mumbal / Kendi Şiirleri

Hangi Gün Güldümki Bu Gün Güleyim
Az sonra akşam olacak
Yine gözlerim buğulu,bir gün kalacak,geride
Hangi gün güldüm ki
Bir özlem tutacak yüreğimi
Bir kasırga
Sözün düştüğü toprağım adeta
Kırılmış bir kristal kıvamında
Sen yine erken çıkacaksın işten
Evde koşuşturup,unutacaksın beni ,yeniden
Telefonlarına dalacaksın
Gözlerimdeki yaşlara inat bakmayacaksın gözlerime
Sen kendi halinde ben kendi halimde sürüneceğiz zaman içerisinde
Ben yine seni düşleyeceğim
Senin için , içimi çekeceğim
Göz yaşlarımı elim tersiyle sileceğim özleminle
Bir iki tuzlu göz yaşım bozacak damak tadımı
Sen yine uyuyacaksın benden önce
Ben sana kına yakacağım yürek yangınımdan
Ellerin falına bakar gibi bakacağım avuçlarına yine
Soğuk kış gecesi sığınırken tenime
Ben sen yangınlarında mum olacağım
Bir çivi ucunda uzun sivri şamdandan
Sana damlayacağım sen duyumsamasan da
Benim gecelerim duvarımda dantelli acı işlemeli her gece
Sen yine gülüp,eğleneceksin
Ben ölüp,ölüp,dirileceğim
Bilirim seninde farkın yoktur da ,içinden geleni söyleyemezsin ,
Boş ver sen yine söyleme,yüreğin yok olmuş bir kere
Ben yok olmuşum gün bitiminde ,gece bitiminde​