- 16 Ekim 2010
- 1.591
- 193
-
- Konu Sahibi haha de gec
- #1
öncelikle hepinize merhaba kızlar. geçen yıldan beri sıkı bir kadınlar kulübü okuyucusuydum. hamileleğim sırasında keşfettim bu güzel siteyi. sizlerin doğum öykülerini okrken duygulanıp ağladığım o kadar çok an oldu ki. kendime bi söz verdim bebeğim doğduktan sonra üye olup doğum hikayemizi yazacağıma.işte bizim hikayemiz..
20 mayıs...
eşim başka bir şehirde çalıştığı için ben son bir ayımda annemlerle kaldım. son günlerde geceleri uyku nedir unutmuştum artık.. koltuğa uzandığım zaman diğer bacağımı kız kardeşim kaldırıyordu koltuğun üzerine
o gün benim kırk haftam dolmuştu. ama annem sürekli konyaya doktora gidip durmayalım. doğum belirtisi bekleyelim deyince ben de doktor kontrolü yerine pazara gittim. babamla benim canımın çektiği herşeyi aldık. eve geldim doktorumu aradım. o da benden telefon bekliyormuş. hemen gelmemi istedi. annem babam ve ben yola çıktık. tabi eşimde başka bir şehirde garibim heyecandan öldü öldü dirildi. saat 3 gibi hastaneye girdik.önce nst ye bağlandım ağrı felan yok. sonra doktor ultrasonda baktı. ben korkudan titriyorum yalnız. yine alltan muayene edecek diye. bebeğin başı yukarda artık inmez sezaryana alalım dedi. hönnnkkkkkkk......
bana suni sancı isteyip istemediğimi sordu. bende çevremdeki bir çok kişinin suni sancı yüzünden ne çektiğini bildiğim için hayır direk sezaryan olsun dedim.
annemle odaya çıktık normalde yarın sabah alacaklardı ama ben bişey yemediğim için 15 dakika içinde beni hazırlayıverdiler. giderken babamın yanağıma kondurduğu o öpücüğün sıcaklığını hala hissederim. aylarca bekledim. kimi zaman sıkıntı ile kimi zaman mutluluk ile. ona bişey oldu mu olur mu korkusuyla koca 9 ay geçivermişti. o karnımdaki masum şey birazdan kollarımda olacaktı. nasıl birşeydi neye benziyordu..
spinal istedim. çok narin olan ben heyecanımdan hiç birşeyin acısını hissetmiyordum. ameliyathane o kadar soğuktu ki. herşey dün gibi aklımda. yeşil örtüler, tansiyon cihazları, anesteziciler, doktorlar...
ve tunamın sesi geldi 10 dakika sonra.. ses var ama hala görememiştim. sonra anestezici getirdi yanıma. çok bağırtılı bi oğlun var dedi. gerçekten de öyleydi benim paşam yıkmış geçirmişti her yeri. sonra ayrıldık eeee beni dikmemişlerdi daha...
odaya çıkarıldığımda oğlum beşikte yatıyordu. annem ve babam duygu dolu gözlerle bana baktı. ağlamamak için kendimi zor tuttum. onu tekrar gördüm. o kadar masumdu ki. elimi uzattım o da kavradı. canım oğlum, TUNAm ellerimi hiç bırakma yavrum ömrüm boyunca..
babamız gece 2 gibi geldi hastaneye. onunu girişini hiç unutmuyorum. şaşkın ördek kaydirigubbakcemile3
biz artık 3 kişilik minik, çekirdek bir aile olmuştuk. rabbim bebek isyeten herkese bu mutluluğu tattırsın inşallah...
20 mayıs...
eşim başka bir şehirde çalıştığı için ben son bir ayımda annemlerle kaldım. son günlerde geceleri uyku nedir unutmuştum artık.. koltuğa uzandığım zaman diğer bacağımı kız kardeşim kaldırıyordu koltuğun üzerine
o gün benim kırk haftam dolmuştu. ama annem sürekli konyaya doktora gidip durmayalım. doğum belirtisi bekleyelim deyince ben de doktor kontrolü yerine pazara gittim. babamla benim canımın çektiği herşeyi aldık. eve geldim doktorumu aradım. o da benden telefon bekliyormuş. hemen gelmemi istedi. annem babam ve ben yola çıktık. tabi eşimde başka bir şehirde garibim heyecandan öldü öldü dirildi. saat 3 gibi hastaneye girdik.önce nst ye bağlandım ağrı felan yok. sonra doktor ultrasonda baktı. ben korkudan titriyorum yalnız. yine alltan muayene edecek diye. bebeğin başı yukarda artık inmez sezaryana alalım dedi. hönnnkkkkkkk......
bana suni sancı isteyip istemediğimi sordu. bende çevremdeki bir çok kişinin suni sancı yüzünden ne çektiğini bildiğim için hayır direk sezaryan olsun dedim.
annemle odaya çıktık normalde yarın sabah alacaklardı ama ben bişey yemediğim için 15 dakika içinde beni hazırlayıverdiler. giderken babamın yanağıma kondurduğu o öpücüğün sıcaklığını hala hissederim. aylarca bekledim. kimi zaman sıkıntı ile kimi zaman mutluluk ile. ona bişey oldu mu olur mu korkusuyla koca 9 ay geçivermişti. o karnımdaki masum şey birazdan kollarımda olacaktı. nasıl birşeydi neye benziyordu..
spinal istedim. çok narin olan ben heyecanımdan hiç birşeyin acısını hissetmiyordum. ameliyathane o kadar soğuktu ki. herşey dün gibi aklımda. yeşil örtüler, tansiyon cihazları, anesteziciler, doktorlar...
ve tunamın sesi geldi 10 dakika sonra.. ses var ama hala görememiştim. sonra anestezici getirdi yanıma. çok bağırtılı bi oğlun var dedi. gerçekten de öyleydi benim paşam yıkmış geçirmişti her yeri. sonra ayrıldık eeee beni dikmemişlerdi daha...
odaya çıkarıldığımda oğlum beşikte yatıyordu. annem ve babam duygu dolu gözlerle bana baktı. ağlamamak için kendimi zor tuttum. onu tekrar gördüm. o kadar masumdu ki. elimi uzattım o da kavradı. canım oğlum, TUNAm ellerimi hiç bırakma yavrum ömrüm boyunca..
babamız gece 2 gibi geldi hastaneye. onunu girişini hiç unutmuyorum. şaşkın ördek kaydirigubbakcemile3
biz artık 3 kişilik minik, çekirdek bir aile olmuştuk. rabbim bebek isyeten herkese bu mutluluğu tattırsın inşallah...