Hamileyken buradaki tüm doğum hikayelerini okumuş ve acaba bende birgün buraya yazabilecekmiyim derken şuan ogünün geldiğine görmek ve bebişimi sağ sağlim kucağıma almak inanın çok güzel bir duygu.
Eşimle 5 sene bebek için hazır değildik çevreden gelen neden bebk yapmıyorsunuz, yoksa bebeğiniz olmuyor mu sözlerine hep kulak tıkadık. Ve artık bir gün bizimde bebeğimiz olsun demeye başladık ve tam bir yıl denedik ama nedense olmuyordu hep testlerde tek çizgi beliriyordu ve iyice strese giriyorduk. Sonunda ben dayanamadım ve doktora gitmeye karar verdim. Yapılan testlkerde prolaktin hormonum birz yüksek çıkmışdı. 4 ay da bu şekilde tedavi oldum. Ama yine hiç birşey olmamışdı. Sonunda dayanamadım ve bi profösörden randevu aldık. Aşılama yapılmasını istiyorduk doktor kontrol etti ve adet olunca gel dedi. Ve ben o ay adet olmadım. Meğer doktor beni muayene ederken minik zuzum içimdeymiş sessiz sedasız içimde büyüyormuş. Gerçekten de hiç beklemediğimiz bir anda minik zuzumuz gelmişdi. Kolay bi hamilelik geçirdim mide bulantım falan hiç olmadı. Hamileliğim boyunca hep aynı doktora gittim. Yaklaşık 30.haftamda doktorçok iri bir bebğin var sana kesinlikle sezeryan öneriyorum dedi. Ve bu son haftama kadarda bebeğin 4 kilo üzerinde olacağını normal doğumun riskli olduğunu söyledi.. 39. haftada doktor ile sezeryan günü aldık. Ama benim içimden bir his hep normal olacak diyordu. Nts ye bağlanmaya gittiğim bir gün oradaki ebenin de ısrarıyla birde hastanedeki doktora muayene oldum. Ve doktor bebeğimin yaklaşık 3500 ağırlığında olduğunu hatta 2 cm de açılmam olduğunu çok rahat doğurabileceğimi söyledi. Benim kafam iyice karıştı derken, öğlen evde uyurken suyum geldi. Ve nişan diye tabir edilen o akıntı. KEndi doktorumu aradım fakat bana ben seni normal doğum yaptıramam başka doktoru ara deyince tam bir şok geçirdim. Ve kendime en yakın bulduğum hastaneye giderek orada önüme ilk çıkan doktora muane oldum. O da bakınca 2 cm açıklık gördüğünü söyledi ve bizi sancılarım gelene kadar beklemek üzere eve yolladı. Ama benim sancım hiç gelmedi. DOktoru aradığımda o zaman yarın sabah kahvaltını da yapıp gel seni doğurtalım dedi. sabah gittiğimde yaklaşık 3-4 cm açıklığım olduğunu ve suni sancı verilmek üzere beni doğumhaneye aldılar. Sancı verilmeye başlandı ama ben sancıları hissetmiyorum sürekli muayene ediyorlar ve açıklığım artıyor. Bende hala hafif hafif hissediyorum. Ebe de bu halime şaşırıyor. Neyse bu 1 saat böyle devam etti derken ben sancı hissetmeye başladım ve artık dayanamadım eşime ne olur doktoru çağır dayanamıyorum bana epidurel yapın dedim. Ve doktor gelip iğne yapınca biraz rahatladım ama yarım saat sonra yine dayanılmaz hale geldi sancılar doktor tekrar gelip yine bir iğne yaptı. Artık ıkınma hisside gelmeye başlamıştı ve dayanılmaz hale geldim.Ve çatala çıktım doğum doktorum geldi ve nasıl ıkınacağım konusunda bana bilgi verdi. Ve 6-7 güçlü ıkınmadan sonra bebişimin başı çıktı. Ondan sonrası çok kolay oldu zaten. Bebişim doğar doğmaz doktor onu göbeğimin üstüne koydu o kadar sevimli bakıyorduki bana. Herşeye değer diye düşündüm. Bu arada bebişim 3550 gr doğdu. Ve şuan 2 aylık Allah isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın inşallah. Kusura bakmayın biraz uzun oldu ama ben hamileyken uzun hikayeler okumaya bayılırdım. Bu arada imla hataları için kusura bakmayın bebişim her an uyanabilir diye hızlı yazıyorum.
Eşimle 5 sene bebek için hazır değildik çevreden gelen neden bebk yapmıyorsunuz, yoksa bebeğiniz olmuyor mu sözlerine hep kulak tıkadık. Ve artık bir gün bizimde bebeğimiz olsun demeye başladık ve tam bir yıl denedik ama nedense olmuyordu hep testlerde tek çizgi beliriyordu ve iyice strese giriyorduk. Sonunda ben dayanamadım ve doktora gitmeye karar verdim. Yapılan testlkerde prolaktin hormonum birz yüksek çıkmışdı. 4 ay da bu şekilde tedavi oldum. Ama yine hiç birşey olmamışdı. Sonunda dayanamadım ve bi profösörden randevu aldık. Aşılama yapılmasını istiyorduk doktor kontrol etti ve adet olunca gel dedi. Ve ben o ay adet olmadım. Meğer doktor beni muayene ederken minik zuzum içimdeymiş sessiz sedasız içimde büyüyormuş. Gerçekten de hiç beklemediğimiz bir anda minik zuzumuz gelmişdi. Kolay bi hamilelik geçirdim mide bulantım falan hiç olmadı. Hamileliğim boyunca hep aynı doktora gittim. Yaklaşık 30.haftamda doktorçok iri bir bebğin var sana kesinlikle sezeryan öneriyorum dedi. Ve bu son haftama kadarda bebeğin 4 kilo üzerinde olacağını normal doğumun riskli olduğunu söyledi.. 39. haftada doktor ile sezeryan günü aldık. Ama benim içimden bir his hep normal olacak diyordu. Nts ye bağlanmaya gittiğim bir gün oradaki ebenin de ısrarıyla birde hastanedeki doktora muayene oldum. Ve doktor bebeğimin yaklaşık 3500 ağırlığında olduğunu hatta 2 cm de açılmam olduğunu çok rahat doğurabileceğimi söyledi. Benim kafam iyice karıştı derken, öğlen evde uyurken suyum geldi. Ve nişan diye tabir edilen o akıntı. KEndi doktorumu aradım fakat bana ben seni normal doğum yaptıramam başka doktoru ara deyince tam bir şok geçirdim. Ve kendime en yakın bulduğum hastaneye giderek orada önüme ilk çıkan doktora muane oldum. O da bakınca 2 cm açıklık gördüğünü söyledi ve bizi sancılarım gelene kadar beklemek üzere eve yolladı. Ama benim sancım hiç gelmedi. DOktoru aradığımda o zaman yarın sabah kahvaltını da yapıp gel seni doğurtalım dedi. sabah gittiğimde yaklaşık 3-4 cm açıklığım olduğunu ve suni sancı verilmek üzere beni doğumhaneye aldılar. Sancı verilmeye başlandı ama ben sancıları hissetmiyorum sürekli muayene ediyorlar ve açıklığım artıyor. Bende hala hafif hafif hissediyorum. Ebe de bu halime şaşırıyor. Neyse bu 1 saat böyle devam etti derken ben sancı hissetmeye başladım ve artık dayanamadım eşime ne olur doktoru çağır dayanamıyorum bana epidurel yapın dedim. Ve doktor gelip iğne yapınca biraz rahatladım ama yarım saat sonra yine dayanılmaz hale geldi sancılar doktor tekrar gelip yine bir iğne yaptı. Artık ıkınma hisside gelmeye başlamıştı ve dayanılmaz hale geldim.Ve çatala çıktım doğum doktorum geldi ve nasıl ıkınacağım konusunda bana bilgi verdi. Ve 6-7 güçlü ıkınmadan sonra bebişimin başı çıktı. Ondan sonrası çok kolay oldu zaten. Bebişim doğar doğmaz doktor onu göbeğimin üstüne koydu o kadar sevimli bakıyorduki bana. Herşeye değer diye düşündüm. Bu arada bebişim 3550 gr doğdu. Ve şuan 2 aylık Allah isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın inşallah. Kusura bakmayın biraz uzun oldu ama ben hamileyken uzun hikayeler okumaya bayılırdım. Bu arada imla hataları için kusura bakmayın bebişim her an uyanabilir diye hızlı yazıyorum.
((
