Eve kağıt gelmiş ya resmi nikahlı iseniz soyadınız farklı yazmıyor muydu kağıtta. Eger resmi nikah yoksa neden eşim diyorsunuz eşiniz değil sevgilinizAnneme söyledim, okula gitmediğimi biliyor. Yani eve okuldan atılma kağıdı gitmiş. Ben direk hiç gidemedim okula yani kapisindan girebilecek durumda olsam donduracaktim. Kpss Tyt ayt hepsine giriyorum ama okula gidemiyorum neden bilmiyorum. Şu an eşimi de sevgilim olarak biliyor. Yani eksik biliyor. Ama elinden bir şey gelmiyor. İlk sene psikolojim bozulmaya başladığı dönem söyledim ben okula gidemiyorum eve geleyim diye yok dediler zorla yolladılar. Okumamı çok istiyor. Sürekli çalış ders çalış vesaire diyor ama kitabı açar açmaz uykum geliyor. En iyisi psikiyatri galiba. Çünkü hiç arkadaşım yok sürekli aynı şeyleri düşün düşün IQ düşüyor gibi.
Eski sevgilimdi onunla konuşuyorduk böyle böyle psikolojik sıkıntım var vesaire diye. Ben de bilmiyorum ki nasıl oldu nasıl evlendik o da çok garipti yani. Sahitsiz nikah kıydık öyle diyeyim. Dışarı çıkamıyorum nedense mhrsden bir çok randevu aldım gidemedim en son psikologla telefonla iletişime geçtim gelmen lazım dedi ona da gidemedim. Senede maximum 5 veya 6 kere dışarı çıkıyorum. Kurgu yapacak olsam neden kendimi bu kadar yereyim ki. Yani hepsini bir arada yaşayan pek insan yok belki ondan öyle geliyor olabilirOkula giderken ağlama krizlerine giren içine kapanık kız başka şehirden koca bulup aileden gizli bunca işi nasıl çevirdi hayret ettim gerçekten. Pek inandırıcı da gelmedi ya neyse Psikoloğa bunca zaman neden gidemediniz onu anlamadım ama gitmek zorundasınız bir şeyleri düzeltmek istiyorsanız
Abime yük olmak istemiyorum yakında evlenecek o da. Yani tek düşündüğüm şey abim. Zaten hiç akrabamız vesaire yok bir annem bir ben varız. O yüzden şimdi anlatıp moralini bozmak istememAbinle konuş bütün bunları.
Okuldan atılma dönemimde evli değildim. Sonrasında tanıştım ben 2015 girişliyim 2018'de kağıt gitti eve ben 2019 da evlendimEve kağıt gelmiş ya resmi nikahlı iseniz soyadınız farklı yazmıyor muydu kağıtta. Eger resmi nikah yoksa neden eşim diyorsunuz eşiniz değil sevgiliniz
Eski sevgilimdi onunla konuşuyorduk böyle böyle psikolojik sıkıntım var vesaire diye. Ben de bilmiyorum ki nasıl oldu nasıl evlendik o da çok garipti yani. Sahitsiz nikah kıydık öyle diyeyim. Dışarı çıkamıyorum nedense mhrsden bir çok randevu aldım gidemedim en son psikologla telefonla iletişime geçtim gelmen lazım dedi ona da gidemedim. Senede maximum 5 veya 6 kere dışarı çıkıyorum. Kurgu yapacak olsam neden kendimi bu kadar yereyim ki. Yani hepsini bir arada yaşayan pek insan yok belki ondan öyle geliyor olabilir
Polise gidip durumunuzu anlatın size kadın sığınma evlerinde yer ve iş ayarlıyorlar kendinize guvenin inanın bunca zaman çektikleriniz den alistiginiz kisir döngü yu yanlizca siz bozabilirsinizMerhaba, öncelikle umarım mutlu,güzel, sağlıklı bir ömrünüz olur.Bu konuda biraz uzun yazacağım. Hiç arkadaşım yok bir nevi dert anlatacağım diyebilirim. Şimdiden özür dilerim okuyan arkadaşlar için.
Bazı nedenlerden dolayı içine kapanık bir insanım. Sebebini bilmiyorum, küçüklüğümden beri böyleyim. Anne-baba ayrılığı+ annemin intihar etmesi, sinir krizleri, borç... Yani hiç %100 huzurlu, güvenli bir ortamda yetişmedim. Annem elinden geleni yaptı psikolojisi bozuk olmasına rağmen ama galiba benim de psikolojik sorunlarım var. Net var aslında da psikoloğa gidemiyorum. Her neyse ben üniversite için farklı şehre gittim ama orada neden bilmiyorum okula giderken ağlama krizlerine vesaire giriyordum çok çekiniyordum. Bu sebeple okula gidemedim. Aileme de söyleyemedim. İntihar etmeyi düşünüyordum sürekli. Üstüne bir de ailemden habersiz evlendim ve beni okuduğum şehirde zannediyorlar. Fakat ben farklı şehirdeyim. Evlendiğim kişi beni aldattı. Ve bunu doğum günümde sana sürpriz yapacağım diye telefon şifresini değiştirdi. Ver bakacağım diyerek zorla öğrendim, hastanelik oldum. Gerçekten çok ağır geldi. Yani bir çok kez aldatıldım hem de. Fiziki olarak değil belki ama sanaldan vs. Belki fiziki olarak da aldatıldım, bilmiyorum. Boşansam dönecek yerim yok. Aileme okul bitti de diyemem. Bu sorunlar sıkıntılarin sebebi psikoloğa gitmememle alakalı biliyorum çığ gibi büyüyor. Başka şehirde hiç bilmedigim bir yerdeyim. Hiç arkadaşım zaten yoktu ama en azından bir kaç kişi tanıyordum. Şimdi onlar da yok. Kafayı yemek üzereyim. Hiç kimsem yok ne yapacağımı bilmiyorum.Çocuk istemiyorum, hiç istemedim. Yani böyle bir dünyaya ve bu şekilde çocuk getirmek mantıksız. Ama eşim çocuk istiyor, bunaldım. Git gide kilo da alıyorum. Onun dışında fiziksel olarak kendimi zaten beğenmiyorum kilo da daha beter nefret etmeme neden oldu. Sanki aldatilmayi hak eden biriymiş gibi. Ama kimse hak etmez en azından bosansaydik, ne yapıyorsa yapsaydı. Online oyun oynardım eskiden CS lol gibi. Para yok diye bilgisayarımı da sattım şimdi o da yok. Eşim zaten çalışmıyor. Ev kirasını bile odeyemiyoruz. Ailesine kredi çekip durdu çalışırken 200 bin e yakın borcumuz var. Sürekli eve icra gelip duruyor. Kafayı yemek üzereyim. Küçükken de hep aynı sorunlari yaşadım para sıkıntısı,icra sıkıntısı, taciz vesaire. Bari evlenince adam akıllı mutlu bir evim olsun istiyordum. Çok güçsüzüm. Yani bunların hepsi benim hatam biliyorum ama dışarıya da çıkamıyorum. Dışarı çıkınca soğuk soğuk terliyorum bir insanla konuşurken çok geriliyorum. Mesela marketten ekmek alırken ağlayacak gibi oluyorum. Çalışamıyorum da bu şekilde. Keşke gözlerimi kapatsam da hiç uyanmasam diyorum. Ama geride annem var, kardeşim var. Zaten biliyorum beynim beni hayatta tutmak için belki onları bahane ediyor sorunlardan kaçmak için de intiharı öne sürüyor belki. Kitap bile okuyamıyorum. Eskiden ayda 5-6 kitap okurdum en az. Tek mutlu olduğum şey çocuğumun olmaması. Böyle bir annem olsun istemezdim. Küçükken zaten ben hep annem öldü mü diye kapısında ağlardım. Artık birisi ölse aglayamayacak kadar duygusuz hissediyorum. Gerçekten mutlu olamıyorum. Sanki bir şey var gibi içimde. Ne bilmiyorum. Eskiden agnostik birisiydim. Ama sanki büyü yapılmış gibi hissediyorum. Anneme de babannem yapmış ölsün diye annem hep bir şeyler görürdü. Ben de küçükken görürdüm ama gerçek değiller diye düşünürdüm. Ne bileyim of her şey çok karışık galiba hayatım düzelmeyecek gibi. Çünkü adım atmaya korkuyorum. Kırmızı Oda'daki Selvi gibiyim sadece fiziki şiddet görmüyorum.
Al benden de o kadar. Kırmızı Oda'daki tüm bolumler tek olayda toplanmış gibiHikayene inanmadım yarışmacı arkadaşlara başarılar diliyorum.
Kırmızı Odayı izlerken ben de öyle hissediyorum. Ama böyle hayatlar var. Böyle bir konuda neden kurgu yapayım. Ciddi manada fikir istiyorum birindenAl benden de o kadar. Kırmızı Oda'daki tüm bolumler tek olayda toplanmış gibi
Kadın sığınma evlerindeki mantık nasıl oluyor? Mail atmıştım bir kere bilgi almak için ama yogunlar muhtemelen. Evden çıkamamak sorununu aşmam lazımPolise gidip durumunuzu anlatın size kadın sığınma evlerinde yer ve iş ayarlıyorlar kendinize guvenin inanın bunca zaman çektikleriniz den alistiginiz kisir döngü yu yanlizca siz bozabilirsiniz
Sen yardım edemeyebilirsin ama belki daha önce bu durumu yaşayıp aşmış bir insan edebilir. O yüzden inanmadığıniz bir şeyi okumaniza da gerek yok. Bilsem zaten başkasından yardım istemem. Çok gereksiz insanları yeriyorsunuz. Bu kadar empati yoksunu olamazsınız. Umarım kimse benim yaşadığım hayatı yaşamaz. Size film, dizi gibi gelmesi doğal. Ben zaten kendi hatam diyorum. Her neyse insanlar mutsuzken daha da mutsuz etmek için çabalamaya devam ediyorsunuz nasıl bir kalbiniz var onu da bilmiyorum mesela.İyi de her şeye o neden bilmiyorum bu neden bilmiyorum yazmışsınız. Siz daha kendi davranışlarınızın sebebini bilmezken sizi hiç tanımayan biz nerden bilelim de yardımcı olalım size? Şahitsiz nasıl evlendiniz onu da anlamadım ne anlatmak istediniz?
BilmiyorAilen evlendiğini bilmiyor mu anlayamadım orasını tam olarak
Sen yardım edemeyebilirsin ama belki daha önce bu durumu yaşayıp aşmış bir insan edebilir. O yüzden inanmadığıniz bir şeyi okumaniza da gerek yok. Bilsem zaten başkasından yardım istemem. Çok gereksiz insanları yeriyorsunuz. Bu kadar empati yoksunu olamazsınız. Umarım kimse benim yaşadığım hayatı yaşamaz. Size film, dizi gibi gelmesi doğal. Ben zaten kendi hatam diyorum. Her neyse insanlar mutsuzken daha da mutsuz etmek için çabalamaya devam ediyorsunuz nasıl bir kalbiniz var onu da bilmiyorum mesela.
Konuşma üslubunuz döver gibi, umarım hayatınızda hiç sorun yaşamazsınız da karşınıza sizin gibi konuşan birisi çıkmaz. Ben zaten kendime karşı yeterince acımasız davranıyorum. Genel olarak öyle yazılmış, genel yorumu yazdım.Tam olarak alıntıladığınız mesajımın neresinde bana dizi gibi geliyor, size inanmıyorum yazmışım gösterebilir misiniz? Sizi yerdiğim yeri de gösterin mümkünse. Şu kadarcık bir şeyden insanların kalbini okuyabiliyorsanız aynı başarıyı kocanız için de gösterebilseydiniz keşke. Oturduğunuz yerden hayatım değilsin beklentiniz var ama o işler öyle olmuyor. Emek vermeden, uğraşmadan, çabalamadan hiçbir şeyi değiştiremezsiniz. Anlayabileceğinizi sanmıyorum ama bunları kötülüğünüze yazmıyorum. Neyse işinize geldiği gibi anlamakta ısrarcısınız belli ki, iyi günler size
En büyük sorunumun dışarıya çıkamıyorum. Çıksam bile çok geriliyorum, gözlerim doluyor. Ankara'da hastaneye kadar gittim psikolog için sonra bulamadım odasını kimseye de soramadım ağlayarak eve döndüm yine. Hiç arkadaşım yok acaba ondan mı oluyor insanlarla konuşmaya konuşmaya mı oldu ki onu da bilmiyorum. Sanki herkes beni yargılayacak veya herkes benden nefret edecek gibi geliyor. Herkese yük oluyorum gibi geliyor. Buraya da yazmak istemedim. Normalde kendi kendime yazıyordum ama artık iş içinden çıkılmaz hal aldı. Ondan yardım istemek istedim belki daha önce bunları yaşayan birisi vardır diye nasıl aştı diye. Çok teşekkür ederim tavsiyeleriniz içinYaşadıkların kararların için kendini suçlamayarak başla
Kesinlikle psikolojik yardım almalısın bu şart
Ben hikayene inanmadım diyemem neler neler olmuyor bizim bilmediğimiz hayatlarda
Çaresiz yanlızlık hissiyle güvende hissetmek için evlenmişisn bence
Önce tedavi ol sonra kendine bir hayt kurmaya çalış
Eşinle olan ilişkine yorum yapamadım çünkü öncelik şuan kendine odaklanman bana göre
Bu hisleri biliyorum çok iyi anlıyorum kendi konumda yazmıştım kardeşim de çıkamıyorEn büyük sorunumun dışarıya çıkamıyorum. Çıksam bile çok geriliyorum, gözlerim doluyor. Ankara'da hastaneye kadar gittim psikolog için sonra bulamadım odasını kimseye de soramadım ağlayarak eve döndüm yine. Hiç arkadaşım yok acaba ondan mı oluyor insanlarla konuşmaya konuşmaya mı oldu ki onu da bilmiyorum. Sanki herkes beni yargılayacak veya herkes benden nefret edecek gibi geliyor. Herkese yük oluyorum gibi geliyor. Buraya da yazmak istemedim. Normalde kendi kendime yazıyordum ama artık iş içinden çıkılmaz hal aldı. Ondan yardım istemek istedim belki daha önce bunları yaşayan birisi vardır diye nasıl aştı diye. Çok teşekkür ederim tavsiyeleriniz için
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?