Merhaba

Kızlar yaklaşık 4 aydır kendimi bebeğim otizm mi değil mi diye yedim bitirdim. Çok sorunlar yaşadım ama çok şükür hâlâ ayaktayım. Psikolojik olarak çok iyiyim sanırım lohusa depresyonunu yeni atlatıyorum. Bebeğim ayaklarını hâlâ dönduruyor ve kanat çirpiyor 10 aylık oldu 5 aydır hiç birakmadı. Kafa sallamaları durdu. Eeg temiz çıktı. Göz teması kesinleşti. Evde çok güzel göz teması kuruyor. Alkış, bay bay, çak beşlik,anne,baba,gel kelimelerini söylüyor. Sürünmeye başladı, kısa süreli ayakta duruyor. Her dediğimi anlıyor. Yeme sorunu düzeldi. Olur da ileride benim gibi çaresiz anneler olursa onlara burdan umut olmak istiyorum. Benim bebeğim otizm değilse sizinki hiç değildir , Neyse tek sıkıntımız şuan o el kol hareketleri bir de yabancıya asla gülmüyor. Dışarıda seslenince bakmıyor göz teması dışarıda yok. Ama evde mükemmel. Bakalım gelişmelere neler olacak.

34 yaşındayım bende yabancıya gülmüyorum.

Çocuklar meraklıdır. Dışarı çıkınca size bakmaması adına duyarsızlaşması normal keşfetmeye çalışıyor etrafında ne var ne yok :) yabancıya gülmek zorunda değil çünkü daha önce gördüğü bi sima değil tanımıyor bebek aşinalığı yok. Oğlum 11 yaşında net hatırlıyorum kaşlarını çatar ve kafasını çevirirdi dışarıda kızlar sevmek için durdurduğunda. Bana normal geldi oğlunuz. Fazla takıntılısınız ama geçer umarım