meraba,

az önce kayıt oldum.çünkü tesadüfen bu sitede okuduğum bi konu çok ilgilimi çekti.boşanma.bir erkeğin(kocamın)anne bağımlılığı sebebiyle evliliğimizin bitmesi.annesinin de beni (yani gelinini)rakibi olarak görmesi ve onu(esasen oğlunu:) )elinden aldığımı düşünmesi.dediklerimi ve aslında diyemediklerimi de ve dediklerimin derinliğini yaralayıcılığını ancak tamda aynen bu durumu yaşayanlar anlayabilir.beni yanlış anlayanlarda çıkabilir ama hiçkimse benim yaşadıklarımı yaşamasın isterim.bir evliliğin böyle bir sebepten,eşinin kişilik gelişimini tamamlayamamasından bitmesi zor.kabullenmek şart.antidepresanlara sığınmak zorunda kalıyosun herkesten gizlice,gözyaşlarını ağlama krizlerini engelleyemiyosun hayallerin umutların var çünkü yıkılan.sırf eşinin biricik annesi istemiyo diye doğuramadığın aldırdığın canın var çünkü melek olmuş bakıyor sana biyerlerden..atlatacağıma inancım tam bu çıldırma halini.ama ne zaman..ve o zaman benden neler götürür kestiremiyorum.henüz evlenmemiş arkadaşlar size tavsiyem eşinizi iyi tanıyın ailesini iyi tanıyın kültürlerinizi iyi tanıyın.ve benim yaşadıklarımı yaşayıp hala çaba sarfedip sabredenlere tavsiyem çaba yada sabretmek çözüm değil tamamıyla durumu kabullenip zarar görmeden devam edebilecekseniz edin ya da cesaretli olun.ayrılık kararı vermek zor ayrılık boşanma sürecini yaşamak daha da zor ama inanın gerçek bi evlilik yaşamamaktan daha kötü değil.

hoşgeldina.s.
öncelikle allah sabırlar versin ama hayat bazen böyle sınıyor insanları ama lütfen güçlü durun ve ileriyi mutlu olacağınız günleri düşünün.anladığm kadarıyla güçlü bir insansınız sabredin.bir bekar olarak söylediklerinizi de dikkate alacağım.

hoşgeldin canım gerçekten çok üzüldüm canım Allah sabır versin

canım hoşgeldinnnn
allah sabır versin çok zor bir durumm