sakız çiğneyenin ağzına terlikle vurasım geliyor, yakın biri ise çıkarttırıyorum değilse ortamı terk ediyorum. Cips , çekirdek yenmesi en büyük korkum! ailem zaten alıştı bana ben ortama girince direk sakız çekirdek cips mısır patlağını yok ediyorlar. Eşim yeni evliyken inanmadı elimde olmadığına , beni sevmiyorsun herşeyim batıyor sana dedi. Seni sevmiyorum annemi babamı abimi kardeşimi en yakın arkadaşımı da mı sevmiyorum dedim. Bir gün annemin yanında konusu açıldı annem "kızım geldiğine göre sakızları atma vakti" deyince eşim inandı gerçekten elimde olmadığına ve kendine özel birşey olmadığına..
yokmuş ki bunun bir çözümü. Okb gurubundan bir hastalık olarak değerlendiriliyormuş şimdi, antidepresanın da etkisi tartışılıyormuş. Ama bunun için antidepresan kullanmayı hiç düşünmüyorum...
Arastirdigim kadarıyla kalıcı bir tedavi yöntemi yok maalesef keşke olsada ortadan kalksa bu dert ..
Yok ki...
tedavisi olsa koşarak olurum şahsen. Çünkü biri sakız çiğnediğinde hele balon falan patlatıyorsa inan tansiyonum yükseliyor. Gerçekten gidip saldırasım geliyor. Ve ortamı terk ediyorum.. gece mesela uykuya dalarken eşimin derin nefes alışverişini duysam kalp çarpıntısı, ağız kuruluğu ve titreme ile uyanıyorum. Uyuduktan sonra duymuyorum bişeyi ama dalana kadar en ufacık ses bile kulaklarımı tırmalıyor... 
xpreiaZ
Yok ki...
Bir tek biri yerken ben de yersem rahatsız olmuyorum, biri sakız çiğnerken ben de çiğnersem falan... bizim evde kuruyemiş ben doyana kadar yenir hep mesela , artık yiyemez olunca topluyorum herkesin önündekini
Temelini az çok tahmin ediyorum. Şöyle 11-12 yaş civarı annem ne zaman yemek yesem "yavaş yesene biraz , önünden alan mı var, ağzını kapat ne biçim yiyosun, sakızı düzgün çiğne" vs vs. derdi. O zamana kadar kim nasıl yiyor hiç dikkatimi çekmezdi. Sonra sonra ben de bakmaya başladım kim nasıl yiyor diye. Lisedeki günlüklerimde aile sofrasında çektiğim sıkıntıları yazmışım, annem yemek yerken kulaklarından ses çıkarıyor, abim ve babam ağzını kapatmıyor onlar ağzını şapırdattıkça ben çıldırıyorum , artık sofraya oturmak istemiyorum falan diye.. uykuya geçişteki sorun daha ilerki yıllarda çıktı ama. Ünide ilk 1.5 yıl devlet yurdunda 6 kişiyle dipdibe yatıyordum rahatsız olmuyordum. Üni 4 ve sonrasında çıktı uykuya geçişteki zorluk, onu da sigaraya başlama zamanıma denk geldiği için ona bağladım uykuya zor geçiyorum zor uyanıyorum falan diye ama emin değilim.Terapi falan da mı olmuyor
Hani temeline inseler
Mesela annem de saat tık tık ına takıktır
Saati söker yan odaya koyar falan misafir kalınca
Ama kendin yiyip de diğerleri sensiz yerse rahatsız olman vs değişik geldi bana
Bence bir psikolog bul bu hususta birlikte tez yazın Arada da seni tedavi ediversin
çatal kaşık sesi höpürderme bardağın kırılmak istercesine masaya bırakılması sinir krizi dolu anlarçekirdek çitleme de ekleniyosa atın beni denizlere, nelere gidemkitap sayfalarını çevirirken fışır fuşur sesler çıkıyo ya o nasıl bişey 
bu arada artık iyiki tuşlu telefon yok gece onunla mesaj yazıldığını düşünemiyorum bile Daha çok ilginç şeyler de çıkar aslında ama aklıma gelmiyo
Gerçekten çok zor bi durum
yazdığın her şeyi ben de yaşıyorumBizi bizden daha iyi kimse anlayamaz sanırımGerçekten çok zor bi durum
öyle ki bazen artık ağlama krizine giriyorum . Tedavisi olmayan tek psikoljik hastalıkmış ama yine de ilk işim düğünden sonra psikologa gitmek belki bi faydasını görürüm 
Eğer faydası varsa kullansanizmi acaba ? Esiniz içinde çok zor inanın.benim bı arkadaşım vardı onunla aynı evde kalmak iskenceydi.herseyden rahatsız oluyordu ve bu bizide rahatsız ediyordu.saatin pili çıkıyor her sese duyarliydi.bu bizide kisitliyordu.Ben varım, kocamla haftanın 3 günü ayrı yatıyorum ortalama. Sırf bu sebepten
Saat tik takı, su pıt pıtı gecelerimin kabusu... çıtır leblebi, fındık fıstık facia
