- 2 Eylül 2021
- 325
- 280
- 27
- Konu Sahibi poncikellazey
- #1
Selamlar herkese..Boşanma asamasindayim..yaklaşık 1 senedir ailemin yanındayım kizimla..buraya yazmasam içimi dökmesem rahatlayamiyorum..hiç tanımadığım insanlar bile olsa,dışarıdan bakan bir göz,fikirler öneriler gercekten iyi geliyo..sorun şu ki; suan kendimi çok yalnız hissediyorum..boşlukta gibiyim,içimde adini konduramadigim bir boşluk var..evliligimde o kadar şiddet görmeme rağmen (hamileyken bile,karnım burnumda) ve cocugum kucagimdayken,cocuk yanımizdayken...gece kafamı yastığa koyduğumda düşünmeden edemiyorum.."acaba ben mi hata yaptım,öyle yapsam iyi olur muydu" vs. gibi ..şiddetin bahanesi olmaz tabi ki ama elimde olmadan bunları düşünüyorum..birde kizim..kizim daha 19 aylik..ilerde bana düşman olur mu? "Anne sen babamı bırakıp gitmişsin evi terk etmişsin" " dedemler seni götürmüş,beni babama göstermemissiniz "( ki babası uzaklaştırma var diye gelmedi (sadece bana çocuğa degil) ..babası istese gösterirdim çocuğu ama kendisi uzaklaştırmanin bittiği ilk görüş gununde bile gelmedi çocuğunu görmeye..kendisi ve ailesi tabiri caizse "yalan" makinesi ..Hele annesi..ileride çocuğu bana düşman ederler diye düşünmeden edemiyorum çünkü o kapasitedeler..günlük yazmayı düşünüyorum ileride kizim okusun diye,ama bu ne kadar doğru olur bilemiyorum..çünkü ileride babasına asla düşman olmasını istemem,ama ileride yalan yanlış aklını doldururlarsa en azından bir delil olur diye düşünüyorum...yukarida bahsettiğim gibi kendisi çocuğunu ayda 2 kez görmeye gelip 500 ₺ nafakayi çok gören,doğru düzgün nafaka ödemesi yapmayan bir ana kuzusu...Yani asla bana veya çocuğuma sahip çıkmıyor..babasının anasının ağzına bakıp onların aklıyla hareket eden biri halâ da öyle..Kendisi son olayda "çocuğu seninle ilgili doldururum" diyen bir yaratık..Çok ağır seyler yaşadım şiddetin her türlüsü yani ..
Bunun dışında halâ seviyorsun unutamamissin dönersin diyenler olacağından eminim..Lakin öyle bir düşüncem asla yok..Ilk işim sertifika alıp düzgün bir işe girip ilk aylığımla çocuğumu krese vermek..kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek..Hatta dışarıdan üniversite okuyup bitirmek.Yani kafamda bitirdim diyelim...Sadece kendimi duygusal olarak kötü hissediyorum ve kendisinin ve ailesinin yaptıkları haksızlıklar cok zoruma gidiyor..Mutlu olmaya çalışıyorum ama durup dururkenbiranda aklıma geliyo olanlar..Ben mi bir yerde hata yapıyorum diye düşünüyorum .Yada mutlu olmayı mı beceremiyorum? Kitap okumak vs. gibi aktivitelerle ugrasiyorum ama kendimi tam anlamıyla kitaba bile veremiyorum..çok saçma gelebilir bazı kişilere "ee sen çocuğu düşman etmek istemiyorum diyorsun ama böyle söylüyorsun,sonuçta oda babasi" diye düşüneceksiniz ama defalarca kez haklıyken haksız duruma düştüm evliliğimde de aynıydı bu bosaniyorum yine aynı..yalan yanlış şeyler konuşuyorlar sanki Bn evi durduk yere terk etmişim Babam beni durduk yere gelip götürmüş gibi..bunları yapan insanlar yarın bir gün bu çocuğa da ayni şeyi yapmazlar mı? Benim bu hayatta Tek mutluluğum kizim ve sanırım onu kaybetme korkusu yaşıyorum..Bu düşünceyi aklımdan nasil silebilirim ? Benim gibi aynı durumu yaşayan var mı? Fikirleriniz benim için önemli..
Bunun dışında halâ seviyorsun unutamamissin dönersin diyenler olacağından eminim..Lakin öyle bir düşüncem asla yok..Ilk işim sertifika alıp düzgün bir işe girip ilk aylığımla çocuğumu krese vermek..kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek..Hatta dışarıdan üniversite okuyup bitirmek.Yani kafamda bitirdim diyelim...Sadece kendimi duygusal olarak kötü hissediyorum ve kendisinin ve ailesinin yaptıkları haksızlıklar cok zoruma gidiyor..Mutlu olmaya çalışıyorum ama durup dururkenbiranda aklıma geliyo olanlar..Ben mi bir yerde hata yapıyorum diye düşünüyorum .Yada mutlu olmayı mı beceremiyorum? Kitap okumak vs. gibi aktivitelerle ugrasiyorum ama kendimi tam anlamıyla kitaba bile veremiyorum..çok saçma gelebilir bazı kişilere "ee sen çocuğu düşman etmek istemiyorum diyorsun ama böyle söylüyorsun,sonuçta oda babasi" diye düşüneceksiniz ama defalarca kez haklıyken haksız duruma düştüm evliliğimde de aynıydı bu bosaniyorum yine aynı..yalan yanlış şeyler konuşuyorlar sanki Bn evi durduk yere terk etmişim Babam beni durduk yere gelip götürmüş gibi..bunları yapan insanlar yarın bir gün bu çocuğa da ayni şeyi yapmazlar mı? Benim bu hayatta Tek mutluluğum kizim ve sanırım onu kaybetme korkusu yaşıyorum..Bu düşünceyi aklımdan nasil silebilirim ? Benim gibi aynı durumu yaşayan var mı? Fikirleriniz benim için önemli..
