- 3 Eylül 2018
- 8.729
- 46.536
-
- Konu Sahibi ozgekistan
- #21
Siz neden bu adamın her falsosunu hep mazur görmeye meraklısınız bu kadar?
Eşiniz çok iyi bir baba mı?Ben buraya hislerimi yazdım. Bebeği de olan bu durumu yaşayan çoğu kadın karşı taraftan aynı şeyleri bekler. Ben de boşanmamın kolay olduğunu düşünüyordum aldatmaz diyordum ama öyle olmuyormuşpişmanlıktan mı böyle davranıyor yoksa ayrılık olursa rahatlarım kafasında mı onu anlayamıyorum
Tabi ki öyle değil. Aramızda geçen tüm diyalogları buraya yazmadım affetmek veya ayrılmak bir tercih eğer karşı taraf samimi ise. Ben de bir radikal karar alma yolundayım ama çocuğumuz için haksızlık mı yapıyorum eskisi gibi olur mu düşüncesi de gidip gelir çaba görsem karşı taraftanAllah'ım sana geliyorum.
Özge iyi misiniz siz? Güzel söz söylemeye devam etse her şey tamam mı sizce?
Merhaba. Sizlere ailemi kısaca özetlemek ardından da asıl sıkıntımı anlatmak üzere yazıyorum şu anda.
32 yaşında 5 yıllık evli bir çiftiz. 2 yaşına yaklaşan bir kızımız var. Eşimle severek evlendik. İlk 3.5 sene her türlü aktiviteye katılan kendimize ait de planlar yapabilen bir çifttik. Covid dönemi ben işimden ayrıldım. Çocuk düşünüyorduk eşim çok sıcak bakmasa da bir kız evladımız oldu. Kendisi yoğun çalışıyordu o dönemde işinden de memnun değildi. Ekonomik olarak normal bir aileyiz harcamalarımızda zorlanıyoruz diyemem.
Bebeğimiz dünyaya geldiğinde zor bir bebekti 1 yaşına kadar neredeyse düzensiz uyuduk ağlıyordu hep. Eşim ev konularında yardımcı olmazdı ama bu benim için problem değildi bebek doğunca annelerimiz bizde kaldılar. Ben gitmelerini istedikçe eşim ona sorumluluk doğacağı için istemedi ben gönderdim zorla bu duruma alışmak açısından. Bir süre sonra ayrı odada yatmaya başladı. Kızımız çok sık uyanıyordu diye. Daha sonra kendisinin haklı olduğu bir sebepten işinden ayrıldı. O dönemde depresyona girdi. Bizim aramız iyice açıldı. 1 seneyi aşkın birlikte olmuyoruz.
İyice uzaklaştık birbirimizden. Depresyon dönemi düzeltme çabasında bulundu ikimiz arasındaki durumu. Bu arada ilişki terapistine de gittik hiç faydası olması. Bu süreç hep aynı geçti. Ben iş kuracak diye ilgiyi kesmeden kendisine destek oldum. Ama içten içe de soğudum tavrından dolayı. Bu arada defalarca konuştuk uzatmamak adına kısa kesmek istiyorum buraları. Şu anda yeni bir iş kurdu 1-2 haftaya başlayacak.
Bana yakın bir zamanda bir kızdan mesaj geldi kocan seni aldatıyor diye. Eşime anlattım durumu bana yazan kızla biz evlenmeden önce flört ettiğini söyledi. Hâlâ hazmedemediği şeyler olduğunu söyledi. Konuştukça açıldı bir defaya mahsus başka biriyle birlikte olduğunu çok pişman olduğunu bundan dolayı uzun zamandır bana yaklaşamadığını söyledi. Böyle şeyler aklıma gelse de ara ara itiraf etmesi çok çok üzdü beni. Bu arada eşim telefonunu asla ortada bırakmaz bu konu da bizim tartışma sebebimizdir.
Şimdi sizlere sormak istediğim soru şu.
Eşim her şeyin farkında. Beni bu süreçte çok yalnız bıraktı ilgisizlik anlamında yardım etmemesi anlamında. Ama çok pişman olduğunu. Eskisi gibi olacağını söylüyor. Kadınla arasında duygusal bir bağ yaşamadığını söylüyor. Bana mesajı atan kızla olan durum hakkında ayrıntı vermiyor. Telefonuna bakıyorum konuşma yok engelli onunla.
Her şeyi bırakıp devam edelim düşüncesindeyim hem kızımız hem kendimiz için. Bunu direkt söyleyemiyorum ondan kendisini affettirmesi için çaba görmek istiyorum. Yine depresyona girecek gibi bir halde öyle olması da bana korkutucu geliyor karakter olarak çok ayrıyız çünkü. Ben duygusallığı kaldıramıyorum nasıl davranılır çözemiyorum mutluluğun seçim olduğunu düşünen biriyim şimdi hem onu affetmek hem modunu yükseltmek için isteğim olsa da o hiçbir şey yapmıyor. Ayrılık konuşmaları da yapıyoruz süreç böyle giderse şöyle olur gibi. Bu aramızdaki soğukluk çözülür mü sizce veya ben bir adım atmalı mıyım boşanmak gerçekten kolay değil bir çocuk olunca ortada. Kendimi affedemiyorum kızımı da seni de çok seviyorum diyor. Ama düzelmesi adına bir çaba yok. Veya pişmanlık duygusu mu onu sessizleştiren anlamıyorum. Bu arada kızımız olmasa ve böyle devam etsen anında boşanırdım dedim. Bu sefer ondan memnun olmadığımı bildiği için iyice ayrılık moduna girdi. Yorum bekliyorum
Başta benimseyemedi bebeğimizi ama şuan çok iyilerEşiniz çok iyi bir baba mı?
Zaten depresyondan yeni çıktı yazmışsınız üstüne her an depresyona girecek gibi demişsiniz.
Cidden bu adam çok iyi bir baba mı?
Bebeği olan herkes düşünmez bence.
Bazıları kötü eştir ama iyi de babadır,öyle diyenler var yani.
Sizinki de öyle sanırım
Prenses(!) Bey, depresyona girecek diye bir de korkuyor, onu öyle bir depresyona sokarım ki, öyle bir erkekliğini aşağılarım ki; ben erkek miyim diye erkekliğini yoklar, kendini sorgular durur.Ya sanki siz aldatmışsınız da o özür bekliyor gibi davranmıyor musunuz sizce?
Depresyona girer diye bir de korkuyorsunuz.Bu ne ya hu? İnsan kendi evladını bu kadar düşünmez. Benim oğlum aldatsa depresyona girer mi diye endişelenmem şahsen. O haltı yemeyi bilen sonuçlarıyla yüzleşecek arkadaş.
Acilen ne yaşadığınızın farkına varın bence. Suçlu olan o, siz değilsiniz
Siz yazdıklarınızı baştan sona bir daha okuyun neden korkusu olmadığını anlarsınız.Ama adım atmamasını anlayamıyorum ya kaybetme korkusu yok.
Çok pardon kimin modunu yükseltmek istiyorsunuz depresyona girecek diye mi korkmak girsin efenim ne var adam bir halt yemiş ceremesini çekmesi lazımhem onu affetmek hem modunu yükseltmek için isteğim olsa da o hiçbir şey yapmıyor
Bir iki haftadır mı iyiler?Başta benimseyemedi bebeğimizi ama şuan çok iyiler
Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.
Merhaba. Sizlere ailemi kısaca özetlemek ardından da asıl sıkıntımı anlatmak üzere yazıyorum şu anda.
32 yaşında 5 yıllık evli bir çiftiz. 2 yaşına yaklaşan bir kızımız var. Eşimle severek evlendik. İlk 3.5 sene her türlü aktiviteye katılan kendimize ait de planlar yapabilen bir çifttik. Covid dönemi ben işimden ayrıldım. Çocuk düşünüyorduk eşim çok sıcak bakmasa da bir kız evladımız oldu. Kendisi yoğun çalışıyordu o dönemde işinden de memnun değildi. Ekonomik olarak normal bir aileyiz harcamalarımızda zorlanıyoruz diyemem.
Bebeğimiz dünyaya geldiğinde zor bir bebekti 1 yaşına kadar neredeyse düzensiz uyuduk ağlıyordu hep. Eşim ev konularında yardımcı olmazdı ama bu benim için problem değildi bebek doğunca annelerimiz bizde kaldılar. Ben gitmelerini istedikçe eşim ona sorumluluk doğacağı için istemedi ben gönderdim zorla bu duruma alışmak açısından. Bir süre sonra ayrı odada yatmaya başladı. Kızımız çok sık uyanıyordu diye. Daha sonra kendisinin haklı olduğu bir sebepten işinden ayrıldı. O dönemde depresyona girdi. Bizim aramız iyice açıldı. 1 seneyi aşkın birlikte olmuyoruz.
İyice uzaklaştık birbirimizden. Depresyon dönemi düzeltme çabasında bulundu ikimiz arasındaki durumu. Bu arada ilişki terapistine de gittik hiç faydası olması. Bu süreç hep aynı geçti. Ben iş kuracak diye ilgiyi kesmeden kendisine destek oldum. Ama içten içe de soğudum tavrından dolayı. Bu arada defalarca konuştuk uzatmamak adına kısa kesmek istiyorum buraları. Şu anda yeni bir iş kurdu 1-2 haftaya başlayacak.
Bana yakın bir zamanda bir kızdan mesaj geldi kocan seni aldatıyor diye. Eşime anlattım durumu bana yazan kızla biz evlenmeden önce flört ettiğini söyledi. Hâlâ hazmedemediği şeyler olduğunu söyledi. Konuştukça açıldı bir defaya mahsus başka biriyle birlikte olduğunu çok pişman olduğunu bundan dolayı uzun zamandır bana yaklaşamadığını söyledi. Böyle şeyler aklıma gelse de ara ara itiraf etmesi çok çok üzdü beni. Bu arada eşim telefonunu asla ortada bırakmaz bu konu da bizim tartışma sebebimizdir.
Şimdi sizlere sormak istediğim soru şu.
Eşim her şeyin farkında. Beni bu süreçte çok yalnız bıraktı ilgisizlik anlamında yardım etmemesi anlamında. Ama çok pişman olduğunu. Eskisi gibi olacağını söylüyor. Kadınla arasında duygusal bir bağ yaşamadığını söylüyor. Bana mesajı atan kızla olan durum hakkında ayrıntı vermiyor. Telefonuna bakıyorum konuşma yok engelli onunla.
Her şeyi bırakıp devam edelim düşüncesindeyim hem kızımız hem kendimiz için. Bunu direkt söyleyemiyorum ondan kendisini affettirmesi için çaba görmek istiyorum. Yine depresyona girecek gibi bir halde öyle olması da bana korkutucu geliyor karakter olarak çok ayrıyız çünkü. Ben duygusallığı kaldıramıyorum nasıl davranılır çözemiyorum mutluluğun seçim olduğunu düşünen biriyim şimdi hem onu affetmek hem modunu yükseltmek için isteğim olsa da o hiçbir şey yapmıyor. Ayrılık konuşmaları da yapıyoruz süreç böyle giderse şöyle olur gibi. Bu aramızdaki soğukluk çözülür mü sizce veya ben bir adım atmalı mıyım boşanmak gerçekten kolay değil bir çocuk olunca ortada. Kendimi affedemiyorum kızımı da seni de çok seviyorum diyor. Ama düzelmesi adına bir çaba yok. Veya pişmanlık duygusu mu onu sessizleştiren anlamıyorum. Bu arada kızımız olmasa ve böyle devam etsen anında boşanırdım dedim. Bu sefer ondan memnun olmadığımı bildiği için iyice ayrılık moduna girdi. Yorum bekliyorum
Ayrılmaktan başka oluru yok gibiMerhaba. Sizlere ailemi kısaca özetlemek ardından da asıl sıkıntımı anlatmak üzere yazıyorum şu anda.
32 yaşında 5 yıllık evli bir çiftiz. 2 yaşına yaklaşan bir kızımız var. Eşimle severek evlendik. İlk 3.5 sene her türlü aktiviteye katılan kendimize ait de planlar yapabilen bir çifttik. Covid dönemi ben işimden ayrıldım. Çocuk düşünüyorduk eşim çok sıcak bakmasa da bir kız evladımız oldu. Kendisi yoğun çalışıyordu o dönemde işinden de memnun değildi. Ekonomik olarak normal bir aileyiz harcamalarımızda zorlanıyoruz diyemem.
Bebeğimiz dünyaya geldiğinde zor bir bebekti 1 yaşına kadar neredeyse düzensiz uyuduk ağlıyordu hep. Eşim ev konularında yardımcı olmazdı ama bu benim için problem değildi bebek doğunca annelerimiz bizde kaldılar. Ben gitmelerini istedikçe eşim ona sorumluluk doğacağı için istemedi ben gönderdim zorla bu duruma alışmak açısından. Bir süre sonra ayrı odada yatmaya başladı. Kızımız çok sık uyanıyordu diye. Daha sonra kendisinin haklı olduğu bir sebepten işinden ayrıldı. O dönemde depresyona girdi. Bizim aramız iyice açıldı. 1 seneyi aşkın birlikte olmuyoruz.
İyice uzaklaştık birbirimizden. Depresyon dönemi düzeltme çabasında bulundu ikimiz arasındaki durumu. Bu arada ilişki terapistine de gittik hiç faydası olması. Bu süreç hep aynı geçti. Ben iş kuracak diye ilgiyi kesmeden kendisine destek oldum. Ama içten içe de soğudum tavrından dolayı. Bu arada defalarca konuştuk uzatmamak adına kısa kesmek istiyorum buraları. Şu anda yeni bir iş kurdu 1-2 haftaya başlayacak.
Bana yakın bir zamanda bir kızdan mesaj geldi kocan seni aldatıyor diye. Eşime anlattım durumu bana yazan kızla biz evlenmeden önce flört ettiğini söyledi. Hâlâ hazmedemediği şeyler olduğunu söyledi. Konuştukça açıldı bir defaya mahsus başka biriyle birlikte olduğunu çok pişman olduğunu bundan dolayı uzun zamandır bana yaklaşamadığını söyledi. Böyle şeyler aklıma gelse de ara ara itiraf etmesi çok çok üzdü beni. Bu arada eşim telefonunu asla ortada bırakmaz bu konu da bizim tartışma sebebimizdir.
Şimdi sizlere sormak istediğim soru şu.
Eşim her şeyin farkında. Beni bu süreçte çok yalnız bıraktı ilgisizlik anlamında yardım etmemesi anlamında. Ama çok pişman olduğunu. Eskisi gibi olacağını söylüyor. Kadınla arasında duygusal bir bağ yaşamadığını söylüyor. Bana mesajı atan kızla olan durum hakkında ayrıntı vermiyor. Telefonuna bakıyorum konuşma yok engelli onunla.
Her şeyi bırakıp devam edelim düşüncesindeyim hem kızımız hem kendimiz için. Bunu direkt söyleyemiyorum ondan kendisini affettirmesi için çaba görmek istiyorum. Yine depresyona girecek gibi bir halde öyle olması da bana korkutucu geliyor karakter olarak çok ayrıyız çünkü. Ben duygusallığı kaldıramıyorum nasıl davranılır çözemiyorum mutluluğun seçim olduğunu düşünen biriyim şimdi hem onu affetmek hem modunu yükseltmek için isteğim olsa da o hiçbir şey yapmıyor. Ayrılık konuşmaları da yapıyoruz süreç böyle giderse şöyle olur gibi. Bu aramızdaki soğukluk çözülür mü sizce veya ben bir adım atmalı mıyım boşanmak gerçekten kolay değil bir çocuk olunca ortada. Kendimi affedemiyorum kızımı da seni de çok seviyorum diyor. Ama düzelmesi adına bir çaba yok. Veya pişmanlık duygusu mu onu sessizleştiren anlamıyorum. Bu arada kızımız olmasa ve böyle devam etsen anında boşanırdım dedim. Bu sefer ondan memnun olmadığımı bildiği için iyice ayrılık moduna girdi. Yorum bekliyorum
Korku sebebim o hallerini görmek istememem. Evde enerjimi yiyip bitirmesinden korkuyorumPrenses(!) Bey, depresyona girecek diye bir de korkuyor, onu öyle bir depresyona sokarım ki, öyle bir erkekliğini aşağılarım ki; ben erkek miyim diye erkekliğini yoklar, kendini sorgular durur.
Karına yıl olmuş el sürmemişsin, tatmin etmemişsin, dışarıda aşna fişne peşindesin; beceriksizliğini bir de pişmanım kılıfına sokup bir gram çaba bile göstermiyorsun. Kadın da dışarıda doysun(!) o zaman, nasıl olur?
Ortalama 10 aydır. Yani bebeğimiz 1 yaşından sonraBir iki haftadır mı iyiler?
Şu an dediğiniz ne kadar süre anlamadım ilk mesajınızdan iki haftadır gibi geliyor.
Ve şu an demişsiniz ama devamında yine iyi sinyaller vermiyor eşiniz.
Hep hazır bir depresyona(!) girsin,yazık
Eşiniz depresyonu kendine kalkan etmiş gibi duruyor, ardına sığınıyor; sizden ve çocuğunuzdan bu bahaneyle kaçmış. Sizi hak etmiyor, bu adamı ödüllendirmeyin. Ekonomik bağımsızlığınız, para kazanabileceğiniz mesleğiniz yoktur veya aileniz arkanızda değildir; bir çocukla ortada kalmak kolay olmaz, çaba da varsa şans vermek istemenize bir yerde anlam verebilirim. Ne çaba var ne düzeltmek için bir atılımı. Ben şartlarınız uygunsa, ailenizle de konuşup boşanmayı ciddi ciddi gündeminize alın derim.Korku sebebim o hallerini görmek istememem. Evde enerjimi yiyip bitirmesinden korkuyorum
Çünkü uzun bir süreçti ve çekilesi değil
Mükemmel manipüle etme yeteneği var bence ki hala duygusal bakabiliyorum
Yorum için teşekkür ederim
Bende okudum burda bıle bellıymıs aslında aldattığı sureklı anasının evıne yolllamaları dışarı çıkmaları bellıkı kırığıyla buluşuyor11 Aralık 2023 konunuz
Tam 1 yıl önce açtığınız konuya yapılan ilk yorumda "Bi işler karıştırıyor olabilir mi?" denilmiş. Eşiniz tam 1 yıldır size ihanet ediyor, sizi ve bebeğinizi yok sayıyor. Siz ne olursa olsun bu adamla yaşamaya devam etmek istiyor olabilirsiniz, peki çocuğunuz baba olmaktan aciz babasıyla aynı evde mutlu olacak mı sizce?
Yani neredeyse konu sahibi özür dileyecek adamdan, yani dilese adam yok demeyecek gibi.Prenses(!) Bey, depresyona girecek diye bir de korkuyor, onu öyle bir depresyona sokarım ki, öyle bir erkekliğini aşağılarım ki; ben erkek miyim diye erkekliğini yoklar, kendini sorgular durur.
Karına yıl olmuş el sürmemişsin, tatmin etmemişsin, dışarıda aşna fişne peşindesin; beceriksizliğini bir de pişmanım kılıfına sokup bir gram çaba bile göstermiyorsun. Kadın da dışarıda doysun(!) o zaman, nasıl olur?