Bahsi geçen kişiyi bilmiyorum ama bulunduğum durumu çok taktığımı biliyorum
Bahsi geçen kişiyi bilmiyorum ama bulunduğum durumu çok taktığımı biliyorumLütfen sevgilisinin terk ettiği ve yurt dışından başka bir kız bulduğu üye çıkma ya lütfen
Ayrılmaları yalvarıp yakarip barışmak nedir? O zaman sağlıklı düşünebilseniz buralara kadar gelmezmişsiniz zaten. Ortada sağlam bir sebep olmasa da bir taraf istemiyorsa istemiyordur, bir dehilmkki defa yalvarmak yüzsüzlük artık.
Nisan atmadan sonraki tavırları ise çok çirkin ama karşı tarafı bu kadar çirkinleştiren sizi hafife almasından.
Eski nişanlızin ev tutup orada kalmak istemesi ise çok normal aslında o konuda haklıymış ama yaptıkları haklılığını götürmüş.
Ayrıca arabayla falan dolaşmayın evinin etrafında takıntılı tipler gibi yahu,30 yaşında kadinsiniz
Çok saçma sebepler kavgalar ufak tefek ancak bu konuda zaten uzamasın gerek yok diye gittim ayağına zaten istediği gibi olsun diye ancak ödeyeceği kirayı tek o ödemeyecekti zaten yarısını ben verecektim ve onu verebilecek maddi yeterliliğe de sahipti zaten 1.500 lira verecekti fazladan sadece birkaç ay ve maaşına oranla verebileceği miktardı buZaten sürekli sizin yalvarıp yakarmanızla devam etmiş ilişki. Resmen itekliye itekliye bu zamana getirmişsiniz. Onun dışında kavga sebepleriniz çok saçmaymış. Evi erken tutup yaşamak istemesinde ne sıkıntı var mesela? Söylediği aksine çok mantıklı. Başka eve kira ödemek istememiş. Bunun için neden kavga çıkardınız ve bu kadar ısrar ettiniz anlam veremedim.
Sürekli bu tarz sebeplerden büyük kavgalar ediyosanız adamın ayrılması ve peşinde koşan kişinin siz olmanız garip değil.
Aslında böyle değildi nasıl bu hale geldi ben de bilmiyorum asla para konularını sorun etmezdi. Bunu atlatmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum
Aksine çok aşırı sevgi ile büyüdüm için bu şekilde oluyor zaten. Bunun böyle olduğunu karşı tarafa göstermiyorum zaten sadece kendi içimde yaşıyorum şu anHobi olarak kendini aşağılatmayı seviyor konu sahibesi;
1-) kendi aldığı bileziği herife vermiş
2-) yetmemiş evlenme teklifi ettiği yüzüğün parasını iban ile istemiş
3-) ailesi 3 yaş büyüksün diye istememiş , kendine saygısı olan bir kadın buna itiraz eder böyle düşünen bir aileye gelin gitmez erkek büyük olunca sorun yok kadın büyük olunca rererö
4-) başkalarını eklediği halde araba ile takip editör herifi ( takıntılı erkek sanki, bir kadın bunu yapmamalı)
5-) yalvar yakar ikna ile herifi ikna etmeye çalışıyor .
Konu sahibi ailen seni hiç sevmedi mi yavrum N narinkus
Polonya'dan sevgili bulan nişanlı gibi geldiLütfen sevgilisinin terk ettiği ve yurt dışından başka bir kız bulduğu üye çıkma ya lütfen
Nasıl beceriyorsunuz,birini bu kadar sevmeyi,kendi özünüzü değerinizi bu kadar yerin dibine sokmayı.Elin adamlarının elinde böyle oyuncak olmayı.Hic aynanın karşısına geçip," ben kim için ne için uğraşıyorum, elime asagilanmaktsn başka bir şey geçmeyen bu adamın peşinde koşmak niye" diye......Merhaba. Siteye daha ilk konum ve çok mahcup hissederek yazıyorum. Kendimi ifade ederken bile bu konuda canım acıyarak yazıyorum. 1 yıllık süren bir ilişkim oldu. Henüz Sevgiliyken bu süreçte sevgilime karşı duyduğum sevgiyi anlatmak kelimelere yetmez, hala daha öyle. Benden 3 yaş küçük. Sürekli Yanyana her şeyi birlikte paylaştığımız bir birliktelikti. Sevgililik sürecinde benden üç defa ayrıldığı oldu ancak onsuz yapamayacağımı düşündüğüm için iki defa da yalvar yakar ayağına ben gittim barışmak için çabaladım ve bu güne kadar bir kere terk etmedim. Ayrılık sebebi de anlaşamadığımızdı. Bilmiyorum çiftler arasında sorunlar olur ancak küfür hakaret yoksa arada bir kavga edilmesi çok normal geldiği için bana çok garipsemedim hiç. Her ayrılığımızı anlaşamadığımızı söyleyerek yapmıştı. Babası benim yaşımın omdan büyük olduğunu bildiği için aramızdaki durumu hoş karşılamadı. Başlarda tanışmak çok istemedi anca bir gün bulunduğum memlekette annesiyle tanıştıktan sonra babasını ikna etmiş oldu ve tanıştık. Çok sevdiklerini söylemişler. Sonrasında evlilik teklifi ve nişan birbirini izledi. Ailemin beklentisi hep çok düşüktür ben seveyim mutlu olayım yeter yönünde. Ancak sürekli ailesinin takacağı altınlar konusunda ne kadar şanslı olduğumuzu söyler dururdu. Takılacak altın üç tane bilezik. Alınacak eşyalarda da hep nişanlıma ailene çok yüklenme alabilecekleri kadarını versinler kalanını birlikte tamamlayalım seninle dedim hep. Ancak bir beyaz eşyada bile kilo kavgası etti benimle. Ben de susmuyordum tabi ona da yüklenmek istemiyorum ancak bu durumlar bana hep çok tuhaf geliyordu. Nişandan sonra tartışmalarımız arttı. Çok saçma şeylerden kavga ediyorduk. Düğün yeri tutuldu tarih belliydi ve bana göre düğün tarihine yakın ev tutulması doğru olduğunu söyledim. Çünkü kiralayacaktık ve eşyalar yakın zamanda dizilmesi daha doğru geliyordu bana. Nişanlımda erkenden tutulup o evde kalacağını belirtti düğüne kadar. Ekstra kira vermek istemediği için. Ancak benim ailem bunu kabul etmez ve bunun kavgasını etmeye başladık. Sonrasında benden ayrıldı. Çok basit bir sebep olduğu için ben görev yaptığım yer uzakta ve ordan çıkıp km lerce öteden yanına geldim evinin kapısını bile açmadı almadı içeri beni kendi dışarı çıktı. Ben buna çözüm yolu bulunur kavga etmeyelim nişan bu şekilde bitmez diye açıklama yapmak için gitmiştim. Önemli değildi artık ev için hiçbir düşüncem kalsın kullansın eşyaları diyecektim. Ancak ailesine söylediğini ve bu işin gittiğini söyledi. Ben perişan haldeyken bir de nişanda taktığı bir tane bileziği istedi. Üstelik ben onu kendim zaten götürürdüm bunu biliyordu ve bunu istemeye Hakkı olduğunu söyledi. Sonrasında defalarca aradım nasıl böyle olabildin diye ağlaya ağlaya. Ancak bana hayatına baktığını sadece bir buçuk ay nişanlı kaldığımızı söyledi. Bileziğini götürdüğüm zaman tek taşımı vermeyeceğimi söyledim. Başkalarına takmanı istemiyorum diye vermek istemedim. Üstelik paraya ihtiyacı olan biri de değilim. Altımda aracım var. Benden tek taşını ve bana harcadığı para için ibanını yolladı. Beni mahvetti şimdi ise hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor. Sosyal medyadan bir sürü tanımadığı kızı ekleyip görüşmeye çalışıyor. Ve ben kaldıramıyorum canım çok yanıyor. Nişanı atalı bir ay geçti ve ben hala bir umutla onu bekliyorum. Evinin önünden geçiyorum onu izliyorum bazen arabamdan. Herkes dönmeyecek diyor ama ben ne unutabiliyorum ne de umudumu yenebiliyorum. 30 yaşındayım ve bu yaşımda böyle bir şey yaşamak çok zoruma gidiyor bir daha kimse beni sevmeyecek gibi hissediyorum
Aksine çok aşırı sevgi ile büyüdüm için bu şekilde oluyor zaten. Bunun böyle olduğunu karşı tarafa göstermiyorum zaten sadece kendi içimde yaşıyorum şu an
Mesela sadece para değil ki birkaç ay sonra tekrar neden eşyalarını taşısın? İstediği gayet makul bir şeymiş. Bunun için bu kadar kavga etmeye ne gerek var? Siz neden ısrarla adamın eve önceden yerleşmesini istemediniz?Çok saçma sebepler kavgalar ufak tefek ancak bu konuda zaten uzamasın gerek yok diye gittim ayağına zaten istediği gibi olsun diye ancak ödeyeceği kirayı tek o ödemeyecekti zaten yarısını ben verecektim ve onu verebilecek maddi yeterliliğe de sahipti zaten 1.500 lira verecekti fazladan sadece birkaç ay ve maaşına oranla verebileceği miktardı bu
Asla değil. İçimde yaşadığım duygu karmaşası çok korkunç bir boyutta. Zaten bu geçse bir daha yüzüne bakmayacağımı da biliyorum. Ama yaşın verdiği korku mu bu ondan mı böyle davranıyorum ondan da emin değilimBu heriften vazgeçerek başlayabilirsin, başka kadınları ekliyor ve sen araba ile takip ediyorsun? Taktıklarını istiyor sen hala devam etmek istiyorsun?
Bu mu aradığın evlilik ?
Atlatamayan herkese şüpheyle yaklaşıyorum ben deLütfen sevgilisinin terk ettiği ve yurt dışından başka bir kız bulduğu üye çıkma ya lütfen
Asla değil. İçimde yaşadığım duygu karmaşası çok korkunç bir boyutta. Zaten bu geçse bir daha yüzüne bakmayacağımı da biliyorum. Ama yaşın verdiği korku mu bu ondan mı böyle davranıyorum ondan da emin değilim
Allahtan o ayrilmiş insanlik edik. Size kalsa zaten ayrilmayacaktıniz da kendi ozsayginizi mı yitirdiniz. Normalde sizin ayrilmaniz gerekirdi zaten. Bosverin baska birini bulur keyfinize bakarsinizMerhaba. Siteye daha ilk konum ve çok mahcup hissederek yazıyorum. Kendimi ifade ederken bile bu konuda canım acıyarak yazıyorum. 1 yıllık süren bir ilişkim oldu. Henüz Sevgiliyken bu süreçte sevgilime karşı duyduğum sevgiyi anlatmak kelimelere yetmez, hala daha öyle. Benden 3 yaş küçük. Sürekli Yanyana her şeyi birlikte paylaştığımız bir birliktelikti. Sevgililik sürecinde benden üç defa ayrıldığı oldu ancak onsuz yapamayacağımı düşündüğüm için iki defa da yalvar yakar ayağına ben gittim barışmak için çabaladım ve bu güne kadar bir kere terk etmedim. Ayrılık sebebi de anlaşamadığımızdı. Bilmiyorum çiftler arasında sorunlar olur ancak küfür hakaret yoksa arada bir kavga edilmesi çok normal geldiği için bana çok garipsemedim hiç. Her ayrılığımızı anlaşamadığımızı söyleyerek yapmıştı. Babası benim yaşımın omdan büyük olduğunu bildiği için aramızdaki durumu hoş karşılamadı. Başlarda tanışmak çok istemedi anca bir gün bulunduğum memlekette annesiyle tanıştıktan sonra babasını ikna etmiş oldu ve tanıştık. Çok sevdiklerini söylemişler. Sonrasında evlilik teklifi ve nişan birbirini izledi. Ailemin beklentisi hep çok düşüktür ben seveyim mutlu olayım yeter yönünde. Ancak sürekli ailesinin takacağı altınlar konusunda ne kadar şanslı olduğumuzu söyler dururdu. Takılacak altın üç tane bilezik. Alınacak eşyalarda da hep nişanlıma ailene çok yüklenme alabilecekleri kadarını versinler kalanını birlikte tamamlayalım seninle dedim hep. Ancak bir beyaz eşyada bile kilo kavgası etti benimle. Ben de susmuyordum tabi ona da yüklenmek istemiyorum ancak bu durumlar bana hep çok tuhaf geliyordu. Nişandan sonra tartışmalarımız arttı. Çok saçma şeylerden kavga ediyorduk. Düğün yeri tutuldu tarih belliydi ve bana göre düğün tarihine yakın ev tutulması doğru olduğunu söyledim. Çünkü kiralayacaktık ve eşyalar yakın zamanda dizilmesi daha doğru geliyordu bana. Nişanlımda erkenden tutulup o evde kalacağını belirtti düğüne kadar. Ekstra kira vermek istemediği için. Ancak benim ailem bunu kabul etmez ve bunun kavgasını etmeye başladık. Sonrasında benden ayrıldı. Çok basit bir sebep olduğu için ben görev yaptığım yer uzakta ve ordan çıkıp km lerce öteden yanına geldim evinin kapısını bile açmadı almadı içeri beni kendi dışarı çıktı. Ben buna çözüm yolu bulunur kavga etmeyelim nişan bu şekilde bitmez diye açıklama yapmak için gitmiştim. Önemli değildi artık ev için hiçbir düşüncem kalsın kullansın eşyaları diyecektim. Ancak ailesine söylediğini ve bu işin gittiğini söyledi. Ben perişan haldeyken bir de nişanda taktığı bir tane bileziği istedi. Üstelik ben onu kendim zaten götürürdüm bunu biliyordu ve bunu istemeye Hakkı olduğunu söyledi. Sonrasında defalarca aradım nasıl böyle olabildin diye ağlaya ağlaya. Ancak bana hayatına baktığını sadece bir buçuk ay nişanlı kaldığımızı söyledi. Bileziğini götürdüğüm zaman tek taşımı vermeyeceğimi söyledim. Başkalarına takmanı istemiyorum diye vermek istemedim. Üstelik paraya ihtiyacı olan biri de değilim. Altımda aracım var. Benden tek taşını ve bana harcadığı para için ibanını yolladı. Beni mahvetti şimdi ise hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor. Sosyal medyadan bir sürü tanımadığı kızı ekleyip görüşmeye çalışıyor. Ve ben kaldıramıyorum canım çok yanıyor. Nişanı atalı bir ay geçti ve ben hala bir umutla onu bekliyorum. Evinin önünden geçiyorum onu izliyorum bazen arabamdan. Herkes dönmeyecek diyor ama ben ne unutabiliyorum ne de umudumu yenebiliyorum. 30 yaşındayım ve bu yaşımda böyle bir şey yaşamak çok zoruma gidiyor bir daha kimse beni sevmeyecek gibi hissediyorum
Bu süreçte annesini aradım ancak oğlunun beni istemediğini artık ellerinden bir şey gelmediğini söyledi. Babası benimle konuşmak bile istemedi. Kalbim çok kırık canım çok yanıyor beni istemiyorlar.
Keşke o olsan. Keşke tüm bu konuları tek kişi açsa. Değmez adamlara evde kalma korkusuyla sağlıksız bağlanan bu kadar çok kadın olmasa keşke.Bahsi geçen kişiyi bilmiyorum ama bulunduğum durumu çok taktığımı biliyorum
Takıntılısınız. Tektaşını da verin adamın. Takipte etmeyin sapık gibi. Adam kuruşun hesabını yapıp para istemiş hala dönsün derdindesiniz. Allah kurtarmış farkında değilsinizMerhaba. Siteye daha ilk konum ve çok mahcup hissederek yazıyorum. Kendimi ifade ederken bile bu konuda canım acıyarak yazıyorum. 1 yıllık süren bir ilişkim oldu. Henüz Sevgiliyken bu süreçte sevgilime karşı duyduğum sevgiyi anlatmak kelimelere yetmez, hala daha öyle. Benden 3 yaş küçük. Sürekli Yanyana her şeyi birlikte paylaştığımız bir birliktelikti. Sevgililik sürecinde benden üç defa ayrıldığı oldu ancak onsuz yapamayacağımı düşündüğüm için iki defa da yalvar yakar ayağına ben gittim barışmak için çabaladım ve bu güne kadar bir kere terk etmedim. Ayrılık sebebi de anlaşamadığımızdı. Bilmiyorum çiftler arasında sorunlar olur ancak küfür hakaret yoksa arada bir kavga edilmesi çok normal geldiği için bana çok garipsemedim hiç. Her ayrılığımızı anlaşamadığımızı söyleyerek yapmıştı. Babası benim yaşımın omdan büyük olduğunu bildiği için aramızdaki durumu hoş karşılamadı. Başlarda tanışmak çok istemedi anca bir gün bulunduğum memlekette annesiyle tanıştıktan sonra babasını ikna etmiş oldu ve tanıştık. Çok sevdiklerini söylemişler. Sonrasında evlilik teklifi ve nişan birbirini izledi. Ailemin beklentisi hep çok düşüktür ben seveyim mutlu olayım yeter yönünde. Ancak sürekli ailesinin takacağı altınlar konusunda ne kadar şanslı olduğumuzu söyler dururdu. Takılacak altın üç tane bilezik. Alınacak eşyalarda da hep nişanlıma ailene çok yüklenme alabilecekleri kadarını versinler kalanını birlikte tamamlayalım seninle dedim hep. Ancak bir beyaz eşyada bile kilo kavgası etti benimle. Ben de susmuyordum tabi ona da yüklenmek istemiyorum ancak bu durumlar bana hep çok tuhaf geliyordu. Nişandan sonra tartışmalarımız arttı. Çok saçma şeylerden kavga ediyorduk. Düğün yeri tutuldu tarih belliydi ve bana göre düğün tarihine yakın ev tutulması doğru olduğunu söyledim. Çünkü kiralayacaktık ve eşyalar yakın zamanda dizilmesi daha doğru geliyordu bana. Nişanlımda erkenden tutulup o evde kalacağını belirtti düğüne kadar. Ekstra kira vermek istemediği için. Ancak benim ailem bunu kabul etmez ve bunun kavgasını etmeye başladık. Sonrasında benden ayrıldı. Çok basit bir sebep olduğu için ben görev yaptığım yer uzakta ve ordan çıkıp km lerce öteden yanına geldim evinin kapısını bile açmadı almadı içeri beni kendi dışarı çıktı. Ben buna çözüm yolu bulunur kavga etmeyelim nişan bu şekilde bitmez diye açıklama yapmak için gitmiştim. Önemli değildi artık ev için hiçbir düşüncem kalsın kullansın eşyaları diyecektim. Ancak ailesine söylediğini ve bu işin gittiğini söyledi. Ben perişan haldeyken bir de nişanda taktığı bir tane bileziği istedi. Üstelik ben onu kendim zaten götürürdüm bunu biliyordu ve bunu istemeye Hakkı olduğunu söyledi. Sonrasında defalarca aradım nasıl böyle olabildin diye ağlaya ağlaya. Ancak bana hayatına baktığını sadece bir buçuk ay nişanlı kaldığımızı söyledi. Bileziğini götürdüğüm zaman tek taşımı vermeyeceğimi söyledim. Başkalarına takmanı istemiyorum diye vermek istemedim. Üstelik paraya ihtiyacı olan biri de değilim. Altımda aracım var. Benden tek taşını ve bana harcadığı para için ibanını yolladı. Beni mahvetti şimdi ise hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ediyor. Sosyal medyadan bir sürü tanımadığı kızı ekleyip görüşmeye çalışıyor. Ve ben kaldıramıyorum canım çok yanıyor. Nişanı atalı bir ay geçti ve ben hala bir umutla onu bekliyorum. Evinin önünden geçiyorum onu izliyorum bazen arabamdan. Herkes dönmeyecek diyor ama ben ne unutabiliyorum ne de umudumu yenebiliyorum. 30 yaşındayım ve bu yaşımda böyle bir şey yaşamak çok zoruma gidiyor bir daha kimse beni sevmeyecek gibi hissediyorum