Daha o kadar taze ki acım... İçimi dökmek istiyorum. 34. haftamda Rutin kontrolüme gittim ve önce bebeğimin 31.haftada olduğunu suyunun azaldığını ve bunların ardından da kalbinin durmuş olduğunu öğrendim... Feryat ettiğimi hatırlıyorum... Eşim de bende yıkıldık. Doktorum sakin olmamı bunun Allahtan olduğunu telkin ederken o bile olayın şokundaydı.. Oğluşum ne halde acaba diye gittiğim kontrolde hayatımın en zor en acı anlarını yaşadım... Normal doğum yaptım ama insanlar o sancıyı yavrularını kucağına almak için çekerken ben yavruma veda etmek için çektim... Henüz doğmamıştı ama benim hayatımın neredeyse her alanında oğlum vardı.. Herşeyini planlamış düşünmüş hazırlamıştım... Şimdi onun yokluğu içimi yakıyor... Elhamdülillah inançlı insanlarız isyan etmiyoruz ama evlat acısınıda derinden hissediyorum.. Görünürde bir sebep yok ve ben 3 hafta bebeğim ölü olmasına rağmen hiç bir belirtiyle karşılaşmadım... Sancılarım ve kasılmalarım oluyordu ama ben bunları bebek hareketi sanıyordum ilk hamilelik olduğundan dolayı.. Şimdi zaman geçmez acım dinmez sanıyorum... Sütlerim aktıkça kendimi tutamıyorum :'(