Devamı olucak .
Senin için yapraklarını kopardığım papatyalardan özür diledim dün gece . Haklısınız dedim , ne sevdiği belli , ne sevmediği .
Bazen ," bu yüreğe bu kadar acı fazla" dersin kendine .
Ama hata bizde ; küçücük yürekle kocaman sevmişiz ,
ne haddimize !
Sana bir sır da ben vereyim mi ?
onu hiç unutamayacaksın ..
O mu ?
O bazen pişman olacak ,
sende bıraktıklarına üzülecek , ağlayacak belki bazen ..
Seni hatırlayacak ara sıra ,
imlasız depresyonlar yaşayacak kağıtlara ,
Eli telefona gidecek istemeden ...
Ama seni bir daha hiç sevmeyecek ;
daha önce sevmediği gibi ...
yine de dönecek birgün ; kalmak için değil , seni nasıl yıktığını görmek için !
her insan izlemek ister ; uğruna bir ölümü ...
En uzak mesafe ne Afrika’dır, ne Çin, ne Hindistan,
Ne seyyareler, ne de geceleri ışıldayan yıldızlar.
En uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir
Birbirini anlamayan .
sevmedik hiç kimseyi sen de bunun farkındasın,
sen benden önce ben senden sonra ..
Dedim , anlamadın .
Bütün insanları domino taşları gibi sıralamıştım hayatımda,
Ve sen ilk parçasıydın , yıkıldın !
Mum kadar aydınlık olayım derken , eridiğinin farkına varmazsın bazen ..
yorum .. :)