Merhaba arkadaşlar.
Kendi kendime düşünmekten, araştırmaktan artık hasta oldum. Sizlerden fikir almak, en azından paylaşmak istedim durumumu. Çünkü etrafımda anlatabileceğim tek bir insan yok.
Bir buçuk senelik bir ilişkim var. Ve evlilik hazırlığı içerisindeyiz. 2014 Mayıs- Haziran ayı gibi düğünümüz olacak diye kararlaştırmıştık. Ancak çevremdeki herkes onunla evlenmemin çok yanlış bir karar olacağını söylüyor. Hatta söylemekten ziyade ailemle, sana hakkımı helal etmem, seni evlatlıktan reddederim boyutlarına kadar geldik. Sebebi şu ki ;
Nişanlım Behçet hastası. Aynı zamanda bacaklarındaki damarlarda tıkanıklık var. Ayak bilekleri mosmor. Sürekli varis çorabı kullanıyor. Kullanmadığı zaman çok fazla ağrıları oluyor. Ailem sadece onun Behçet rahatsızlığını biliyor. Çünkü biliyorsunuz Behçet vücutta yaralarla kendini belli ediyor. Bu yüzden kafalarında belli soru işaretleri oluştu. Bu birincisiydi.
İkincisi nişanlım özel sektörde satış-pazarlama üzerine çalışıyor. Devlet memuru değil diye yine ailem için sorun teşkil ediyormuş. İşsiz kalma olasılığı çok yüksekmiş ve biz çok sıkıntı çekermişiz.
Üçüncüsü, beş tane ablası var ve kendisi evin tek oğlu. Annesinin sol tarafı felçli olduğundan yatalak. Yardım almadan hareket edemiyor. Babasıda 75 yaşında. Şuan annesine babası bakıyor kendi memleketlerinde. Ancak ilerde evlenmemiz durumunda onlara tek gelin olduğum için benim bakacağımdan yakınıyor ailem.
Ben kendi düşüncelerimi söyleyim. Ben onu o kadar çok seviyorum ki, onun hastalığını kendi hastalığım gibi benimsedim. Tedavisi nedir, nasıl daha iyi olur, ne yaparsak rahat etmesini sağlarım gibi. Allah göstermesin hastalık bu herkesin başına gelebilir. Ben Allahtan korkusu olan biriyim. Asla insanları hastalıklarıyla yargılamam. İş konusuna gelince, özel sektörde olması benim için yine sorun değil. Çünkü işine bağlı ve çalışkan biri. Satış sektöründe de gerçekten çok iyi. 2000 lirada maaşı var. Bence bu şartlarda gayet makul bir rakam. Ayrıca bende çalışıyorum. İkimizde genciz. Hiç bir sıkıntı çekeceğimizi düşünmüyorum. Ailesi konusunda ise nişanlımla aramızda şöyle bir konuşma geçti ; " Ben 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar annem babamdan başka hiç kimse benim elimden tutmadı. Evin tek oğlu olduğum için üzerime titrediler, bir dediğimi iki etmediler. Onlar benim ailem. Onlar bana 1 yaptılarsa ben onlara 5 yapmak zorundayım. Şuan annem babamın yanında birbirlerini idare edebiliyorlar ama yarın öbür gün edemezlerse ben onları bırakamam Gözde. İsterim ki benim hayatımdaki insan da kendi annesi babası gibi benimseyip yardımcı olsun. Aynı şey senin ailen içinde geçerli. Benim kapılarım herkese sonuna kadar açık olur. Ama sen hayır ben istemiyorum dersen de anlarım. " dedi. Ben bunu da kabul ettim. Ne kadar zor olduğunun farkındayım ama hayatlarımızın bir döneminde ailelerimize destek olmak zorundayız.
Asıl takıldığım nokta ise şu. Bir kaç ay önce nişanlımın esrar kullandığını öğrendim. Hem de bunu 12 yıldır düzenli olarak kullanıyormuş. Arkadaş çevresindeki insanlardan şüpheleniyordum zaten. Ki sonradan öğrendim ki hepsi bunun içindeymiş. Sinirlerim çok bozuk. Elimden gelen her fedakarlığı yapmaya çalışıyorum. Yıkıcı olmak yerine yapıcı olmayı deniyorum. Ben sigara dahi kullanmayan biriyim. Hayatımda hiç esrar denen şeyi görmedim de , tatmadım da. Sürekli araştırıyorum. İçtiği zaman saçma sapan bir ruh haline bürünmüyor. Yani sadece daha neşeli bir adam haline geliyor. Ama bir kaç gün içmediğinde daha agresif oldugunu gözlemledim. Bağımlı değilim diyor ama sürekli onu düşünüyor. Bunun gelip geçici bir şey olduğunu, şuan yalnız yaşadığı için hiç bir eğlencesi olmadığını ve bununla kendini rahatlattığını söylüyor. Dışarı hayatı yok kendisinin. Çok fazla arkadaş hayatıda yok. Genelde vaktinin büyük bölümünü benimle geçiriyor. Benim denemediğim şey kalmadı onu vazgeçirmek için. En sonunda, eğer bundan vazgeçemeyeceksen ben senden vazgeçmek zorunda kalıcam dedim. Bırakıcam bana biraz zaman ver, bana destek ol, yanımda ol dedi. Tamam bırakmak istiyorsan her zaman yanında olurum dedim. Ama baktım ki hala hiç bir azalma olmaksızın devam ediyor. Üstelik sigarayı bıraktığı halde esrar yüzünden tekrar başladı. Aylık 300 lira sigara ve esrara para harcıyor. Ben tutumlu biriyim. Boş yere hayatta para harcamam. O yüzden evlilik hazırlığı içersinde olduğumuzdan dolayı onun yaptığı bu ekstra harcamada çok canımı sıkıyor. Artı kendisi rahatsız. Sigara ona inanılmaz zarar veriyor. Ben sağlığı için o kadar çabalıyorum, o da kendini bunlarla zehirliyor.
Ne yapacağımı şaşırdım. O çok iyi bir insan. Benide çok seviyor. Bende seviyorum ama ilerde bu bizim başımıza bela olacak biliyorum. Ben onun hayatındaki olumsuzlukları görmezden geliyorsam, ondan da istediğim bu şeyi bırakması çok mu zor. Siz olsaydınız ne yapardınız. Lütfen yardımcı olun. Artık uyku uyuyamıyorum.