Nedensiz derdime bir çare

Öncelikle benim için çok özel bir konu bu ancak daha fazla bunla birlikte yaşayamacağım derdimi söyleyip akıl danışmak istiyorum ben.Bazı sabahlar kalktığımda içime sanki bi bina oturmuş gibi oluyor, içim daralıyor kimseyle konuşasım gelmiyor hatta bu durum o kadar ağır nüksediyorki cidden asosyal oluyorum bazen bi kaç gün süren bu durum bir kaç saatle kısıtlı kalabiliyor.Ancak ben bu git gellerden çok sıkıldım.Bazen içimde nedensiz bir acı hissediyorum neden yok olay yok ama sanki içimde bir parça acı çekiyor.Sizce psikologa gitmeli miyim.? Adet dönemlerimle bir ilgisi olmadığınıda saptadım fikir vermek isteyen bu yaşadıklarımı yaşayanlar var mı acaba .? benneyaptımki

kahvekolik .!.:

canım bu gitgellere bipolar bozukluk deniyordu galiba.
biraz araştırırsan durumunu anlarsın heralde.
bende sabahları sinirli olurum, şekerim düşüyor buna bağlıyorum.
çünkü kahvaltı, kahve, sigara faslından sonra kendime geliyorum.

Genişletmek için tıkla...

evet bipolar da var. halam da böyle üzgün vs. oluyordu. ona bu tehşis konmuştu.

bide ben bu durumu küçüklüğümden beri yaşıyorum inanın geceleri sırf bu üzüntü yüzünden uyuyamayıp ağladığımı bilirim. şimdilerde daha iyiyim ama genede her gece yarın böyle hissetmiyim diyerek yatıyorum.sanki dünyanın tonlarca yükü üstümde.

dove:manik depresfliğe razı oldum inan mutlu olmak bu kadar zor görünüyor o günlerde bana. üzüntüden sonra değil mutlu olmak, tebessüm bile edemez hale geliyorum

Roka .!.:

bide ben bu durumu küçüklüğümden beri yaşıyorum inanın geceleri sırf bu üzüntü yüzünden uyuyamayıp ağladığımı bilirim. şimdilerde daha iyiyim ama genede her gece yarın böyle hissetmiyim diyerek yatıyorum.sanki dünyanın tonlarca yükü üstümde.

dove:manik depresfliğe razı oldum inan mutlu olmak bu kadar zor görünüyor o günlerde bana. üzüntüden sonra değil mutlu olmak, tebessüm bile edemez hale geliyorum

Genişletmek için tıkla...

yaa canım neden bu eziyete katlanıyosun ki, sende biliyosun aslında napman gerektiğini, bence hemen bi doktora gidip bu ızdıraba bi son ver, hatta teşhisten emin olmak için bi kaç doktıra gidebilirsin
çünkü bu durumu yıllardır yaşıyosun ve acı çekiyosun, ömrünü böyle tüketecek değilsin ya

Roka .!.:

bide ben bu durumu küçüklüğümden beri yaşıyorum inanın geceleri sırf bu üzüntü yüzünden uyuyamayıp ağladığımı bilirim. şimdilerde daha iyiyim ama genede her gece yarın böyle hissetmiyim diyerek yatıyorum.sanki dünyanın tonlarca yükü üstümde.

dove:manik depresfliğe razı oldum inan mutlu olmak bu kadar zor görünüyor o günlerde bana. üzüntüden sonra değil mutlu olmak, tebessüm bile edemez hale geliyorum

Genişletmek için tıkla...

geçmiş olsun arkadaşım.. neden çekiyosun bunu git bi psikiyatr a. belki bi ilaçla düzeltilecek bir şeydir. bir hormon bozukluğudur vs.

teşekkür ederim hepinize. değer görüp yazdığınız için bu sene hayatımı belirleyecek bir sınava giricem umarım bu problemi çabucak atlatırım tekrar tekrar teşekkürler

bipolar olabilirsin

Ailenizde varsa manik depresyon bu hastalığa yakalanma riski yüksek

Roka .!.:

Öncelikle benim için çok özel bir konu bu ancak daha fazla bunla birlikte yaşayamacağım derdimi söyleyip akıl danışmak istiyorum ben.Bazı sabahlar kalktığımda içime sanki bi bina oturmuş gibi oluyor, içim daralıyor kimseyle konuşasım gelmiyor hatta bu durum o kadar ağır nüksediyorki cidden asosyal oluyorum bazen bi kaç gün süren bu durum bir kaç saatle kısıtlı kalabiliyor.Ancak ben bu git gellerden çok sıkıldım.Bazen içimde nedensiz bir acı hissediyorum neden yok olay yok ama sanki içimde bir parça acı çekiyor.Sizce psikologa gitmeli miyim.? Adet dönemlerimle bir ilgisi olmadığınıda saptadım fikir vermek isteyen bu yaşadıklarımı yaşayanlar var mı acaba .? benneyaptımki

Genişletmek için tıkla...

Canım aynen bende de oluyor.Bazı sabahlar -ki bu sabahlar nerdeyse haftanın 5 günü- hep mutsuz bi şekilde ve ağlayarak uyanıyorum.Karnıma öyle bi basınç hissediyorumki sanki birileri bastırıyormuş,boğulacakmışım gibi oluyorum.
zaten bende asosyal dediğin tiplerdenim ve bunun rahatsızlığını da yaşıyorum ama esas sorunum eşimle olan iletişimsizliğim ve tartışmalarımız beni bu tarz mutsuz uyanışlara itti.
Canım ben psikiyatriste göründüm bana bi ilaç verdi kullanıyorum.İnan insanın aklına hiç bişey gelmio ve en azından düşünmüyorum.Ama benim psikologa gitme imkanım yoktu eğer senin varsa psikolog git ilaçsız tedavi olman gerekirse o şekilde rahatlarsın.Zaten gerekirse seni bi şekilde psikiyatriste yönlendirir.
Canım inşallah en yakın zamanda kurtulurz.