- 2 Haziran 2019
- 322
- 645
-
- Konu Sahibi civilenginar
- #1
merhabalar, herkese iyi bir sene diliyorum. :))
bir ayı aşkın bir süre önce şöyle bir konu açmıştım tık tık; yeni mezunluk.. belirsizlik..
bahsettiğim mülakatın sonucu olumsuz oldu, sanırım olumlu dahi olsa yorumlardan aldığım bilgilerle kendimi geliştirmeye devam edecektim. bu süreçte teknik bilgilerimin soğumaması adına bölüm derslerimi gözden geçirmeye, yabancı dilimi köreltmemeye ve bilgisayar yetkinliklerimi arttırmaya çalıştım-çalışıyorum. nitekim fayda göreceğimi sandığım süreç dayanılmaz bir hâl almaya başladı. sabah yataktan kalkmak istemiyorum, üniversite kazanmaya çalışırken masa başında didindiğim günler geliyor aklıma, üniversitede sabahlamalarım, proje yetiştirme çabalarım, 2-3 günü bulan uykusuz günlerim.. verdiğim emeğin somut karşılığının olmaması beni içten içe çürütüyor gibi hissediyorum. spora gidiyorum, spor salonunda ağlıyorum. evde ailem en ufak bir şey dese alınıyorum. ben bu değilim biliyorum ama yapamıyorum elimden bir şey gelmiyor. her iş konusunda umutlandıran insanlardan nefret ediyorum. yaptığım sayısız başvuru, olumsuz dönüş bile yapılmayan sayısız ilan.
kendi mesleğimden iş bulamıyorum, zaman geçireyim para kazanayım diye başvurduğum işlerden de mesleğim farklı zaten işten çıkar mantığıyla alınmıyorum. potansiyelimi göstermek için mülakata bile çağırılmıyorum. çünkü her ilan deneyim istiyor. deneyimi nereden kazanacağım kimse söylemiyor.
torpille bir yerlere giren insanların bana verdikleri tavsiylerden de çok sıkıldım. beğenmedikleri o maaşlara nasıl muhtaç olduğumu bir ben bir Allah biliyor. psikolojik destek almak istiyorum ama bunun için de bütçe gerekli..
yahu siz söyleyin ben ne yapacağım. 6 aydır işsizim. önümü göremiyorum, sanki bu dipsiz kuyunun içinden çıkamayacak gibi hissediyorum. bunları neden anlatıyorum bilmiyorum ama anne babamın bile beni anlamadığı şu günlerde bu süreçlerden geçmiş insanları dinlemek iyi gelecektir sanırım..
bir ayı aşkın bir süre önce şöyle bir konu açmıştım tık tık; yeni mezunluk.. belirsizlik..
bahsettiğim mülakatın sonucu olumsuz oldu, sanırım olumlu dahi olsa yorumlardan aldığım bilgilerle kendimi geliştirmeye devam edecektim. bu süreçte teknik bilgilerimin soğumaması adına bölüm derslerimi gözden geçirmeye, yabancı dilimi köreltmemeye ve bilgisayar yetkinliklerimi arttırmaya çalıştım-çalışıyorum. nitekim fayda göreceğimi sandığım süreç dayanılmaz bir hâl almaya başladı. sabah yataktan kalkmak istemiyorum, üniversite kazanmaya çalışırken masa başında didindiğim günler geliyor aklıma, üniversitede sabahlamalarım, proje yetiştirme çabalarım, 2-3 günü bulan uykusuz günlerim.. verdiğim emeğin somut karşılığının olmaması beni içten içe çürütüyor gibi hissediyorum. spora gidiyorum, spor salonunda ağlıyorum. evde ailem en ufak bir şey dese alınıyorum. ben bu değilim biliyorum ama yapamıyorum elimden bir şey gelmiyor. her iş konusunda umutlandıran insanlardan nefret ediyorum. yaptığım sayısız başvuru, olumsuz dönüş bile yapılmayan sayısız ilan.
kendi mesleğimden iş bulamıyorum, zaman geçireyim para kazanayım diye başvurduğum işlerden de mesleğim farklı zaten işten çıkar mantığıyla alınmıyorum. potansiyelimi göstermek için mülakata bile çağırılmıyorum. çünkü her ilan deneyim istiyor. deneyimi nereden kazanacağım kimse söylemiyor.
torpille bir yerlere giren insanların bana verdikleri tavsiylerden de çok sıkıldım. beğenmedikleri o maaşlara nasıl muhtaç olduğumu bir ben bir Allah biliyor. psikolojik destek almak istiyorum ama bunun için de bütçe gerekli..
yahu siz söyleyin ben ne yapacağım. 6 aydır işsizim. önümü göremiyorum, sanki bu dipsiz kuyunun içinden çıkamayacak gibi hissediyorum. bunları neden anlatıyorum bilmiyorum ama anne babamın bile beni anlamadığı şu günlerde bu süreçlerden geçmiş insanları dinlemek iyi gelecektir sanırım..