kızlar merhaba,
şu son bir kaç aydır mengeneye sıkışmış gibiyim.ne yapacağımı bilemiyorum ve işin içinden kendim çıkamadım.başka bir bakış açısına ihtiyacım var.
eşimle 5 yıldır evliyiz.çok sağlam karakterli,anlayışlı,saygılı vicdanlı bir adam.ancak evlendiğimizden beri belimizi doğrultamadığımız gibi boyumuzu aşkın borçlarımız var. bir işe gir asgari bile olsa aylık gelirimiz olsun diyorum. kendi mesleğimi yapıcam diyor. kendisi dövmeci ve gerçekten bu konu da iyi. ama işi iyi olsa bile reklama çevreye ihtiyacı var. ve bunların hiç birini de yapmıyor. 2 tane dükkan açtık sonuç hüsran. benim istediğim beklediğim ise borcumuz olmasın,yetecek kadar paramız olsun ileriye bakacak ,çocuklarımıza bakacak güvencem olsun.ama geleceğe de bu şekilde bakamıyorum.32 yaşındayım çocuk için bile bir şey yapamıyorum.yine bir işe girsen beraber üstesinden geliriz diyorum.o da yok 5 yıldır her zorluğa göğüs gerdim.birlikte savaştık. ama artık her şeyin sorumluluğunu almaktan o kadar yoruldum ki!! artık pes ediyorum. ayrılıcam diyorum ama ona da karar veremiyorum.ya pişman olursam!!devam etsem bu şekilde önümü göremiyorum. şu an o kadar kararsızım ki mantıklı olup yollarımı ayırayım.yoksa yanında kalıp devam mı edeyim bilemiyorum.seviyor muyum? bilmiyorum.çünkü alışkanlık mı sevgi mi onu da ayırt edemiyorum artık.onu karşıma alıp konuştum.bu böyle devam edemez,nasıl bakıcaz ileriye
şu son bir kaç aydır mengeneye sıkışmış gibiyim.ne yapacağımı bilemiyorum ve işin içinden kendim çıkamadım.başka bir bakış açısına ihtiyacım var.
eşimle 5 yıldır evliyiz.çok sağlam karakterli,anlayışlı,saygılı vicdanlı bir adam.ancak evlendiğimizden beri belimizi doğrultamadığımız gibi boyumuzu aşkın borçlarımız var. bir işe gir asgari bile olsa aylık gelirimiz olsun diyorum. kendi mesleğimi yapıcam diyor. kendisi dövmeci ve gerçekten bu konu da iyi. ama işi iyi olsa bile reklama çevreye ihtiyacı var. ve bunların hiç birini de yapmıyor. 2 tane dükkan açtık sonuç hüsran. benim istediğim beklediğim ise borcumuz olmasın,yetecek kadar paramız olsun ileriye bakacak ,çocuklarımıza bakacak güvencem olsun.ama geleceğe de bu şekilde bakamıyorum.32 yaşındayım çocuk için bile bir şey yapamıyorum.yine bir işe girsen beraber üstesinden geliriz diyorum.o da yok 5 yıldır her zorluğa göğüs gerdim.birlikte savaştık. ama artık her şeyin sorumluluğunu almaktan o kadar yoruldum ki!! artık pes ediyorum. ayrılıcam diyorum ama ona da karar veremiyorum.ya pişman olursam!!devam etsem bu şekilde önümü göremiyorum. şu an o kadar kararsızım ki mantıklı olup yollarımı ayırayım.yoksa yanında kalıp devam mı edeyim bilemiyorum.seviyor muyum? bilmiyorum.çünkü alışkanlık mı sevgi mi onu da ayırt edemiyorum artık.onu karşıma alıp konuştum.bu böyle devam edemez,nasıl bakıcaz ileriye