merhaba arkadaşlar. canım birkaç gündür çok sıkkın.nedeni ise önyargılarımın bedelini ödüyor olmam. ben internetten tanışıp aşık olanları genelde kınar hatta dalga geçer doğru bulmadığımı falan söylerdim. yani hala çok doğru gelmiyor riskli buluyorum fakat aynı şey başıma geldi. geçen gün facebooktaki eski mesajlarımı kurcalarken bana birinin mesaj attığını farkettim "profiline nerden geldim bilmiyorum ama bir meraba deyim dedim" yazmış.resmine baktım inanır mısınız tam benim tipim. nefesim kesildi. ben üniversite okuyorum bu vakte kadar 1 kişiyi sevdim onun da sevgilisi vardı o yüzden içim yana yana vazgeçtim unuttum.başka kimseye aşık olmadım. gelen tekliflerin hiçbirini değerlendiremedim. kolay beğenen bir yapım yoktur. ama bu çocuğa görür görmez kanım ısındı o kadar tatlı bir yüzü vardı ki. ama ne de olsa mesaj atmış allah bilir kaç kıza atıyordur diye düşündüm. ama biraz profilini incelediğimde yanlş düşündüğümü anladım. bir sürü güzel kız yorum yapmış ama o kolay kolay cevap vermemiş yorumlara. dinlediğimiz müzik grupları, güldüğümüz videolar falan aynı:) o kadar benziyoruz ki birbirimize espri tarzlarımız falan çok uyuşuyordu takip ettiğim kadarıyla. sonra ekledim onu kabul etti. biz seninle daha önceden konuşmuşuz falan yazdı. 2 gün boyunca sohbet ettik o kadar tatlı biriydi ki sanırım ondan hoşlanmaya başlamıştım. fotoğraflarını indirip saatlerce izliyordum. o da bana ilgili davranıyordu sanki ama emin de değildim. numaramı falan istedi verdim. normalde asla böyle bişey yapmam ama yaptım işte. neyse güzel gidiyordu her şey ve bana söylediği bi şeyi yanlış anlayıp onu tersledim. o ne kadar açıklamaya çalıştıysa da ben tersleyip hadi iyi geceler falan gibi şımarık şımarı yazmaya başladım. kendimce naz yapıyordum kendimi geri çekiyordum işte çocuk gibi. sonraki günümü bilgisayar başında geçirdim mesaj falan atmadı. en sonunda ben yazdım ona küs müyüz hala diye mesajı gördüğü halde bana cevap vermedi. ben de kendime boş yere acı çektirdiğimi düşündüğümden sildim onu. hala kafamda hayaller kuruyorum bana mesaj atacak neden sildin diye soracak diye ama hala boş boş bekliyorum. inanın hayatta ilk defa bunları hissediyorum. o çocuğa kısacık süre içinde o kadar bağlandım ki ben de kendime inanamıyorum. onun abaza yaratışlı biri olmadığına eminim belki de bu yüzdendir. içim resmen acıyor her sabah kalkar kalkma faceye giriyorum kalbim çarpa çarpa ama mesaj atmadığını görünce ağlayasım geliyor. ama yine de onu tanımak güzeldi fotoğraflarına bakıp gülümseyebiliyorum hala onu düşününce tebessüm ediyorum okuldayken devamlı gözüm telefonda belki mesaj atmıştır diye. ama yok. ben başlarda kendimi öylesine ağırdan sattım ki umursamadığımı falan hissetmiştir.bazen kafamdan geçiyor bi mesaj atıp özür dilesem konuşsak falan diye ama bu sefer benden farklı şeyler isteyebilir. mesela hemen sevgili olalım yanına geliyim vs. oysa ben her şeyin yavaş yavaş olmasını istiyorum. ne yapmalıyım. sizce beni umursuyor mu?