maddi imkansızlıklar nedeniyle çoooook uzun süren nişanlılık dönemimden sonra evlenmiştim.aylardan 1 kasım 2009.birgün ben eltim ve kaynanam mutfaktaydık.eltim yaşça benden dört yaş daha küçük ve benden 3 ay önce evlenmişti.ablasının benimle aynı yaşta olduğundan ve çocuğunun olduğnu anlatmıştı.bende iltifat maksatlı ne güzel genç anne olsun demiştim.eltimde bana kayınvalidemin yanında hayır bence sen çok geç kalmışsın demişti.boğazıma sanki düğüm atıldı zor yutkundum ama bir şey demedim.o günden sonra yaşımın geciktiği psikolojisne kapılarak ( yaşım 27 ) sürekli dua ettim.aradan geçen bir ay sonra regli oldum ama 3 gün sürdü.adet düzensizliğikorkusundan canım doktorum mürvet hakyemez e gittim.ilk test ilk tahlil sonuç + pozitif :) tabi kimseye 2 ay bişey demedik taki cnm oğlum düşük tehlikesi geçirene kadar.herkes duymuştu gebeliğimi.düşük tehlikesini atlattım.9 ay bebeğim ve ben çok sıkıntı geçirdik.bebeğim 42 hafta 2 günlük olmasına rağmen inmiyordu.dr.um artık tehlikeli bekleyemeyiz dedi ve benim 23 ağustos 2010 da yatışım yapıldı.en korktuğum şey suni sancıydı.ama dr.um söz verdiği gibi herşeyin normal olmasını istiyordu.saatler ilerlemeye başladı.rahim açılması 1,2,3,4,5 ve ben artık dayanamadım hemen epidural uygulandı.ama şans işte sağ tarafım uyuştu fakat sol taraf kopuyo sancıdan.açılma 11 cm.oldu hala doğmuyordu olğlum hemen doğumhaneye götürdüler.biraz ıkınma.biraz karnıma bastırma derken benim canım oğlum geldi.:) hikayem belki çok şatafatlı değil ama arkadaşlar normal doğum yapma şansınız varsa sezeryan yaptırmayın.inanın o ağrılar doğum olduğunda hepten kayboluyo.ben bebeğimin kordonu kesilirken gördüm kokladım,doğum masasından da yürüyerek tekerlekli sandalyeye gttim.sezeryan olsa bunlar zor olurdu.ve en önemlisi dr.un tecrübesi.mürvet hanıma ne kadar teşekkür azdır.herkese hayırlı doğumlar....