15 Mayıs sabahı uyandığımda çamaşırımda koyu kahverengi lekelenmem olduğunu gördüm.İlk doğumumdan önce pembe lekelenmem olmuş,öyle başlamıştı sancı ve kasılmalar.Farklı renkte olduğu için emin olamadım.
3 gün önce düzensiz kasılmalarla hastaneye gittiğimde NST’de kalp atışları normal çıktığı için eve göndermişlerdi.Yine aldatıcı bir işaret olabilir diye düşündüm.
Bir süre sonra tekrar lavaboya gittiğimde pembe birkaç damla lekelenmem olduğunu gördüm.Öncekinde olduğu gibi bir-iki saat sonra kasılmalarım olmaya başladı.Oğlum karnımda olduğu sürece hep geriniyordu.O yüzden gerçek kasılma ve onun gerinmelerini de karıştırmaya başlamıştım.
Yemeğimi yaptım,lohusa şerbetini kaynatıp hazırladım.Bu arada eşim,biraz uzakta olan arabayı evin önüne getirmek için çıktı.Yanımda kızım,karnımda oğlumla kasılmalarımı saate bakıp takip ediyordum.O sırada annem geldi telaşla.Doğum söz konusu olduğu zaman annemin eli ayağına dolanıyor.O yüzden haber vermemiştim.Kardeşimle konuşup öğrenmiş.
Akşama doğru sakin sakin banyomu yapıp uyuyan kızımın yanına yatağa yattım.Kasılmalar 15 dakikada bir gelmeye başlamıştı.Eşim lastik yolda patladığı için gecikmeli olarak gelebilmişti.15 dakikada bir geliyor dediğimde “Hadi gidelim.”dedi telaşla.
Çantamızı aldık.Bana refakat edecek ablamı da alıp hastaneye gittik.Acilden girip hemen muayene oldum.”Yatışını yapıyoruz.” dediler.Devlet hastanesi olduğu için eşim ve ablamı kapıda bıraktım.Tekerlekli sandalye ile yukarı çıkardılar.Ameliyat önlüğünü giydim.Sonra tekrar muayene oldum.2cm açıklık var dedi doktor.İlk doğumum sezeryan olduğu için bu da öyle olacaktı ve biliyordum ki çok beklemeyecektim.
Ultrasonda uzman doktorla birlikte 3 doktor birden vardı.Bana birşey söylemediler.NST odasına gittik.Doktor lavaboya son kez girebileceğimi söyledi.Sonra NST için yattım.İlk defa sonda bağlandı.Hiç de acı veren birşey değilmiş.Hemen sonrasında doktor gelip NST’yi bağlamaya hazırlandı.O anda dikkat etmedim ama sanırım bebeğimin kalp atışları yavaşlamış olacak ki doktor;”Gerek kalmadı.Kalk gidiyoruz.”dedi.Hızlı bir şekilde tekerlekli sandalyede ameliyathaneye götürüldüm.Sonradan raporları okuyarak öğrendik ki bebeğimin boynuna iki defa kordon dolanmış.
Dinlenmede olan ameliyat ekibine seslenip çabuk olmalarını söylediler.Hemen ameliyat masasına oturtuldum.Aylardır hep genel anestezi istediğimi söyleyip durmuştum ama 3 saat öncesinden yemek yemiş olduğum için belden uyuşturacağız dediler.Daha önce uyuşmamda problem olmuştu ve ben aynı şeyi tekrar yaşamak istemiyordum.Konuşup duruyordum.Daha önce neler yaşadığımı anlatıyordum.O sırada rahat olmamı söylediler.İğneyi vurdukları anda sağ bacağım refleksif olarak oynadı.Hemen sonrasında belimden ayak uçlarıma sıcaklık boşaldı.Daha önce hissetmem gerekip hissetmediğim şey bu olmalıydı.Yine de korkuyordum.”Mıncıklamadan kesmeyin ne olur.”dedim bi ara.Hepsi güldü tabii.Baticonu sürdüklerini hissediyordum ama tam hissetmek değildi.Sanki soğuk birşey geziyormuş gibiydi.Sürekli hissetmeye devam ettiğimi söyleyip duruyordum.anestezi uzmanı bacağımı kaldırmamı istedi.İmkanı yok kıpırdatamıyordum.”Bak.Uyuşmuşsun işte.”dedi gülümseyerek.O sırada batikonun sürülmesi bitti.Arkasından operasyonun başlayacağını bildiğim için ister istemez çok heyecanlanmıştım.Kalp atışlarımın çok hızlandığını duydum.Anestezi uzmanı bana yaklaşarak “Sakinleş...Sakinleş..Başladılar bile.”dedi.Bir anda kalp atışlarımın normale dönmesini sağlayan sihirli sözcüklerdi bunlar.Çok kısa süre sonra üstümdeki spotta bulanık bir şekilde seçebildiğim iki doktorun yeşil başlıklı kafalarının arasında bir çift minik ayak gördüm.Bebeğimin sesini duymadım.Temizlemeye götürdüler herhalde.Birşey sormadım.O andan sonra daha uzun süre masada bekleyeceğimi düşündüm.Bir anda beynime doğru sanki vücudumdaki bütün kanlar çıkıp toplanmaya başladı..Başım ağrıyordu.Gözlerimi kapattım.Beklediğimden çok kısa bir süre sonra “Geçmiş olsun.”dedi birisi.Baktım önümdeki yeşil örtüleri kaldırıyorlar.”Bitti mi?Ne çabuk.Benim için en zor olan kısım bitti.”dedim.Anestezi uzmanı da “Olur mu hiç.Asıl zor olan şimdi başlıyor.Uykusuz geceler,2 saatte bir emzirmeler...”dedi.Ben de bana göre o kısmın daha kolay olduğunu söyledim.
Odaya indiğimde hala hissetmiyordum.Bebeğimi getirdiler.Aç aç meme aranıyordu.Babasının kopyası bir mucize daha doğmuştu.15-05-2011 tarihinde,saat 22:30’da 3050gr 48cm olarak dünyaya gözlerini açmış oldu.
Refakatçımı yanıma yollamışlardı ama babamızı ertesi gün öğlen ziyaretçi saatine kadar göremedik.Ertesi gün de annem yanımda kaldı.
Bebeğimle birlikte ancak iki gecenin sonunda evimize geldiğimizde rahatladık.Ailemizin dördüncü bireyi de sağlıkla doğmuş,evine gelmişti.Allah’ıma binlerce kez şükürler olsun.
Allah,isteyen herkese sağlıklı bebek sahibi olmayı nasip etsin inşallah.
3 gün önce düzensiz kasılmalarla hastaneye gittiğimde NST’de kalp atışları normal çıktığı için eve göndermişlerdi.Yine aldatıcı bir işaret olabilir diye düşündüm.
Bir süre sonra tekrar lavaboya gittiğimde pembe birkaç damla lekelenmem olduğunu gördüm.Öncekinde olduğu gibi bir-iki saat sonra kasılmalarım olmaya başladı.Oğlum karnımda olduğu sürece hep geriniyordu.O yüzden gerçek kasılma ve onun gerinmelerini de karıştırmaya başlamıştım.
Yemeğimi yaptım,lohusa şerbetini kaynatıp hazırladım.Bu arada eşim,biraz uzakta olan arabayı evin önüne getirmek için çıktı.Yanımda kızım,karnımda oğlumla kasılmalarımı saate bakıp takip ediyordum.O sırada annem geldi telaşla.Doğum söz konusu olduğu zaman annemin eli ayağına dolanıyor.O yüzden haber vermemiştim.Kardeşimle konuşup öğrenmiş.
Akşama doğru sakin sakin banyomu yapıp uyuyan kızımın yanına yatağa yattım.Kasılmalar 15 dakikada bir gelmeye başlamıştı.Eşim lastik yolda patladığı için gecikmeli olarak gelebilmişti.15 dakikada bir geliyor dediğimde “Hadi gidelim.”dedi telaşla.
Çantamızı aldık.Bana refakat edecek ablamı da alıp hastaneye gittik.Acilden girip hemen muayene oldum.”Yatışını yapıyoruz.” dediler.Devlet hastanesi olduğu için eşim ve ablamı kapıda bıraktım.Tekerlekli sandalye ile yukarı çıkardılar.Ameliyat önlüğünü giydim.Sonra tekrar muayene oldum.2cm açıklık var dedi doktor.İlk doğumum sezeryan olduğu için bu da öyle olacaktı ve biliyordum ki çok beklemeyecektim.
Ultrasonda uzman doktorla birlikte 3 doktor birden vardı.Bana birşey söylemediler.NST odasına gittik.Doktor lavaboya son kez girebileceğimi söyledi.Sonra NST için yattım.İlk defa sonda bağlandı.Hiç de acı veren birşey değilmiş.Hemen sonrasında doktor gelip NST’yi bağlamaya hazırlandı.O anda dikkat etmedim ama sanırım bebeğimin kalp atışları yavaşlamış olacak ki doktor;”Gerek kalmadı.Kalk gidiyoruz.”dedi.Hızlı bir şekilde tekerlekli sandalyede ameliyathaneye götürüldüm.Sonradan raporları okuyarak öğrendik ki bebeğimin boynuna iki defa kordon dolanmış.
Dinlenmede olan ameliyat ekibine seslenip çabuk olmalarını söylediler.Hemen ameliyat masasına oturtuldum.Aylardır hep genel anestezi istediğimi söyleyip durmuştum ama 3 saat öncesinden yemek yemiş olduğum için belden uyuşturacağız dediler.Daha önce uyuşmamda problem olmuştu ve ben aynı şeyi tekrar yaşamak istemiyordum.Konuşup duruyordum.Daha önce neler yaşadığımı anlatıyordum.O sırada rahat olmamı söylediler.İğneyi vurdukları anda sağ bacağım refleksif olarak oynadı.Hemen sonrasında belimden ayak uçlarıma sıcaklık boşaldı.Daha önce hissetmem gerekip hissetmediğim şey bu olmalıydı.Yine de korkuyordum.”Mıncıklamadan kesmeyin ne olur.”dedim bi ara.Hepsi güldü tabii.Baticonu sürdüklerini hissediyordum ama tam hissetmek değildi.Sanki soğuk birşey geziyormuş gibiydi.Sürekli hissetmeye devam ettiğimi söyleyip duruyordum.anestezi uzmanı bacağımı kaldırmamı istedi.İmkanı yok kıpırdatamıyordum.”Bak.Uyuşmuşsun işte.”dedi gülümseyerek.O sırada batikonun sürülmesi bitti.Arkasından operasyonun başlayacağını bildiğim için ister istemez çok heyecanlanmıştım.Kalp atışlarımın çok hızlandığını duydum.Anestezi uzmanı bana yaklaşarak “Sakinleş...Sakinleş..Başladılar bile.”dedi.Bir anda kalp atışlarımın normale dönmesini sağlayan sihirli sözcüklerdi bunlar.Çok kısa süre sonra üstümdeki spotta bulanık bir şekilde seçebildiğim iki doktorun yeşil başlıklı kafalarının arasında bir çift minik ayak gördüm.Bebeğimin sesini duymadım.Temizlemeye götürdüler herhalde.Birşey sormadım.O andan sonra daha uzun süre masada bekleyeceğimi düşündüm.Bir anda beynime doğru sanki vücudumdaki bütün kanlar çıkıp toplanmaya başladı..Başım ağrıyordu.Gözlerimi kapattım.Beklediğimden çok kısa bir süre sonra “Geçmiş olsun.”dedi birisi.Baktım önümdeki yeşil örtüleri kaldırıyorlar.”Bitti mi?Ne çabuk.Benim için en zor olan kısım bitti.”dedim.Anestezi uzmanı da “Olur mu hiç.Asıl zor olan şimdi başlıyor.Uykusuz geceler,2 saatte bir emzirmeler...”dedi.Ben de bana göre o kısmın daha kolay olduğunu söyledim.
Odaya indiğimde hala hissetmiyordum.Bebeğimi getirdiler.Aç aç meme aranıyordu.Babasının kopyası bir mucize daha doğmuştu.15-05-2011 tarihinde,saat 22:30’da 3050gr 48cm olarak dünyaya gözlerini açmış oldu.
Refakatçımı yanıma yollamışlardı ama babamızı ertesi gün öğlen ziyaretçi saatine kadar göremedik.Ertesi gün de annem yanımda kaldı.
Bebeğimle birlikte ancak iki gecenin sonunda evimize geldiğimizde rahatladık.Ailemizin dördüncü bireyi de sağlıkla doğmuş,evine gelmişti.Allah’ıma binlerce kez şükürler olsun.
Allah,isteyen herkese sağlıklı bebek sahibi olmayı nasip etsin inşallah.
Son düzenleme:
D allah analı babalı buyutsun :)
