlar hasta bilgilerini yaymazlar ki herkes duysun
Onlar doktor işleri tedavi dedikodu degil
 
Kesinlikle git sakin insanlarin ne dusunecegiyle ilgilenme herkes isine bakssin ayip degil kusur degil insanlik hali bir durum
 
Sheldon_Cooper .!.:
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Canm senin durumunu zamainda yaşadım bu yaşlarda goruluyor sonra geçiyor merak etme psikiyatri de byle demişti inan. Süreç geçici yeterli kendine bunu inandır ben hastayım diyip bu piskoloji ye girme iyi olcam de zamanla gececm biseyler yapmayi dene beni sınav stresi çok etkilemişti o stres başka şeylerde tetiklemisti otobüse bile binemyrdm ama.suan gayet iyiyim
 
Sheldon_Cooper .!.:
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
Genişletmek için tıkla...

Anksiyete bu. Tipik belirtileri. Bende de var oradan biliyorum :) Merak etmeyin çok ciddi bir hastalık değil kontrol altına alınabiliyor tedavisi var sıkmayın canınızı.
 
Sheldon_Cooper .!.:
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Durumunuz fiziksel olarak bedeninizi etkiliyor. Neden psikiyatriste gitmiyorsunuz? Düzelmek istemiyor musunuz? Bu öyle kendi kendine geçecek birşey değil belli ki. Cesaretinizi toplayın. Kimseye söylemek zorunda değilsiniz. Randevunuzu alın ve bir psikiyatrist ile görüşün derim. Hiçbirşey için geç değil sonuçta bir arayış içine girmiş olmanız bile bir adım atmışsınız demektir. Bu açıdan düşünün. Bu açıdan çok güzel kitaplar var. Araştırıp bulup okuyabilirsiniz.
 
Sheldon_Cooper .!.:
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Anksiyete, panik atak filan çok sık görülen psikolojik rahatsızlıklar ne var ki bunda çekinecek. Bilseler nolacak yani. Psikiyatriye gidersin antidepresan verir. Doktor eğer yönlendirirse psikoloğa da gidersin. Ama antidepresan verirler bunu ailenden gizleyebilir misin bilmiyorum yani her gün içeceksin o ilacı
 
Neden geç olsun. Anksiyetenin getirdiği belirtiler. Bende de var senelerdir.Sınavlara girerken veya yolculuklarda ilk aradığım sey tuvaletin nerde olduğuydu. Kramplar midem boş olmasına rağmen ishal yapıyordu ve tuvaletten çıkamıyordum. Hayat kalitesini büyük oranda düşürüyor. Ayıp değil utanılcak veya üzülcek birşey de değil. Grip olduğunuzda ilaç almıyor musunuz? Aynı şey. Kaç senedir ilaç kullanıyorum baya faydasını gördüm.
 
Aynı sıkıntıları bende yaşıyıdum ki hala arada bir yoklar..uzun yıllar antıdepresan kullandım cok faydasını gormedım..yıllarca eşimle kavga ederek tatile mecburen gittim:( sana tavsıyem psikolojik destek ve ilaç al başka türlü geçmez imkansız..
 
Psikolog değil de psikiyatriste gitmelisin, ilaç verir sakinlesirsin. Tedavi olmazsan kroniklesebilir. Devlet hastanesi olabilir tabii, merak etme doktor hasta sırrını paylaşmaz. Ailene muhakkak söyle, ilacin yan etkilerine karşı fikir sahibi olsunlar. Gerçekten psikolojikse 6-9 ayda toparlarsin inşallah. Tabii fiziksel bir sorun olmadığı kesinse
 
Sheldon_Cooper .!.:
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Anksiyete kontrol altına alınabilir, hiç ihmal etmeyin doktora gitmeyi. Ayrıca mideniz, bobreginiz yani bir organınız agridigi zaman doktora giderken utanıyor musunuz, çevre ne düşünür diye kafaya takıyor musunuz? Anksiyete oldukça fazla insanın yaşayabileceği bir bozukluk ve tedavi edilebilir. Doktorlar da işini yapar insanların dedikodularını değil. Kim nerden bilecek ayrıca bilseler ne olacak. Sağlığınıza bakın. Ailenizden saklamayın ki destek olsunlar. Gerçekten saklanacak bir durum yok rahat olun, bir an önce sağlığıniza eğilin
 
Sheldon_Cooper .!.:
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Iyi aksamlar bacim oncelikle gecmis olsun anlattiginiz konu nerdeyse esimle ayni seyleri yasiyosunuz esim ilk evliliginden baya kotu anilarla ayrilmis ve onuda bu duruma sokan o ilk evliligi olmus benimle evlenmeden onceki dusunceleri bana karsi cok titizdiki ben seni uzurmeyim diye korkulari vrdi birgun senin gibi bole anlatti bana basdan assa daha evlenmemisdik kafamin icinde biseler var ve ben onlari susduramiyorum diyodu ufak bise aklima gelince o dusunceler beynimin icinde ve ben onlari susduramiyorum diyodu kimse anlamiyo beni diyodu kusmasi mide agrisi uyksuzlugu geceleri 1 saat anca uyurmus gunduzde o uykuyla gezermis bana bunlarin hepsini anlatinca bi piskologa gorun dedim fransada oldugumuz icinde fransizcasi az oldugundan gidemiyorum dedi derdimi anlatamamki ben doktora dedi turk doktoru bulmus uzakdan ondan randevu almisdi ve bana cok korkuyorum seni uzcem diye hep diyodu sen beni bole kabul ettin ama doktorlar anti depresan vs herseyi yazmis halada duruyolar evde ve biz evlendik evlendigimiz gun esim uyumadi yine o sorundan dolayi ve sabahi bi mide bula tisiyla uyandi direk lavaboya gitti anladim o hisler geldigini cikardi lavaboya herseyi inan ondan o cikarmadan o kusmadan sonr esimin hic bi sorunu dahi kalmadi sadece uyku sorunu az vardi oda ilac aldim eczneden biraz onu kullandi simdi ise hic biseyi yok allaha şükür sen baan iyi geldin diyo ne bi dert nede baska bise ilaclarida hala duruyo ben o kusmasindan sonra ilaclarini ic dedim bana sinirmi olarak sen gitr onlari ic dedi şükürker olsun esim atlatti sizdemi hayatinizda cok buyuk olah yasadiniz bu duruma dusdunuz zamanla geciyo bi yakinimda aynisi olsu evlelikden korkardi nisanlaninca o hastalik daha kotu yapardi o yuzden hep ayrildi nisanlilarindan en son nisanlandigi zamanda esim gibi en sonki kusmasini yapmis ve hic bise kalmamis adamda insallah sizde hayatinizda cok guzel bise gecirirsinizde beyninizden hersey gider sizi cok iyi anliyorum esimden dolayi beynimin icindekiler susmuyo derdi bana hep
 
Sheldon_Cooper .!.:
Merhaba.Bu konuya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim,bir kişinin bile okuması benim için çok büyük anlam taşıyor.
Yaş 19.Anksiyetem olduğunu düşünüyorum.Yanında da başka psikolojik rahatsızlıklar olabilir.
Hiç psikiyatriste gitmedim.Ailem üzülsün istemedim ve burası küçük şehir,güvenilir doktor var mıdır bilmiyorum bunun duyulmasını istemiyorum.
Normal insanlara sıradan gelen şeyler hatta rutin işler bile bana çok zor geliyor.
Örneğin,gezmeyi ve seyahat etmeyi tatile gitmeyi herkes sever değil mi ? Ama ben bunun bile öncesinde zorlu anlar yaşıyorum.Mide krampları,bulantılar (ki mide bulantısı ve kusmadan da çok korkarım,korktukça midem daha çok ağrır ve bulanır) hızlı kalp atışları,sıklaşan nefes alışverişi ve göğüste sıkışma.Ardından aklımda belirmeye başlayan alakasız konularla ilgili olumsuz düşünceler.Bu durum hiç geçmeyecekmiş hissi.İşte bunlar beni bitiriyor.Şu an bile biraz mide krampı ve nefes alış verişinde zorlanma var.Bazen durduk yere de oluyor.
Hayatım için büyük önem taşıyan anlarda da bu belirtiler had safhaya ulaşıyor.Panik atak benzeri krizlere dönüşüyor.Panik atak kadar şiddetli olmuyor,kendimi bir yerlere atmıyorum sakin kalabiliyorum.Ama panik ataktan daha uzun sürüyor.1 saatten daha fazla sürüyor hatta bazen 2 saati zorluyor.O önemli durum geçene kadar da arada gidip geliyor
Bu aralar çok sık olmaya başladı üstelik rahat bir dönemdeyim.Artık başa çıkamıyorum.Ailem benden bıktı ve üzmek de istemiyorum.İnsanlar zaten beni anlamıyor.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Hislerimi tarif edemiyorum.Ne yapacağımı bilmiyorum ? Psikiyatrist desteği şart mı ? Şartsa da çok mu geç kalınmış? Normal bir insan gibi olmak istiyorum.Sorunumun tam olarak ne olduğunu ve nasıl çözüleceğini bilmiyorum.Burada psikologlar psikiyatristler ve hayat tecrübesi benimkinin 2 katı olan insanlar vardır.Onlardan ve diğer herkesten fikir bekliyorum.
Ne yapmalıyım ?
İyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Oncelikle sakin olmalisiniz. Buraya yazarken bile aşırı panik halindeymissiniz gibi geldi. Bir psikologa gorunurseniz yardimci olacaktır. Sizin yapacaklariniz ise sakin kalmayi gorev haline getirmek. Seyahatemi cikacaksiniz yeni yerleri gormek gelsin akliniza bol fotograf cekip gulup egleneceginize odaklanin. Sıkıntı yapacaginiz anlarda derin nefesler alip verin. Eger odaginizi bir nesneye verebilirseniz o anlarda size kendinizi iyi hissettirecek birşey sakinlesmenizi hatirlatacak birsey tasiyin yaninizda ve tedavinizi ihmal etmeyin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X