Ne yapacağımızı şaşırdık :(

N0ram · 5 Eylül 2012

6 yaşında bi kardeşim var. son 1 aydır 5 tane cenazemiz oldu. Ondan etkilendi sanırım bi korkusu başladı. yaklaşık 2 haftadır her akşam karanlık olunca feryat figan ağlamaya başlıyor neden ağlıyorsun diye sorduğumuzda kendimi ölü sanıyorum mezara gömmüşler beni öldürmüşler. bağırıyorum beni çıkarmıyorsunuz gözünü bile kırpmıyor nerdeyse geceleri gözümü kapatınca kendimi mezarda sanıyorum diyor. herkesi yanında istiyor yanından ayrılmamıza 1 dk bile izin vermiyor sabaha kadar dibinden ayrılamıyoruz. Bİr tek benim yanımda uyuyabiliyor. çocuk psikiyatrisi merkezde var ve en yakın randevu 10 gün sonra ne yapacağımızı şaşırdık gerçekten ne kadar böyle şeylere kızsam da annemler ocağa hocaya bile götürdü. konuşmalarımız bir işe yaramıyor. Ben varken benle uyuyor ama ben yokken ne yapacaklar bilmiyorum. Böyle veya benzer bir durumla karşılaşan birileri var mıdır ? Her türlü tavsiyeye açığım

smiLegirL · 6 Eylül 2012

canım benim kıyamam. belki sizi dinlemez ama muhakkak kardeşinin sözlerini önem verdiği dinlediği bi eşiniz dostunuz vardır. hani genelde anaları babaları pek dinlemez küçükler ama dışardan biri konuşunca dinler. randevu gününe kadar denemediyseniz tabi bi deneyin :S

bi de Allah inancını artırın gece yatarken dua etsin, kısa sure falan dilden ezberletebilirsen bu seni korucak falan diyerek korkusu azalabilir :S

mrtylz · 6 Eylül 2012

çocuğun bu hassas döneminde hacıya hocaya götürmekle doğru yapmamışlar bu tarz şeyler onu daha da korkutabilir ki zaten normal yetişkin insan için bile doğru değil hacı hoca okutma üfletme vs tarzı şeyler.

Randevunuzu bekleyin, öne aldırma şansınız varsa merkezle durumun aciliyetini konuşun hayır diyeceklerini sanmıyorum düzgünce anlatıp aciliyet bildirilirse sonuçta ortada 6 yaşında bir çocuk var.

Elinizden geldiğince sakinleştirmeye çalışın, kendini güvende hissetmesini sağlayın. sizin yanınızda uyuyorsa ya da sizin yanınızda rahat ediyorsa sadece bir süre yanında olun birkaç gün geçince ara ara yanında uzaklaşın mesela tuvalete gidiyorum ya da su almaya gidiyorum vs.. gibi ama yanına da dönün mutlaka.. zamanla bu yanında olmama süresini azar azar arttırın.

N0ram · 6 Eylül 2012

mrtylz .!.:
çocuğun bu hassas döneminde hacıya hocaya götürmekle doğru yapmamışlar bu tarz şeyler onu daha da korkutabilir ki zaten normal yetişkin insan için bile doğru değil hacı hoca okutma üfletme vs tarzı şeyler.

Randevunuzu bekleyin, öne aldırma şansınız varsa merkezle durumun aciliyetini konuşun hayır diyeceklerini sanmıyorum düzgünce anlatıp aciliyet bildirilirse sonuçta ortada 6 yaşında bir çocuk var.

Elinizden geldiğince sakinleştirmeye çalışın, kendini güvende hissetmesini sağlayın. sizin yanınızda uyuyorsa ya da sizin yanınızda rahat ediyorsa sadece bir süre yanında olun birkaç gün geçince ara ara yanında uzaklaşın mesela tuvalete gidiyorum ya da su almaya gidiyorum vs.. gibi ama yanına da dönün mutlaka.. zamanla bu yanında olmama süresini azar azar arttırın.

ben de çok sinirlendim kızdım annemlere ama dinlemediler başlarına buyruk hareket ettiler. malesef almadılar öne. psikiyatriye götürdüm bakmıyoruz o yaştakilere dediler( tabi orada bi kavga çıkardım bu laf üzerine) ben yanında duruyorum dediğiniz şekilde. ama okula döneceğim doktor randevusu ben gittikten sonra ne olacak bilmiyorum. okula başlayacak belki unutmasını sağlar bu ama okulunu da etkiler diye korkuyorum

tlfk · 6 Eylül 2012

Birkaç akşam kardeşinizle karanlıkta oturmayı deneyin, ona mumla gölge oyunları yapın, körebe oynayın ya da ne bileyim balkona çıkın ışık açmadan ve karanlığı kafasında özdeşleştirdiği ölümden uzaklaştırın.Bu korkuyu karanlıkta yaşıyorsa sadece sorunun temeli olan karanlığı başka bir duyguyla eşleştirerek korkusunu atabilirsiniz.
Aklıma bu geldi sadece Bran önce bunu atlatırsınız inşallah...

N0ram · 6 Eylül 2012

tlfk .!.:
Birkaç akşam kardeşinizle karanlıkta oturmayı deneyin, ona mumla gölge oyunları yapın, körebe oynayın ya da ne bileyim balkona çıkın ışık açmadan ve karanlığı kafasında özdeşleştirdiği ölümden uzaklaştırın.Bu korkuyu karanlıkta yaşıyorsa sadece sorunun temeli olan karanlığı başka bir duyguyla eşleştirerek korkusunu atabilirsiniz.
Aklıma bu geldi sadece Bran önce bunu atlatırsınız inşallah...

umarım karanlık ortamda değil de genelde hep 19.30 sularında başlıyor hava kararınca evin bütün ışıklarını yanık tutuyoruz karanlığı örtpas edip aynen devam ediyor. Birkaç gün rahatlamıştı aslında ama sağolsun benim cahil kafalı kuzenim çocuğa tekrardan hatırlattı bunları tekrar başladı Sinir oluyorum böyle düşüncesiz insanlara akrabam bile olsa

tlfk · 6 Eylül 2012

G4mze .!.:
umarım karanlık ortamda değil de genelde hep 19.30 sularında başlıyor hava kararınca evin bütün ışıklarını yanık tutuyoruz karanlığı örtpas edip aynen devam ediyor. Birkaç gün rahatlamıştı aslında ama sağolsun benim cahil kafalı kuzenim çocuğa tekrardan hatırlattı bunları tekrar başladı Sinir oluyorum böyle düşüncesiz insanlara akrabam bile olsa

Bu kadar üzerine düşmeniz ve mantıklı yollar aramanız gerçekten inanılmaz güzel.Çünkü aslına bakarsanız aman canım çocuktur bu karanlıktan korkar mantığıyla da hareket eden birçok insan var ve siz bunun normal olmadığının farkındasınız.Ben de çocukken babamı beklemek adına gece uyumazdım bir türlü, hep ışıklarım açıktı.Şuan her ne kadar karanlıktan korkmasam da inanın ki gün doğuncaya kadar gözüme uyku girmiyor.Eşek kadar yaşımda doktorlar çare bulamıyor hala uyku düzenime ama çocukluktan kalan bir etken olduğunun farkındayız hepimiz.
Gerçekten önemli bir sorun teşkil edebilir ileriki yıllarda.Belki muayene için gün sonra verildi ama bazı doktorların internet siteleri mevcut.Belki oralarda aratırsanız ya da online destek alabileceğiniz bir uzmanla görüşürseniz size daha fazla yardımcı olabilir.

Ben de bilemedim ki uzman değilim ama aklıma gelen duygu değişimi oldu, birkaç yerde okumuştum korkuları yenmek için duygu değişimine sebebiyet verecek olaylar yaşayın diye.
İnanın çok üzüldüm duruma

N0ram · 6 Eylül 2012

tlfk .!.:
Bu kadar üzerine düşmeniz ve mantıklı yollar aramanız gerçekten inanılmaz güzel.Çünkü aslına bakarsanız aman canım çocuktur bu karanlıktan korkar mantığıyla da hareket eden birçok insan var ve siz bunun normal olmadığının farkındasınız.Ben de çocukken babamı beklemek adına gece uyumazdım bir türlü, hep ışıklarım açıktı.Şuan her ne kadar karanlıktan korkmasam da inanın ki gün doğuncaya kadar gözüme uyku girmiyor.Eşek kadar yaşımda doktorlar çare bulamıyor hala uyku düzenime ama çocukluktan kalan bir etken olduğunun farkındayız hepimiz.
Gerçekten önemli bir sorun teşkil edebilir ileriki yıllarda.Belki muayene için gün sonra verildi ama bazı doktorların internet siteleri mevcut.Belki oralarda aratırsanız ya da online destek alabileceğiniz bir uzmanla görüşürseniz size daha fazla yardımcı olabilir.

Ben de bilemedim ki uzman değilim ama aklıma gelen duygu değişimi oldu, birkaç yerde okumuştum korkuları yenmek için duygu değişimine sebebiyet verecek olaylar yaşayın diye.
İnanın çok üzüldüm duruma

Evet birkaç site var mesaj atarak iletişime geçmeye çalışıyorum bakalım cevap gelecek mi. Karanlık korkusu bende de var biri varken sorun yok ama tek isem mutlaka ışık yanacak perdeler dışarıyı göstermeyecek şekilde kapatılacak ve hafif müzik olacak yoksa uyuyamıyorum. Çocukluktan kalan birşey bu da bende. Geceleri sesler duyardım bahçemizden kışın yorganın altından asla çıkmam nefessiz kalsam bile
Uykusuzluktan ölmek üzereyim kafamı taşıyamıyorum şuan. ufaklık uyudu nöbet annemde ben uykuya geçiş yapıyorum izninizle teşekkür ederim yorumunuz için

balxixmnur · 6 Eylül 2012

küçük bir çocuğu cenazeye götürmekle en büyük yanlışı yapmışlar zaten. oturup güzelce ölümün ne olduğunu anlatmanız gerekiyor. doğup büyüyüp çocukların olacak, torunalrın olacak yaşlanınca allahın yanına gideceksin v.s. gibi yada randevu alın hemen gidin doktora. bende küçükken büyükdedemin cenazesini görmüştüm hatta yıkanırken çok etkilenmiştim. hala cenazelere katılmam yasak duysam bile ağlama krizlerine giriyorum. bilinçaltındakini maalesef yok edemiyor hiçkimse. çocuktur unutur demeyin asla

N0ram · 6 Eylül 2012

balımnur .!.:
küçük bir çocuğu cenazeye götürmekle en büyük yanlışı yapmışlar zaten. oturup güzelce ölümün ne olduğunu anlatmanız gerekiyor. doğup büyüyüp çocukların olacak, torunalrın olacak yaşlanınca allahın yanına gideceksin v.s. gibi yada randevu alın hemen gidin doktora. bende küçükken büyükdedemin cenazesini görmüştüm hatta yıkanırken çok etkilenmiştim. hala cenazelere katılmam yasak duysam bile ağlama krizlerine giriyorum. bilinçaltındakini maalesef yok edemiyor hiçkimse. çocuktur unutur demeyin asla

Cenazeye götürmedik bunlardan bir tanesi bizim evimizdeydi mecburen gördü diğerlerini de konuşmalardan duydu sorular sorup durdu evde benim yanımda kaldı annemler gitti. 1 tanesini görünce diğerlerini de buna benzetti sanırım. Son derece dikkatli bir biçimde kelimeleri seçerek anlatmaya calışıyoruz sürekli ama sanırım bu konuda bana çekmiş taktı mı takıyor kim ne derse desin etki yapmıyor. Bu bilinçaltı ne menem bir şeymiş

Ne yapacağımızı şaşırdık :(

Ayrıntılı Düzenleme

N0ram

Popüler Üye

smiLegirL

Aktif Üye

mrtylz

Eylül'ün ve Mustafa'nin annesi

N0ram

Popüler Üye

tlfk

Aktif Üye

N0ram

Popüler Üye

tlfk

Aktif Üye

N0ram

Popüler Üye

balxixmnur

Popüler Üye

N0ram

Popüler Üye

Benzer Konular

Ne yapacağımızı şaşırdık :(

Popüler Üye

Aktif Üye

Eylül'ün ve Mustafa'nin annesi

Popüler Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency