- 27 Şubat 2018
- 3.667
- 5.469
Bebek arabasıyla gezdirin. Siz de yürüyüş yapmış olursunuz.
Bebek arabasıyla gezdirin. Siz de yürüyüş yapmış olursunuz.Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..
kendileri, bebeklerin doğuştan getirdikleri özellikleri var sonuçta. tabi ki anne baba ve çevre etkiler ama 10 aylik 14 aylik bebeğin anne babaya düşkün olma, olmama durumunu sadece tutumla açıklayamayiz. insanoğlu boş bir levha gibi dünyaya gelmez, kendine ait bir mizacı vardır.Bilmiyorum o yüzden soruyorum
Bu çocukları nasıl bu kadar kendinize bağımlı yapıyorsunuz
Benim bir arkadaşımin iki yaşında kızı var kreşe gitmek istemiyor hep kadının dizine bitişik.
Mesela ileride nolur bilmiyorum ama benim 10 aylık bebeğim oyle bana aşırı düşkün değil.
Şuan bakicida gayet iyi duruyor
Normalde de ben yanındayken de tek başına oyun oynar ben gozlemlerim
Yada diğer odada işlerimi yaparken babası ile de durur.
Bazı çocukları bu kadar bağımlı yapan nedir merak ediyorum
o zaman sunu sorayım babanne ve hala o kadar emeklerinize rağmen siz vermemeye calıstıkca abur cubur veriyorsa, evinde ayakkabıyla dolaşıyorsa sizin de bebeğiniz yerde emeklemek istiyorsa, görümcenizin cocukları ellerini yıkamayı bile bilmiyorsa cevrede kimse yoksa bile bırakır mısınız???? ben de sadist değilim heralde, bırakma sansım varken oturup cocukla ağlayayım.Çocuğu babaanne halaya bile bırakmıyorum diyor çocuk anneden başka kimseyi görmüyor, doğal olarak anneye bağımlı hala geliyor benim düşüncem bu yönde henüz hamileyim ama bebeğim doğunca ara ara anne anne babaanneye bırakmayı düşünüyorum mesela hep benimle kalıp bana bağımlı olmasın diye.
işte tamda bu yüzden bebek size bu kadar bağlı yanlış anlamayın sizi suçlamıyorum, ama eğer maddi durumunuz el veriyorsa bebeği hafta da2-3 kez oyun gruplarına falan götürebilirsiniz, hem size bağımlılığı azalı hem gelişimine katkı sağlar.Biz ailelerden uzağız sadece beni ve babayı görüyor. Sitenin içerisinde komşularımla dialog kurmasına izin veriyorum kıskanmıyorum. Sadece virüs dolayısıyla biraz çekiniyorum. İzole yaşayan komşum ve arkadaşlarımın dokunmasına ziyaretlerine izin veriyorum.
Yanlış anladınız sanırım aşırı bağlı bir çocuk değil oğlum. Parka gider sitedeki çocuklarla oynar kediyle köpekle haşır neşirdir. Ben her akşam çocuğu eşime bırakıp 1 saat yürürüm. O uyuduğunda oturur kahvemi içerim. Beraber yürüyüşe çıkarız o etrafı seyrederken ben kulaklık kuşağımdan müzik dinlerim. Beraber pazar gideriz markete gideriz. Yakında işe başlayacağım ben bebeğim kreşe gidecek umarım orayada sorunsuz alışırız.işte tamda bu yüzden bebek size bu kadar bağlı yanlış anlamayın sizi suçlamıyorum, ama eğer maddi durumunuz el veriyorsa bebeği hafta da2-3 kez oyun gruplarına falan götürebilirsiniz, hem size bağımlılığı azalı hem gelişimine katkı sağlar.
Bu şartlar altında bırakılmaz sizde yanında olun gözünüzün önünde olsun çocuk o sırada bir kahve içimlik süre ayıramazmısınız. Ya da kv size çağırın.o zaman sunu sorayım babanne ve hala o kadar emeklerinize rağmen siz vermemeye calıstıkca abur cubur veriyorsa, evinde ayakkabıyla dolaşıyorsa sizin de bebeğiniz yerde emeklemek istiyorsa, görümcenizin cocukları ellerini yıkamayı bile bilmiyorsa cevrede kimse yoksa bile bırakır mısınız???? ben de sadist değilim heralde, bırakma sansım varken oturup cocukla ağlayayım.
Benimde kizim 18 aylik agliyor,bizi rahat otutturmuyor,elimizi tutup mutfaga goturuyor,esimde yardimci oluyor ,tv acmadan rahat edemiyoruz mecburen yani,benimde kimsey yok buralarda,arada aileme memlekete gidiyoruz degisiklik oluyor,sizde boyle yapinGünaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..
Şahsi meseleleri bilemeyeceğim ama bebekle olan durumunda çok benziyoruz, ev işi bebekle olmuyor kendinle ilgilenmekse lüks artık. Çocukla ilgilenmek bu işte, böyle böyle derken büyüyorlar. sen çok dolmuşsun sadece. Ayrıca 14 aylık bebek için anlattıkların normal geldi 18 aya kadar yürümezse sıkıntı var denir, seninki daha küçük bir şeyi yok merak etmeGünaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..
Kusura bakmayın ama hiçbir öneriye açık değilsinizo zaman sunu sorayım babanne ve hala o kadar emeklerinize rağmen siz vermemeye calıstıkca abur cubur veriyorsa, evinde ayakkabıyla dolaşıyorsa sizin de bebeğiniz yerde emeklemek istiyorsa, görümcenizin cocukları ellerini yıkamayı bile bilmiyorsa cevrede kimse yoksa bile bırakır mısınız???? ben de sadist değilim heralde, bırakma sansım varken oturup cocukla ağlayayım.
Gercekten oyle. Cocuk yetistirmek inis cikislarla dolu bir macera. Mizac dogustan geliyor evet ama cok da degisiyorlar zamanla. 15 aylikken beni gulerek ugurlayan cocuk 18 ay civari surekli kucak istedi mesela. Dis durumlari, atak donemleri her sey etkiliyor. Buyuyorlar iste. Ben de 1 yasindayken ise donmeyi istiyordum ama pandemi yuzunden evden calistim. Hic ayri kalamadik. Cocuk da napsin gozunu aciyor beni goruyor. Kapatirken ben yanindayim. Cok yukleniyoruz bazen bebelere.Bir üye de on aylıkken bagimsizdi ama şimdi iki yasa geldi bağımlı oldu dedi demek değişiyor
bebeginizi arabaya koyup bol bol acik alanda vakit gecirmeyi denediniz mi . parklara falan arabayla koyup gezdirseniz hem cevre dikkatini dagitir hemde siz evden cikip biraz rahatlamis olursunuz .Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..
Kusura bakmayın ama hiçbir öneriye açık değilsiniz
İnsanlar size yardımcı olmak için yazıyor, azarlanmak için değil
Madem çözümü yok sizin için oturun ağlayın o zaman
Bizim de elimizden gelen bu kadar
İç dökmek için sanırımvalla yaa
sanki biz dedik git köye çocuk doğur.
kadın gayet güzel fikir vermiş ona da kızıyor, anlamadım ki ben konu sahibini?
Aynen sessizlik varsa yakın takibe almak gerekyok kendi kendine tabi ki oynamıyor nerdeee
ama anne ya da baba ya da anane yanında olduğu müddetçe hani ille beni istemiyor
yoksa hep yanında biri olsun en azından o etrafı karıştırırken biri ona baksın istiyor.
He bi tek tehlikeli bir yere ulaşmaya çabalarken, ya da bozulmasını asla istemeyeceğimiz bir şeyi hasbel kader yakalamışsa o zaman bak tek başına durur saatlerce... hani sesi çıkmıyorsa kesin bir sıkıntı var derler ya çok çok doğru...