ben eylül ayında nişanlandım aynı ilçede öğretmeniz o şekilde tanıştık askerdeyken bana açıldı onu bekledim çok kısa bir süre sonra da nişanlandık. ben çok istedim nişanlanmayı ve kabul etti. ilk başlarda giyimime kuşamıma hiç bişey demez hatta beğenirken nişandan sonra bi haller oldu. önce ailesinin yanında dikkat etmemi söyledi tamam dedim kapalı giyindim ailesinin yanında. sonra işe giderken dikkat et dedi öyle yaptım. sonra çok alışveriş yapma dedi tamam dedim en son olarak biz sadce haftada 1 gün il merkezine gidiyoruz. oraya gittiğimizde giysi dükkanına girmen beni sıkıyor girme başka şeyler yapalım dedi. kabul ettim ama o günün akşamında patladım ağlama krizine girdim herkesin içinde ona bağırdım. yüzüğümü çıkardım
(yine de affetti beni ama ben yine de uzattım soğuk davrandım hiç bişey demedi. ilgisiz olamsından şikayet ettim haftanın her günü dolusun kendin için spora sohbete gidiyorsun ben yapayalnızım hafta içi 5buçuğa kadar çalışıyorum sonrasında da hiç bişey yapılmıyor beni evde yalnız bırakıyorsun yanıma gelsende tv izliyorsun bi sıkıntımı anlatsam sıkıldım diyorsun ayrılalım dedim. ailenle konuş dedim on beş tatil için memlekte geldik 5 gün hiç arayıp sormadık birbirimizi sonra 5. gün aradı ve bitti dedi. ben de o beş gün fazla barttığımı ve özür dilemem gerektiğini düşündüm arayacaktım o benden önce davrandı. şu anda yıkılmış durumdayım. benden soğuduğunu nişanı oyuncak ettiğimi söyledi. artık herkes yoluna bi daha görmiyelim birbirimizi dedi. ama ben onsuz olamayacağımı düşünüyorum 24 yaşındayım ve bütün hayatım elimden alınmış ve bunun tek suçlusu benim diyorum onu çok seviyorum ama o sıralar ben de soğudum gibi gelmişti. şimdi ben ne yapacağım bana asla dönmez biliyorum. aynı yerdeyiz onunla karşılaşmam belki aylarca ama karşılaırsak ne olacak nasıl bir duruşum olmalı onu hala sevdiğimi herkes bilmeli mi yoksa tekrar umut olmayan bi iş için kendimi alçaltmaya değmez mi? susmak içe gömmek doğrumu yoksa o onu hala sevdiğimi hep bilsin mi?
((( içinden çıkamıyorum

