minik kızım şu anda 4 aylık.bu bölümü ilk defa okudum ve çok duygulandım ve ilginç doğum hikayemi sizinle paylaşmak istedim.
hamilelğim çok sıkıntılı geçmedi aslında.ama yaklaşık 13-14 haftalıkken doktorum plesenta previa olduğunu şiddetli kanamayla birlikte erken doğum yapabileceğimi ancak bu durumun 27 haftalığa kadar düzelebileceğini söyledi.maalesef söylediği gibi olmadı.27 haftalıkken durum hala devam ediyordu.doktorum çok dikkatli olmamı ağır hareketlerden uzak durmamı bu haftalarda kanamam olabileceğini söyledi.çalışıyordum, rapor almak zordu.çünkü gititğim hastaneden aldığım rapor iş yerinde geçerli değildi.neyse bi şekilde biraz alabildim rapor.herşey yolunda 32 hafataya kadar gelebildim. artık doğum iznine ayrılmıştım evde kendimi daha güvende hissediyordum.bu arada doktorum sürekli hastaneden fazla uzaklaşmamı söylüyordu.çok korkuyordum.yaklaşık 34 buçuk hafatalık hamileyken 10 aralık cuma günü akşama doğru eşimden bir telefon geldi."iş yerinden birinin işten çıkarıldığını bugün ona ait olan nöbeti kendisinin tutması gerektiğini söylüyordu". eşim nöbetçi olduğunda genelde yalnız kalmamaya çalışıyordum.ancak o gün geç olmuştu kalırım dedim.akşam saat 22.30 civarı midem ağrımaya başladı yemeği fazla kaçırmıştım o yüzden dedim kendi kendime sonra bir bağırsak ağrısı Allah dedim mideyi bozdum.tuvalete gitiim.ve birden ani ve şiddetli bir kanama başladı.çok korkunçtu Allah'ım bebeğimi kaybedebilirdim.ne yapıcağımı şaşırdım ağlıyordum eşimi aradım kendisi hemen geleceğini söyledi bu arada apartmandan komşularımızı aramış çabuk olmalıyıdım.kapıya çıktım komşu geldi beni hastaneye götürdüler.acilen sezeryana alındım tabi bütün bunlar olurken tarih 11 aralık olmuştu....2690 gr 44 cm. minik kızım derin'im dünyaya gözlerini açmıştı.böylece kızımla aynı gün doğmuş olduk.bu güzel bi tesadüftü.ama maalesef herşey yolunda gitmedi.kızımın akciğerleri gelişmemişti.bunun için onu kucağıma alamadım.küveze götürdüler onu.onu göremiyordum bile...çok acıydı
2-3 gün sonra soğuk bir camın arkasında görebildim onu kablolar içinde.çok güzeldi. kızımmm canımın içi.neyseki herşey yolunda gitti 6 gün sonra sağlıklı bir şekilde hastaneden çıkabildik.nazar değmesin şimdi kocaman oldu ve Allah'a çok şükür çok sağlıklı.Allah herkese yavrularını sağ salim kucaklarına almaya nasip etsin....
hamilelğim çok sıkıntılı geçmedi aslında.ama yaklaşık 13-14 haftalıkken doktorum plesenta previa olduğunu şiddetli kanamayla birlikte erken doğum yapabileceğimi ancak bu durumun 27 haftalığa kadar düzelebileceğini söyledi.maalesef söylediği gibi olmadı.27 haftalıkken durum hala devam ediyordu.doktorum çok dikkatli olmamı ağır hareketlerden uzak durmamı bu haftalarda kanamam olabileceğini söyledi.çalışıyordum, rapor almak zordu.çünkü gititğim hastaneden aldığım rapor iş yerinde geçerli değildi.neyse bi şekilde biraz alabildim rapor.herşey yolunda 32 hafataya kadar gelebildim. artık doğum iznine ayrılmıştım evde kendimi daha güvende hissediyordum.bu arada doktorum sürekli hastaneden fazla uzaklaşmamı söylüyordu.çok korkuyordum.yaklaşık 34 buçuk hafatalık hamileyken 10 aralık cuma günü akşama doğru eşimden bir telefon geldi."iş yerinden birinin işten çıkarıldığını bugün ona ait olan nöbeti kendisinin tutması gerektiğini söylüyordu". eşim nöbetçi olduğunda genelde yalnız kalmamaya çalışıyordum.ancak o gün geç olmuştu kalırım dedim.akşam saat 22.30 civarı midem ağrımaya başladı yemeği fazla kaçırmıştım o yüzden dedim kendi kendime sonra bir bağırsak ağrısı Allah dedim mideyi bozdum.tuvalete gitiim.ve birden ani ve şiddetli bir kanama başladı.çok korkunçtu Allah'ım bebeğimi kaybedebilirdim.ne yapıcağımı şaşırdım ağlıyordum eşimi aradım kendisi hemen geleceğini söyledi bu arada apartmandan komşularımızı aramış çabuk olmalıyıdım.kapıya çıktım komşu geldi beni hastaneye götürdüler.acilen sezeryana alındım tabi bütün bunlar olurken tarih 11 aralık olmuştu....2690 gr 44 cm. minik kızım derin'im dünyaya gözlerini açmıştı.böylece kızımla aynı gün doğmuş olduk.bu güzel bi tesadüftü.ama maalesef herşey yolunda gitmedi.kızımın akciğerleri gelişmemişti.bunun için onu kucağıma alamadım.küveze götürdüler onu.onu göremiyordum bile...çok acıydı
2-3 gün sonra soğuk bir camın arkasında görebildim onu kablolar içinde.çok güzeldi. kızımmm canımın içi.neyseki herşey yolunda gitti 6 gün sonra sağlıklı bir şekilde hastaneden çıkabildik.nazar değmesin şimdi kocaman oldu ve Allah'a çok şükür çok sağlıklı.Allah herkese yavrularını sağ salim kucaklarına almaya nasip etsin....
