Çok mutsuzum kızlar 
Bugün tam 1 yıl oldu biz ayrılalı ama ben ortalıkta ölü gibi dolaşıyorum. Bazen nefes bile alamadığım oluyor Ayrılığımız saçma sapan bir olaydan oldu ama o zamandan bu yana başıma gelmeyen kalmadı. Ben gururun sevginin önüne geçemeyeceğini düşünenlerdenim. O yüzden hiç gurur yapmadım bu ayrılıkta. İçimden geldiği, hissettiğim gibi davrandım. Barışma yoluna çok gittim, çok peşine takıldım ya da ne biliyim akla gelecek bir sürü şey yaptım. Ve o iyice çığrından çıkarak bana başka kızlarla yattığını bile söyledi tabi beni erkek sanarak.. ( Aslında benim olduğumu biliyomuşta beni ortaya çıkartmak için yapmış ) Doğru düzgün ağlayamadım, hissizleştim. Donuk bambaşka bir kız oldum. O acıyla kafamı dağıtmak için işe girdim ve tam 6 ay çalıştım. 3 ay önce sağlık problemlerimden işi bırakmak zorunda kaldım ve 3 ay önce tamamen konuşmamızın kesilmesini sağlayan olayı yine onunla yaşadım Benim annem babamın ikinci eşi. Aslında babamın ilk ve tek aşık olduğu kadın ama işte hayat şartları annemi babamın 2. eşi yapmış. Annemle bazen oturup konuştuğumuzda "ACABA BABANA KAÇSAYDIM İŞLER NASIL OLURDU, BELKİDE ÇOK MUTLU OLURDUK" dediğine çok tanık oldum. Benim aklımda kaçmak hiç yoktu ama ayrıldığım kişi ona kaçarsam herşeyin çok başka olacağını söylüyordu. Bende annemi karşıma aldım ve bu durumu olduğu gibi anlattım. Annemse yalnızca beni dinledi. Kaçmamdan çok korktu ve seçimi bana bıraktı. Aynı akşam ayrıldığım kişiyle bu konuyu konuştuk ve eğer kaçarsam beni kendi evine değilde bir arkadaşının evine götüreceğini, resmi nikahın değil imam nikahının onun gözünde önemli olduğunu bunun gibi beni benden eden bi çok şey duydum ondan. Ertesi günse ailesinin beni istemediğini onunda cesaretinin olmadığını ve bu yolda benimle olamayacğını öğrendim kendisinden :) Ben annemle babamın yaşadıkları yüzünden hayata ve insanlara küsmüş, güveni olmayan birisiyim. Ona rağmen ayrıldığım kişiye ve ailesine çok güvendim. Çünkü beni içlerine aldıklarını göstermişlerdi bana. Ayrıldığım kişiyle son konuşmamızı yaparken ona diyebildiğim tek şey " İNSANLARA NEDEN GÜVENMEDİĞİMİ ANLADIN MI? " oldu.. Sadece bunu diyebildim. Ve o günden sonra bana ait ne varsa face hesabı başka hesaplar hepsini kapattım. Benden haber almasını sağlayacak herşeyi.. Bazen onun face ine bakıyorum ( yani hergün ) Hep hüzünlü şarkılar, hep bizi anlatan şeyler paylaşıyor.. Bize mi bu yaptıkları diye geçiriyorum içimden? Acaba gerçekten özledimi beni, gerçekten sevdimi Sonra yine başka bir düşünce sevseydi bunlar olmazdı diyo bana her seferinde Ben aydıldığım kişiyle tanışmadan çnce bir depresyon geçiriyodum. Şimdi kendime baktığımda o zamanki halimden çok daha kötü buluyorum kendimi. Kendimi ve kafamdakileir unutmak için korku filmleri izlerken buluyorum yine kendimi Bu işin içinden nasıl çıkıcam bilmiyorum. Herşeye olan inancımı, mücadele hırsımı sevgimi kaybettim. Hayata küsmüş durumdayım. Ama bir yanda da annem var. Onun için ayakta kalmam, güçlü durmam, ve mutlu olduğumu göstermem lazım Ama yapamıyorum. Elim kolum bağlı hiç bişey yapamıyorum Ben nasıl çıkıcam bu durumdan ?
Bugün tam 1 yıl oldu biz ayrılalı ama ben ortalıkta ölü gibi dolaşıyorum. Bazen nefes bile alamadığım oluyor Ayrılığımız saçma sapan bir olaydan oldu ama o zamandan bu yana başıma gelmeyen kalmadı. Ben gururun sevginin önüne geçemeyeceğini düşünenlerdenim. O yüzden hiç gurur yapmadım bu ayrılıkta. İçimden geldiği, hissettiğim gibi davrandım. Barışma yoluna çok gittim, çok peşine takıldım ya da ne biliyim akla gelecek bir sürü şey yaptım. Ve o iyice çığrından çıkarak bana başka kızlarla yattığını bile söyledi tabi beni erkek sanarak.. ( Aslında benim olduğumu biliyomuşta beni ortaya çıkartmak için yapmış ) Doğru düzgün ağlayamadım, hissizleştim. Donuk bambaşka bir kız oldum. O acıyla kafamı dağıtmak için işe girdim ve tam 6 ay çalıştım. 3 ay önce sağlık problemlerimden işi bırakmak zorunda kaldım ve 3 ay önce tamamen konuşmamızın kesilmesini sağlayan olayı yine onunla yaşadım Benim annem babamın ikinci eşi. Aslında babamın ilk ve tek aşık olduğu kadın ama işte hayat şartları annemi babamın 2. eşi yapmış. Annemle bazen oturup konuştuğumuzda "ACABA BABANA KAÇSAYDIM İŞLER NASIL OLURDU, BELKİDE ÇOK MUTLU OLURDUK" dediğine çok tanık oldum. Benim aklımda kaçmak hiç yoktu ama ayrıldığım kişi ona kaçarsam herşeyin çok başka olacağını söylüyordu. Bende annemi karşıma aldım ve bu durumu olduğu gibi anlattım. Annemse yalnızca beni dinledi. Kaçmamdan çok korktu ve seçimi bana bıraktı. Aynı akşam ayrıldığım kişiyle bu konuyu konuştuk ve eğer kaçarsam beni kendi evine değilde bir arkadaşının evine götüreceğini, resmi nikahın değil imam nikahının onun gözünde önemli olduğunu bunun gibi beni benden eden bi çok şey duydum ondan. Ertesi günse ailesinin beni istemediğini onunda cesaretinin olmadığını ve bu yolda benimle olamayacğını öğrendim kendisinden :) Ben annemle babamın yaşadıkları yüzünden hayata ve insanlara küsmüş, güveni olmayan birisiyim. Ona rağmen ayrıldığım kişiye ve ailesine çok güvendim. Çünkü beni içlerine aldıklarını göstermişlerdi bana. Ayrıldığım kişiyle son konuşmamızı yaparken ona diyebildiğim tek şey " İNSANLARA NEDEN GÜVENMEDİĞİMİ ANLADIN MI? " oldu.. Sadece bunu diyebildim. Ve o günden sonra bana ait ne varsa face hesabı başka hesaplar hepsini kapattım. Benden haber almasını sağlayacak herşeyi.. Bazen onun face ine bakıyorum ( yani hergün ) Hep hüzünlü şarkılar, hep bizi anlatan şeyler paylaşıyor.. Bize mi bu yaptıkları diye geçiriyorum içimden? Acaba gerçekten özledimi beni, gerçekten sevdimi Sonra yine başka bir düşünce sevseydi bunlar olmazdı diyo bana her seferinde Ben aydıldığım kişiyle tanışmadan çnce bir depresyon geçiriyodum. Şimdi kendime baktığımda o zamanki halimden çok daha kötü buluyorum kendimi. Kendimi ve kafamdakileir unutmak için korku filmleri izlerken buluyorum yine kendimi Bu işin içinden nasıl çıkıcam bilmiyorum. Herşeye olan inancımı, mücadele hırsımı sevgimi kaybettim. Hayata küsmüş durumdayım. Ama bir yanda da annem var. Onun için ayakta kalmam, güçlü durmam, ve mutlu olduğumu göstermem lazım Ama yapamıyorum. Elim kolum bağlı hiç bişey yapamıyorum Ben nasıl çıkıcam bu durumdan ?
...ne haksızlıktı allahım dedim....ama zor değil unutmak..bende senin gibi unutamam asla başkası gelmez yerine derken,, eşim çıktı karşıma.... ve o yıllardır emek verdiğim kişiyi bi çırpıda unutturdu bana...ne komik dimi..asla inanmazdım oysa.. iki ayda silip atacağımı....2 senelik ilişkimdi çünkü....sana diyeceğim sana değer veren erkek inan bana seninle konuşurken kırmamak için içi titrer..kelimelerini öyle bir seçerek konuşurki sen bile bu kadar sevildiğine inanamazsın....soruyorum sana seni gerçekten sevse telde sen olduğunu bile bile anlamıştır salak değil başkalarıyla oldum dermi?..soruyorum seni gerçekten sevse imam nikahı daha önemli benim için deyip,arkadaşının evine götürür mü?,o kadar seven adam sana bu kadar acıyı reva görürmüydü?...ve o kadar seven kaçar gibi seni kaçırmayı en başta düşünürmü? sonuçta seninde hayallerin var gelinlik giymeyi kendi evi olmasını kim istemez....benden sana bir abla bir kardeş tavsiyesi kurtulduğuna sevinmelisin..şunu sakın unutma bir ilişki bütün emeklerine rağmen devam etmiyorsa bişeyler hep engel çıkıyorsa kesin onda bir hayır vardır..ben şimdi iyiki o kişiyle evlenmemişim bi hata yapmamışım diyorum kesin sonum olmazdı..kesin...sende böyle düşün ve ..çok çok unutmıyor hep takıyorsan kafaya destek al arkadaşlarından çevrenden..kafanı oyalayacak bişeyler bul..ne bilim spora git..gezmeye git arkadaşlarınla toplan....işe muhakkak iyileşince devam et..bende işe girmiştim ve kafam dağılıyordu işle...kendini inan üzdüğüne değmiyor..sonra bu kadar harap ettiğin için o gözlerini ağlaya ağlaya inan bana kendine ilerde ben ne salakmışım diyip kızacaksın..hiç gerek yok.....seven adam sevdiğinin yanında olur bunu asla unutma.....
.
