canım bu gitgellere bipolar bozukluk deniyordu galiba.
biraz araştırırsan durumunu anlarsın heralde.
bende sabahları sinirli olurum, şekerim düşüyor buna bağlıyorum.
çünkü kahvaltı, kahve, sigara faslından sonra kendime geliyorum.
bide ben bu durumu küçüklüğümden beri yaşıyorum inanın geceleri sırf bu üzüntü yüzünden uyuyamayıp ağladığımı bilirim. şimdilerde daha iyiyim ama genede her gece yarın böyle hissetmiyim diyerek yatıyorum.sanki dünyanın tonlarca yükü üstümde.
dove:manik depresfliğe razı oldum inan mutlu olmak bu kadar zor görünüyor o günlerde bana. üzüntüden sonra değil mutlu olmak, tebessüm bile edemez hale geliyorum
bide ben bu durumu küçüklüğümden beri yaşıyorum inanın geceleri sırf bu üzüntü yüzünden uyuyamayıp ağladığımı bilirim. şimdilerde daha iyiyim ama genede her gece yarın böyle hissetmiyim diyerek yatıyorum.sanki dünyanın tonlarca yükü üstümde.
dove:manik depresfliğe razı oldum inan mutlu olmak bu kadar zor görünüyor o günlerde bana. üzüntüden sonra değil mutlu olmak, tebessüm bile edemez hale geliyorum
Öncelikle benim için çok özel bir konu bu ancak daha fazla bunla birlikte yaşayamacağım derdimi söyleyip akıl danışmak istiyorum ben.Bazı sabahlar kalktığımda içime sanki bi bina oturmuş gibi oluyor, içim daralıyor kimseyle konuşasım gelmiyor hatta bu durum o kadar ağır nüksediyorki cidden asosyal oluyorum bazen bi kaç gün süren bu durum bir kaç saatle kısıtlı kalabiliyor.Ancak ben bu git gellerden çok sıkıldım.Bazen içimde nedensiz bir acı hissediyorum neden yok olay yok ama sanki içimde bir parça acı çekiyor.Sizce psikologa gitmeli miyim.? Adet dönemlerimle bir ilgisi olmadığınıda saptadım fikir vermek isteyen bu yaşadıklarımı yaşayanlar var mı acaba .? benneyaptımki