Konuya nasıl başlasam bilmiyorum ama akşama kadar çocuk bakmaktan artık usanmış durumdayım tek cocugum var ve tek olmasına rağmen aşırı yaramaz bazen cinnet geçiriyorum delircek gibi oluyorum yanımızda zaten hiç kimsemiz yok ailem uzakta bazen diyorum biz acaba çocuk psikolojisini tek başımıza kaldıramıyor muyuz biliyorsunuzki böyle bir zamanda çok büyük bir sorumluluk maddi manevi üstelik bunun eğitim okul masraflarıda olacak yani 1 çocuk olmasına rağmen bu kadar zorlanmak normal bir durum mu bilmiyorum kendimi sanki 1 degilde 2 3 cocuk buyutuyormus gibi hissediyorum üzerimde inanilmaz bir ağırlık var ve sonuc olarak
depresyon tanısı aldım sürekli bıkkınlık sürekli mutsuzluk yorgunluk enerji kaybı...eşimle bile yataklar ayrı eşim salonda yatiyor ben kendi yatagimda yani aslında meselem sadece cocuk olayi degil cocuk dogdugundan beri ev taşıyorum 2 sene içinde 2 kere ev taşıdım üstelik herşey doğumla birlikte başladı ve yardim edecek bir allahin kulu olmadı ben kucagimda daha 4 aylik bebegini emziren bir anneyken siz söyleyin hangi birine yetişebilirdim bebeğime yetmeye çalışırken bir yandan ev yerleştirmek ve ev temizlemek mi hangisi siz söyleyin ama en cok destegi yine esimden gördüm zaman zaman böyle bir içim darlanıyor .... evet çocuk sahibi olmak güzel bir duygu fakat bir o kadar yorucu belkide biraz bu yaşadığım durumların bir kalıntısı kalmış olabilirmi üzerimde bilmiyorum hiçbir şeyden keyif alamıyorum ama ikinci bir cocuga daha bakmaya gücümüz yetmez galiba eşimde istemiyor hemde hiç istemiyor zor olduğunu söylüyor bize diyor 1 cocuk yeter bende onun bu fikrine hiç itiraz etmedim etmekte istemem çünkü bende aynı duyguları yaşıyorum sizcede haklı değilmi çünkü bende artik kaldıramadığımı hissediyorum inanilmaz bir sorumluluk siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum?
depresyon tanısı aldım sürekli bıkkınlık sürekli mutsuzluk yorgunluk enerji kaybı...eşimle bile yataklar ayrı eşim salonda yatiyor ben kendi yatagimda yani aslında meselem sadece cocuk olayi degil cocuk dogdugundan beri ev taşıyorum 2 sene içinde 2 kere ev taşıdım üstelik herşey doğumla birlikte başladı ve yardim edecek bir allahin kulu olmadı ben kucagimda daha 4 aylik bebegini emziren bir anneyken siz söyleyin hangi birine yetişebilirdim bebeğime yetmeye çalışırken bir yandan ev yerleştirmek ve ev temizlemek mi hangisi siz söyleyin ama en cok destegi yine esimden gördüm zaman zaman böyle bir içim darlanıyor .... evet çocuk sahibi olmak güzel bir duygu fakat bir o kadar yorucu belkide biraz bu yaşadığım durumların bir kalıntısı kalmış olabilirmi üzerimde bilmiyorum hiçbir şeyden keyif alamıyorum ama ikinci bir cocuga daha bakmaya gücümüz yetmez galiba eşimde istemiyor hemde hiç istemiyor zor olduğunu söylüyor bize diyor 1 cocuk yeter bende onun bu fikrine hiç itiraz etmedim etmekte istemem çünkü bende aynı duyguları yaşıyorum sizcede haklı değilmi çünkü bende artik kaldıramadığımı hissediyorum inanilmaz bir sorumluluk siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum?
bebeğiniz uyuyunca kalan ev işlerini vs değil de önce kendiniz için bişeyler yapın.Ben çpcukları uyutunca misal cilt bakımı yaparım bi çay demler içerim kitap okurum Kuran okurum yani gündüz yapmak isteyip yapamadığım şeyleri yaparım.Zorluğuna zor eyvallah ama olabildiğince kolay kılmak bizim elimizde birde biraz kendini akışa bırakıp salmak gerekiyo herşeyi kontrol edemeyiz herşey bizim istediğimiz gibi olmaz.
