Dur ve kendine bir tokat at (şaka tabi)
40 kilo vermis bir kaderdasin var karsinda, biz zaten pisbogaz insanlar olmasak asla o kilolara cikmazdik, bu bir gercek insan gibi yemeyi bilmedigimiz icin o kilolara geldik ama vermeyi de bildik degil mi? Insan diyetten cikinca ayri bir yoksunluga giriyor, ben de yasiyorum ayni seyi, hafta ici izgara-salata takilip hafta sonu bir oturusta bir tencere makarna, ya da bir ekmek arasi yarim kavanoz nutella yedigim oluyor. Oyle ozlemis oluyoruz ki o hamurislerini tatlilari, kontrolu kaybediyoruz. Vucut da kilo kaybetmeye savunma halinde oldugu icin yedigimiz her seyi depoluyor.
1 yildir koruyorum kilomu ama dedigim gibi hafta ici yari aç, haftasonu yiyorum ozlediklerimi (onu da kontrollu yemeye calisiyorum) 60 kilo vermissin zaten yontemi biliyorsun, diyeti birakmamak ve kacamaklarin onune gecmek icin haftada 1 ogun odul hakki ver kendine, elin kacamaklara her uazndiginda pazar aksami yiyecegim diye durdur kendini, inan odulde hepsini yiyemeyeceksin, ibre asagi inmeye basladikca motive olacaksin zaten.
Simdi silkelen ve kendine gel, yeniden kosup ziplamanin, dar alanlarda ayak ayak ustune atabilmenin, denemeden ve istedigin tarzda giysiler alabilmenin keyfini hayal et, seni senden baska kimse motive edemez, kendi resimlerine bak bol bol, kolay gelsin.
