- 5 Eylül 2020
- 384
- 746
-
- Konu Sahibi Yeni bir benn
- #1
Kız Allah aşkına çocuk bakmak sadece başlarda heyecanlı benceAşırı mutsuzum. Nisan ayından beri 2 ileri 1 geri yuvarlanıp gidiyorum. Neden mutlu olamıyorum neden böyle hissediyorum. 35 yaşındayım. 2 yaşında 1 kızım var. Oysaki kızım doğduğunda ve ilerleyen aylarda ne kadar da mutluydum. İşe ara vermiştim sadece bebeğimle ilgileniyodum her anım şükürle geçiyodu. O günleri özlüyorum. Şimdi artık beni uzun süreli mutlu eden bişey kalmadı sanki. Kızımın 2 yaşında olması ve benim artık ona yetemiyo olmam çözüm olarak ile başlamayı düşünüyo olmam. Tüm bunlara inanamıyorum. Oysaki ne çok istemiştim onu. Hayatıma gireceği günü iple çekmiştim. Şimdi çok zorlanıyorum ve ondan uzun süreli ayrı da kalamıyorum. Yani artık ben ben değilim sanki. 3 aydır denediğim türlü yollar sonrasında değişmeyen ruh halime antidepresanımı arttırmakta eklendi şimdi. Bu da mı gol olmucak yoksa. Bi daha mutlu bi kadın olamıcakmıyım ben bu sorumlulukların altında ezilip duracakmıyım hep. Hayatımda neşe ve eğlence eksik ama öyle bir eksik ki bir türlü yerini dolduramıyorum. Neşe de eğlence de beni unuttu gitti
İlaç gibi geldi bu yorum tam olarak anladın beni arkadaşımKız Allah aşkına çocuk bakmak sadece başlarda heyecanlı bence
2 yaşından sonra zaten insana bi fenalık basıyor
Oyun oyun oyun derken IQ seviyem düşmüştü sadece çocukla ilgilenmekten
İşe tekrar başlamak nimet gibi gelmişti, kendi akranlarımla başka gündemlerden konuşmak falan
sürekli çocuk bakmaktan aşırı hoşlanan var mı ya
Şu an kaçtım tuvaletten yazıyorum, kapıyı çalıyor o da gelebilir miyim diye.
İşine dönmek iyi gelir üzülme
Çok sağolun yorumunuz aşırı iyi geldi. İşten de korkuyorum ama şuan en iyi çözüm bu sankiYukarıdaki mesaja yüzde bin beş yüz katılıyorum. Benim de iki buçuk yaşında kızım var ve o kadar yoruluyorum bunalıyorum ki anlatamam. Dünyanın en mükemmel şeyi evlat sahibi olmak ama bir o kadar da zor. İki yaşına kadar kendim baktım ve işe başlayınca anladım ne kadar yorulduğumu ve tükendiğimi. Asla yalnız değilsiniz. Bence imkan varsa siz de işe başlayın sosyal ortamlara girmeye çalışın. Biraz ayrı kalın alışırsınız çocuğunuz da alışır. Siz de ayrı bir bireysiniz yalnız kalmaya nefes almaya kendi alanınıza ihtiyacınız var.
2 Yıldır ücretsiz izindeyim. Ağustosta işe başlamam gerekiyor. Aslında 1 yıl daha uzatmak istiyodum ama çok bunaldım sanırım iş hayatına dönmek en iyi karar olacak. Ki ben ne kadar sevinerek ayrılmıştım izne. İş beni çok zorluyodu çünkü. Şimdi de böyle hevesle geri dönmeyi düşünmek çok enteresan gerçektenÇalışıyor musunuz yoksa tam zamanlı anne misiniz?
:) yoruluyor insan bir süre sonra aynı döngü içerisinde olmaktan. Yalnız değilsiniz. 1,5 yaşındam sonra da zorlaşıyor bıdıklar. Herşeye bi itirqzlar, yemek seçmeler, ortalığa işemeler derken bizlere çok bir alan bırakmıyorlar. Bence en zoru hiç yalnız kalamıyor olmak.2 Yıldır ücretsiz izindeyim. Ağustosta işe başlamam gerekiyor. Aslında 1 yıl daha uzatmak istiyodum ama çok bunaldım sanırım iş hayatına dönmek en iyi karar olacak. Ki ben ne kadar sevinerek ayrılmıştım izne. İş beni çok zorluyodu çünkü. Şimdi de böyle hevesle geri dönmeyi düşünmek çok enteresan gerçekten